Het begrip solidariteit
 

Ik merk hier dat het begrip solidariteit door heel wat personen raar geïnterpreteerd wordt. Ze weten er wel voortdurend goed mee te schermen maar wat betekent het, waar begint het en waar eindigt het?

Een van de vele voorbeelden:

Wat zijn sociale woningen, voor wie dienen ze en wie komt er niet voor in aanmerking?

Ik merk dat ze er voortdurend te weinig schijnen te hebben maar ik merk ook op dat sociale woningen soms een stuk luxueuzer zijn dan veel niet sociale woningen. Dat zij die er in wonen blijkbaar niet de meest behoeftige zijn en zij die wel behoeftig zijn er niet aan geraken. Dat op de oprit van veel van deze woningen heel dikwijls een Mercedes of dikke BMW geparkeerd staat.

Is dat de bedoeling van een sociale woning, dat die minder bedeelde zich net zoals de beter klasse zich in luxe kan baden of zou het eerder zo moeten zij dat ook diegene die in armoede leeft een dak boven het hoofd heeft?

Want voor de prijs waaraan nu die zo gezegde sociale woningen gebouwd worden, voorzien van alle luxe en comfort, kunnen ze per woning er drie andere bouwen maar die slechts voorzien zijn van het meest noodzakelijke. Dat zijn dan in mijn ogen echte sociale woningen waar drie maal meer echte sociaal behoeftige een intrek in kunnen vinden.

Ik ken persoonlijk een gescheiden vrouw met drie kindjes die een bloemenzaak had. Wie de gang in een bloemenzaak kent weet dat deze zaken vandaag de dag enkel nog goede cijfers kunnen draaien wanneer ze bepaalde service kunnen leveren, waaronder leveringen en dergelijke. Als alleenstaande met drie kinderen is dat een hopeloze zaak en dat heeft haar dan ook een faillissement gekost. Hierdoor is ze ook haar woonst verloren maar kreeg van het OCMW een tijdelijke woning toegezegd voor een jaar. Echter na enkele maanden kreeg ze al de tijding dat ze er binnen een paar maand uit moet want dat ze de woning voor een schrijnender geval nodig hebben .

Hoe zit dat dan met al die sociale woningen die bewoond zijn door mensen die totaal niet behoeftig zijn? Moeten die er dan niet veeleer uit gewipt worden of breng dat te goed op aan die woningmaatschappij.

Ja, en het meest gehoorde argument om dat zo te laten is dat dit het verlies dat ze lijden door de lagere huur die door de anderen wordt betaald, neutraliseert.

Sommige mensen schijnen te vergeten dat sociale woningen aanvankelijk niet bestemd waren voor een onderklasse van allerarmsten. Men zou ze nog het best kunnen omschrijven als goedkope woningen van degelijke kwaliteit die niet volgens de wetten van de private markt werden toegekend, maar volgens de principes die de overheid had opgesteld. Met name klassieke arbeidersgezinnen vormden de doelgroep; na de oorlog was de werkloosheid sowieso tanende.

De hoofdmoot van de woningmarkt bleef echter in private handen. Woningbezit werd van overheidswege immers bevoordeeld. Daaruit groeide ook de idee dat de Belg "met een baksteen in de maag" geboren wordt en er werden dan ook 'en masse' gronden vrijgegeven voor nieuwe huizen, zonder veel visie op het vlak van ruimtelijke ordening. De bouw van sociale woningen bleef achter en steeds meer evolueerden ze van een volwaardig alternatief voor de private markt naar de laagste trede van een watervalsysteem: je huurde alleen nog een sociale woning als alle andere opties hadden gefaald.

Sindsdien zijn sociale woningen in de woonsector wat het BSO is in het onderwijs. De vraag zou dan ook moeten zijn of we niet eerder terug moeten naar de oorspronkelijke filosofie i.p.v. uit te gaan van een filosofie van noodopvang voor de allerarmsten. Dat laatste systeem is nochtans ook financieel weinig aantrekkelijk voor de overheid.

Wat de luxe van die sociale woningen betreft: ik kan alleen maar over appartementen spreken, niet over huizen, maar degene die ik in Antwerpen heb gezien zijn zeker niet om wild van te worden. Woonhaven investeert in broodnodige renovaties, maar je moet bedenken dat een groot deel van hun patrimonium nog uit de jaren vijftig en zestig stamt en op vele vlakken niet meer voldoet aan eigentijdse eisen inzake energiezuinigheid, isolatie, infrastructuur e.d.m.

