Mijn column vandaag in de standaard.
Niet te temmen
Mijn column vandaag in de standaard.
Niet te temmen
Bes*te mi*nis*ters van de fe*de*ra*le en Vlaam*se re*ge*ring,
Het is al*ge*meen bekend: een Belg, en voor*al een Vla*ming, is ge*dul*dig. Daar zijn ook wij, al*loch*to*ne Bel*gen, geen uit*zon*de*ring op. Mis*schien komt dat door*dat de meer*der*heid on*der ons, Vla*min*gen of al*loch*to*nen, klein*kin*de*ren van boe*ren zijn. Of mis*schien ligt het aan de he*mel waar*on*der we hier ge*za*men*lijk le*ven, een he*mel die, zo*als Brel in ‘Le plat pays’ zingt, zo laag is dat hij ne*de*rig lijkt.
Maar we zijn zo ne*de*rig en ge*dul*dig, dat we ons al te vaak la*ten doen. Ik denk aan de cor*rup*tie*schan*da*len van de ja*ren ne*gen*tig, aan de ben*de van Nij*vel, aan de af*fai*re-Du*troux, maar ik denk ook aan hoe we de*cen*nia*lang vreed*zaam dis*cri*mi*na*tie, uit*slui*ting en ra*cis*me in*cas*se*ren. On*ze di*ver*si*teit als volk wordt ook te*gen ons ge*bruikt, we wor*den te*gen el*kaar uit*ge*speeld – we trap*pen al*le*maal vaak met open ogen in die val.
In tij*den van cri*sis wer*ken al die dy*na*mie*ken nog snel*ler. We zijn dan vat*baar*der voor de ver*ha*len van on*ze vij*an*den. Rechts-na*ti*o*na*lis*ten kun*nen ons dan mak*ke*lijk mo*bi*li*se*ren om men*sen te on*der*druk*ken en we hap*pen toe. Sala*fis*ten kun*nen ons dan mak*ke*lijk over*tui*gen om an*ders*ge*lo*vi*gen te on*der*druk*ken en we hap*pen toe. Links-op*por*tu*nis*ten be*we*ren ons te wil*len red*den door een lou*te*re per*so*neels*wis*sel aan de top zon*der dat de in*houd ver*an*dert, en we hap*pen toe. In tij*den van wan*hoop is hoop een slech*te raad*ge*ver.
Maar als al*les ver*lo*ren lijkt, en het spel ge*speeld, trapt de gro*te be*drie*ger in de ei*gen val en be*gint hij de ei*gen leu*gens te ge*lo*ven – de ge*schie*de*nis her*haalt zich keer op keer. Ar*ro*gan*tie sluipt in zijn ziel, hij wordt roe*ke*loos en toont meer en meer zijn wa*re aard, en op die ma*nier schudt hij zijn slacht*of*fers wak*ker, en kon*digt hij de ei*gen neer*gang aan.
De*ze re*ge*rin*gen to*nen hun wa*re ge*zicht op Asiel en Mi*gra*tie, op Bin*nen*land*se Za*ken, op On*der*wijs, op Cul*tuur. Ze doen dat door te be*spa*ren bij de men*sen om zo de ban*ken te kun*nen blij*ven sub*si*di*ë*ren, door de so*ci*a*le ze*ker*heid af te bre*ken om het so*ci*aal pro*fi*ta*ri*aat van de werk*ge*vers te kun*nen blij*ven fi*nan*cie*ren. Door ge*wo*ne men*sen lan*ger te la*ten wer*ken en al*loch*to*ne jon*ge*ren te blij*ven we*ren van de ar*beids*markt. Door col*la*bo*ra*tie te ba*ga*tel*li*se*ren als pro*ble*men van wel*eer, maar te*ge*lijk het ver*le*den te be*ju*be*len en te eren. En door on*der*tus*sen te wei*ge*ren om ra*cis*me en on*ge*lijk*heid als he*den*daag*se groei*en*de pro*ble*men te zien.
Jul*lie ple*gen een aan*slag op ons, bes*te da*mes en he*ren. En dan heb*ben wij, de be*vol*king, al*le recht om ons te be*roe*pen op on*ge*hoor*zaam*heid en ons te*gen jul*lie te ver*zet*ten. Als jul*lie den*ken dat een lu*die*ke paint*ball-ac*tie het erg*ste is wat jul*lie te vre*zen heb*ben, dan on*der*schat*ten jul*lie de Bel*gen, en voor*al de nieu*we Bel*gi*sche mix. Wij zijn met zeer ve*len, we zijn geen en*ke*lin*gen. Wij zijn syn*di*ca*lis*ten, ac*ti*vis*ten, mi*li*tan*ten, werk*lo*zen, ar*bei*ders, boe*ren, be*dien*den, sans-pa*piers, schrij*vers, kun*ste*naars, nieuw*ko*mers, se*ni*o*ren, jon*ge*ren. We are Bel*gi*um! Wij zijn de ech*te klau*wen van de Vlaam*se Leeuw, want wij ko*men op voor de ge*wo*ne Vla*ming en jul*lie niet. En de*ze Vlaam*se leeu*wen kun*nen jul*lie ze*ker niet tem*men. We vre*zen jul*lie niet, maar jul*lie heb*ben er al*le be*lang bij ons te vre*zen. Want pas als een re*ge*ring haar volk vreest, be*staat een ge*zon*de de*mo*cra*tie.
Als jul*lie een bra*ve stoet op zon*dag voor ogen heb*ben, met wat bal*lon*nen en een paar spee*ches, dan heb*ben jul*lie geen kaas ge*ge*ten van volks*op*stan*den waar plei*nen wor*den be*zet, pro*tes*ten die tot een maan*den*lan*ge, con*ti*nue me*ga*be*to*ging ver*he*ven wor*den. Als jul*lie ver*ont*waar*digd en be*zorgd zijn door een sta*king hier en daar, dan moe*ten jul*lie ons niet in de rich*ting van al*ge*me*ne bur*ger*lij*ke on*ge*hoor*zaam*heid du*wen. Want het is niet De We*ver, Be*ke of Mi*chel die de val van de*ze re*ge*ring in han*den heeft, dat zijn wij. En als we er*voor gaan, sa*men, dan kun*nen we die re*ge*ring op straat doen val*len. Dat is ook een on*der*deel van de de*mo*cra*tie.
Tot slot. De vrij on*be*ken*de En*gel*se twee*de*rangs*dich*ter Fran*cis Qu*ar*les schreef ooit een van de meest ge*ne*geer*de en on*der*schat*te wijs*he*den uit de ge*schie*de*nis: Be*wa*re of him that is slow to an*ger; for when it is long co*ming, it is the stron*ger when it co*mes, and the lon*ger kept. Abu*sed pa*ti*en*ce turns to fu*ry. Zeg dat ik het ge*zegd heb.
https://www.facebook.com/dyababoujah...52499162779372