De overwaardering van de ondernemer tegenover de onderwaardering van de arbeider
 

Ayn Rand adoreert in haar boeken grote industriëlen en bedrijfsleiders of ondernemers als zij die de motor zijn van de wereld en karikaturiseert gewone arbeiders en bedienden als dom en meestal parasitair.
Elk overheidsingrijpen met het oog op solidariteit labelt ze als moreel slecht terwijl het individualisme of egoïsme bij haar de hoogste morele deugd is.

Persoonlijk kan ik me helemaal niet vinden in de idee dat ondernemers of industriëlen de wereld dragen, terwijl de rest (arbeiders en bedienden) hun welvaart te danken hebben aan deze grote talenten.

Dat is ook een idee dat ingang vindt in veel liberale en neoliberale kringen, die collectivisme maar niks vinden.

Volgens mij zijn het echter vooral de vele arbeiders en bedienden die de droom van een of andere CEO elke dag weer waarmaken. De samenwerking tussen veel mensen binnen een bedrijf houdt het bedrijf staande. Niet diegene die slechts de functie heeft het geheel te overzien. (CEO of ondernemer). Daarom vind ik ook dat de samenleving CEO's of ondernemers teveel individuele waardering geeft. Een onderneming en de productie of dienst die erdoor geleverd wordt is eerder een collectieve dan een indivduele prestatie. Het loon dat zo'n chef zichzelf uitkeert is in verhouding buiten proporties in vergelijking met wat een arbeider of bediende slechts toebedeeld krijgt. Beiden zijn echter slechts een andere logische schakel in een groter geheel, waarvan het resultaat en de winsten die eruit voortkomen de verdienste is van het geheel en niet van een enkeling. (de CEO's).

Het ondernemen zelf gebeurt door elke deelnemer aan het geheel als onaflatend proces doorheen de tijd. Het bedrijf is daarom een onderneming van en door iedereen, en niet van een enkeling. Het welslagen en de winsten die eruit voortkomen hangen af van het collectief, en niet van een individu die de naam 'ondernemer' krijgt.

Misschien hangt het wel van de ondernemer af. Ik kende er die gemakkelijk geld verdienen zonder er zelfs iets voor te doen en ik kende er die eerste hun hoofdtaken uitvoerde om direct erna nog 6 uur aan de lopende band te staan.

Hier zit je er volledig naast. Het initiatief om iets te ondernemen waardoor een hoop mensen kunnen werken ligt bij de ondernemer, niet bij de werknemers. Zonder ondernemers hebben de werknemers dus geen werk want dat zijn dikwijls mensen die geen enkel initiatief nemen. Niet dat dat slecht is maar ondernemers krijgen mijns inzien zeker niet te veel waardering, integendeel zelfs.

Hypochonder, het is niet juist dat een ondernemer het initiatief neemt. Zonder medewerkers kan hij zijn onderneming eens niet starten. De onderneming begint pas te produceren door een samenwerken van een collectief.

Als een CEO of ondernemer even het werk neerlegt, geen haan die ernaar kraait en het bedrijf draait voort dankzij het collectief van arbeiders en bedienden.
Zijn alle werknemers daarintegen eens een dag afwezig , dan staat de ondernemer met 'zijn' bedrijf nergens.

dubbel

dubbel

dubbel

dubbel

dubbel

dubbel

dubbel

dubbel

Veel ondernemingen beginnen als eenmanszaken ( of familiezaken), pas wanneer de opdrachten de werkcapaciteit overstijgen zullen er werknemers worden aangeworven.

Ja, dat is natuurlijk wel juist. Maar voor grote bedrijven is het eerder zo dat het geheel de oorzaak is van het 'goed doen' van een onderneming. En niet enkel een CEO.
In media hoor je vaak dat een of andere ondernemer 'er een onderneming terug heeft bovenop geholpen'. Sorry, maar die verdienste komt elke werknemer toe van dat bedrijf.

Echt linkse praat.
Niet erg, ik hoop dat je straks goed dodo doet.

Echt linkse praat, alsof een bedrijf er plots is en kan starten met werknemers.

Inderdaad.

Toch niet hoor.

Zet 100 roeiers in een boot, als er niemand de leiding neemt tolt de boot gewoon rond en gaat hij geen meter vooruit.

Kijk naar Marc Coucke. Hij wordt zo opgehemeld in media allerhande en door (door ons betaalde) politici. Maar feitelijk zijn het de duizenden werknemers die mede-oorzaak zijn geweest van het succes van zijn bedrijven. Eigenlijk zouden die miljarden winst vooral ook naar die mensen moeten gaan. Marc Coucke zijn verdienste was dat hij de structuur van het geheel aanstuurde, maar zonder de vele mensen die meewerkten was hij zelfs nooit een productieve onderneming kunnen beginnen. Dat is gewoon een feitelijk gegeven.

Tuurlijk heeft een leidinggevende een functie. Maar die functie is niet zodanig veel meer waard dan de functies die de arbeiders vervullen dat het de hoge salarissen van deze mensen verantwoordt. Nogmaals: de winsten zijn een collectief produkt, en geen individuele verdienste.