De omfloerste constructies ter afscheiding van rechtstreeks overheidsoptreden heeft het allemaal "in dienst van transparantie en vrije markt" duurder en complexer gemaakt.
Uiteraard ben ik voorstander van eenvoud en zie daar zelfs veel rechtstreekser overheidsoptreden enorm goed zitten. Stad koopt grond, schrijft wedstrijd uit en bouwt woningen. Geen studiekosten op de studie, geen tussenorganisaties. Maar de sociale woningen volledig op de vrije markt smijten zou in theorie ook al beter zijn dan nu. Al was het maar omdat de ondergrens van kwaliteitseisen inderdaad ver boven sommige bewoonde krotten in het woningbestand stijgt.

Ben jij bereid om akkoord te gaan met progressieve bouwnormen, waarbij omvang van het gebouw en het inkomen van de bewoner invloed hebben op de wettelijke eisen?
Dat zou nochtans veel zaken ten goede komen. Momenteel beleven we een periode waarbij kapitaalkrachtige mensen het efficiëntst binnen de normen kunnen investeren in woningen. Minder begoede mensen isoleren niet of zorgen zelfs niet voor de minste basiseisen, terwijl de nieuwbouwvilla's energieneutraal zijn.

Ik weet het niet, maar dan heeft het ook totaal geen zin om nog meer sociale woningen bij te bouwen om aan de vraag te voldoen, als zij die het meest behoeftig zijn toch niet in aanmerking komen. Schrap deze dan sowieso van de lijst met aanvragen en dan zal blijken dat er meer dan voldoende sociale woningen zijn, want zij die niet sociaal behoevend zijn kunnen eender waar anders ook hun gading vinden.

Nu dat was maar één voorbeeld. Sommige vinden het kennelijk dood normaal dat ales wat geld kost en dat boven hun levensstandaard zit dan maar moet vergoed worden door de maatschappij onder het mom van," wij hebben toch ook recht daarop". We hebben allemaal recht op van alles maar is dat alles wel voor ons allemaal betaalbaar en zo niet, waar moet de maatschappij dan klaar staan om bij te passen?

Dat heb ik helemaal niet beweerd. Ik zei alleen dat de oorspronkelijke filosofie veel breder ging dan vandaag: sociale woningen werden echt opgevat als een alternatief voor de private markt. Ze waren aantrekkelijk voor minderbegoeden, maar ook voor gezinnen met een gemiddelde kostwinner.

Uiteraard is er een grens en die grens zal in belangrijke mate bepaald worden door het beschikbare geld en het democratisch draagvlak. Een dak boven je hoofd lijkt me toch wel een minimum en ook dat krijg je nog lang niet gratis. Mobiliteit in de vorm van gratis abonnementen van De Lijn ligt al wat moeilijker: ik vind het geen slechte zaak dat men voor een stuk terugkomt op al die gratisformules. Vervoersonkosten vergoeden voor sollicitaties, zoals de VDAB doet, vind ik dan weer wel verdedigbaar.

Bij een echtscheiding verliezen beide partijen.
Meestal is de vrouw de grootste verliezer...

Maar dat heeft niet te maken met het al dan niet behoeftig zijn. Ik veronderstel dat een ieder gebruik mag maken van gratis vervoer bij sollicitaties. Wat mij betreft mogen ze dat zelfs nog uitbreiden in het terugbetalen van briefpapier, briefomslagen en postzegels, wel alleen bij het kunnen aantonen dat men daadwerkelijk deze brieven verzonden heeft.

Waar ik het meer over heb is het gejammer van velen omdat ze straks meer sollen gaan op tafel moeten leggen om de universiteitskosten te betalen van zoon of dochterlief. Kennelijk vinden velen het normaal , omdat iedereen recht heeft om te mogen studeren, dat ook hier de maatschappij moet bijspringen, terwijl ze er wel geen moeite mee hebben om super dure GSM's en andere elektronische brol te kopen, op wintervakantie te gaan en een heel deel onder hen met een opvallend dure wagen rond te rijden. Maar wel staan janken omdat ze een cursus moeten betalen, daar hebben ze geen geld voor.

