Op 5 december 2014 ’s avonds is Koningin Fabiola in het Stuyvenbergh-kasteel in Laken overleden. Zij was de vrouw van de populairste koning die België ooit gekend heeft, Koning Boudewijn I, die regeerde toen België door de particratie op wederrechtelijke wijze van een unitaire staat in een federale staat werd omgevormd.
De B.U.B. getuigt zijn oprechte medeleven aan de nabestaanden van Koningin Fabiola en in de eerste plaats aan haar broer Koning Albert II en zijn vrouw Koningin Paola alsook de huidige Koning Filip I en zijn vrouw Koningin Mathilde. Koningin Fabiola was 86 jaar oud.
Fabiola de Mora y Aragón werd geboren in een oude Spaanse adellijke familie, die banden had met de middeleeuwse koning van Aragon, Navarra, Sicilië en Sardinië alsook met Koningin Beatrice van Portugal uit het Huis van Bourgondië, de stichters van België. Haar doopmeter was in de eerste helft van de 20ste eeuw Koningin van Spanje.
Op 15 december 1960 trouwde Fabiola met Koning Boudewijn, vijfde Koning der Belgen. Tijdens de landelijk uitgezonden huwelijksplechtigheid – toen een innovatie in het televisielandschap – droeg de Koningin het Diadeem der Negen Provincies. Dit diadeem was in 1927 door de Belgische bevolking geschonken aan de immens populaire Zweedse prinses Astrid, n.a.v. haar huwelijk met Kroonprins Leopold, die later de koningstitel Leopold III zou dragen. Astrid was helaas slechts één jaar, m.n. van 1934 tot 1935, Koningin.
Het paar Boudewijn-Fabiola bleef kinderloos: Koningin Fabiola had vijf miskramen, hetgeen haar en de Koning levenslang zou grieven. Allicht moeten we hier één van de oorzaken zoeken van het feit dat Koning Boudewijn in 1990 de wet op abortus weigerde te ondertekenen. Een andere reden is dat het koppel een diep-christelijke overtuiging had. De rol van Koningin Fabiola bij deze weigering is nog steeds onderwerp van debat, hoewel wijlen eerste minister Wilfried Martens in zijn memoires verklaarde dat Koningin Fabiola hierin geen rol speelde en Koning Boudewijn deze moeilijke beslissing alleen nam.
Koning Boudewijn en Koningin Fabiola hadden het tijdens hun leven ook op politiek niveau niet gemakkelijk. Kleine, maar goed georganiseerde en agressieve groepjes flaminganten en wallinganten zaaiden tweedracht in de Belgische politiek en eisten federalisme. De grote unitaire partijen splitsten zich één na één op taalbasis op. Het taalfederalisme kwam er door opeenvolgende staatshervormingen tijdens het bewind van Koning Boudewijn: in 1970, 1980, 1988 en in 1993, een week voor de dood van Koning Boudewijn, wat waarschijnlijk ook zijn belangrijkste doodoorzaak was.
Haar hele leven zette de Koningin zich in in het teken van de dienstbaarheid: zo was ze o.a. betrokken bij UNICEF, bij de Damiaanactie en ze ijverde voor de rechten van het kind, de minderbeelden en de gehandicapten. Kortom: ze kwam op voor de belangen van de kwetsbaren en zwakkeren in de maatschappij. Voorts ging haar interesse ook uit naar cultuur in de meest brede zin van het woord. Zo was ze ondermeer tot eind 2013 de beschermvrouw van de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België.
Toen na 33 jaar huwelijk haar echtgenoot, die ze steeds had bijgestaan, haar op 31 juli 1993 ontviel, nam haar publieke activiteit zichtbaar af. Sedert 2009 ging haar gezondheid er zienderogen op achteruit. Haar laatste publieke verschijning was op 31 juli 2013 in Brussel bij de herdenking van het overlijden van haar echtgenoot twintig jaar tevoren. Dat belette de populistische wallingant en oud-premier Elio Di Rupo er evenwel niet van om de oprichting van een humanitair fonds Pereos als excuus aan te grijpen om de dotaties van de hele Koninklijke Familie te verlagen… De Uiteindelijk bezweek de koningin onder de druk van de particratie en haar media en richtte ze het fonds niet op.
Koningin Fabiola is niet meer. Ze was een sterke Koningin die haar man, België en de Belgen zeer liefhad. Oneindig meer dan het stelletje politici dat voorwendt ons te vertegenwoordigen. Het mooiste eerbetoon dat de B.U.B. haar kan betuigen is onze strijd voor de eenheid van België en, als dusdanig, voor een unitair België, met volle overtuiging verder te zetten.
Bron:
politics.be