Beide partijen, inderdaad. Eigenlijk is er maar één partij die er bij wint en dat zijn de advocaten.

Solidariteit is een uitvinding van het profitariaat.

Iedereen kan werken.
Laatst op de radio een spotje gehoord van de beschutte werkplaatsen.

Dat was nu eens een goede spot.

Tuurlijk dat; uw medemens oplichten, bedriegen, uitzuigen, slaafs onderwerpen en vernederen zijn uw idealen mag ik aannemen.
Dat uw en velen van uw consoorten hun empatisch vermogen dicht tegen −273.15°C ligt is dan ook geen verrassing. Met uw slag mensen maken we echt een betere wereld hoor.

Solidariteit moet er zijn, daar waar er echt nood aan is maar het mag niet zo ver komen dat het sinterklaastoestanden worden zoals," hier heb je een zak snoep (geld) en wanneer het op is kom je maar een nieuwe halen."

Hoe kan je iemand het best helpen?

Door hem steeds maar te geven en zo van hem af te zijn?
Of te investeren door hem iets aan te leren zodat hij voor zichzelf kan zorgen?

Voor hem en voor de maatschappij kies ik voor het tweede.

dubbel

Ik ook.

Overigens ben ik er volstrekt tegen om zomaar geld te geven aan werkloze. Wel aan hen die medisch niet bekwaam zijn om nog arbeid te leveren, maar alle andere zouden wat mij betreft minstens moeten ter beschikking staan van de maatschappij die hen de bek open houd. Er zijn mogelijkheden genoeg waarbij deze kunnen ingezet worden en alleen wanneer ze zich ergens moeten aanbieden voor werk konden die van mij voor die tijd vrijstelling krijgen.

Geloof me, er zouden er een pak minder zijn die aanspraak zouden maken op werkloze steun.

Solidariteit:
1) Aaneensluiting 2) Aansprakelijkheid voor het geheel 3) Broederschap 4) Belangengemeenschap 5) Eendracht 6) Eensgezindheid 7) Eendrachtigheid 8) Gilde 9) Gemeenschapsgevoel 10) Gevoel voor saamhorigheid 11) Gevoel van saamhorigheid 12) Innige verbondenheid 13) Kameraadschap 14) Medemenselijkheid

(solidarity) (Europees recht) grondrechten ter bescherming van werknemers en consumenten, vervat in Titel IV van Deel II van de Europese Grondwet. Bijv. recht op informatie en raadpleging van de werknemers binnen de onderneming en recht op toegang tot arbeidsbemiddeling.

Socialisme
een maatschappijvorm gebaseerd op gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit.

Laat het nu net zijn dat corruptie niet enkel de politiek gerichte stroming zodanig verziekt heeft maar ok hoe dat mensen vandaag de dag mede daardoor -alsook door andere externe factoren- het onderscheid niet meer kunnen maken tussen het begrip, de inhoud en de invulling ervan in hun persoonlijk of maatschappelijk leven.
Getuigen de vele onlogische en denegrerende uitspraken tegen het begrip en de inhoud die populistisch rondvliegen heden ten dage.

Het is zo een van die dingen die je kan plaatsen onder de normen vervaging of het moreel verval van onze maatschappij waar we niet enkel ten prooi aan vallen maar ook te vaak bewust gretig verspreiden.

Enige dat dit getuigd is een biased mening en gebrek aan realiteitsbesef; populistische mening.

Allemaal goed en wel, maar het moet wel zijn dat iemand er mee geholpen is die die hulp ook brood nodig heeft. Sociale woningen voor hen die volstrekt in de mogelijkheid zijn om elders een geschikte woning te betalen, hoort daar wat mij betreft niet bij. Idem als het gaat om het betalen van cursussen.

Ik vind dat juist veel realiteitsbesef aan de dag leggen, er over waken dat er geen misbruiken plaats vinden en de echte werkzoekende aan de slag houden zodat hij/zij niet vervalt in een luie zetel gedrag. Dat komt ook de werkgevers ten goede. Het is niet achter zes a zeven jaar op hun gat gezeten te hebben dat ge ze moet aansporen om aan de slag te gaan want dan is het vanzelfsprekend dat ze nergens meer aan de bak komen.