De ideale staatsinrichting
 

Laat uw fantasie op hol slaan, maar liefst wel (zoals het een ernstig politiek forum betaamt) met een notie van realisme.

Mijn ideale staatsinrichting:

De onafhankelijkheid van Vlaanderen, met een onderhandelde oplossing voor Brussel en de rand.

De oprichting van een grondwettelijke, federale republiek bestaande uit stadsgewesten en andere regio's (of uit de huidige gewesten en gemeenschappen in afwachting daarvan). Federale entiteit kunnen verder worden opgericht door een tweederde meerderheid binnen een bepaald geopolitiek gebied.

Kiesrecht vanaf 21 jaar.

Wetgevende macht

Een eenkamerig parlement dat bestaat uit vier categorieën:
Cat.1: 35% vertegenwoordigers uit kiesdistricten (50+1% of het meeste stemmen na een eliminatieronde)
Cat.2: 35% vertegenwoordigers volgens een proportionele, algemene kiezing
Cat.3: 20% "lotelingen" uit een poule van alle burgers die ouder zijn dan 32 jaar (mogen niet weigeren, beroep kan wel worden aangetekend door een petitie van 10% van het electoraat)
Cat.4: 10% vertegenwoordigers uit de academische wereld

Categorie 1 wordt elke vier jaar herkozen.

Categorieën 2-4 worden om de twee jaar voor de helft vernieuwd.

Enkel categorie 3 ontvangt een loon. De andere categorieën ontvangen enkel een zitpenning maar hebben recht op deeltijds politiek verlof, vrij openbaar vervoer, een medewerker en een compensatieregeling indien ze onder een inkomensgrens vallen.

Uitvoerende macht

Een president die wordt gekozen voor een eenmalige ambtstermijn van acht jaar. Hij of zij wordt verkozen met twee vice-presidenten binnen hetzelfde kiesticket: één voor binnenlandse en één voor buitenlandse verplichtingen (ook verantwoordelijk voor handelsmissies).

De president heeft beperkte bevoegdheden, hij of zij:

- is de opperbevelhebber van het leger of de volksmilitie
- kan gratie verlenen (moet tegengetekend worden door de minister van justitie)
- is verantwoordelijk voor internationale verdragen en de vertegenwoordiging van het land
- onderhoudt de diplomatieke contacten met ambassadeurs en consuls
- leidt regeringsonderhandelingen en bemiddelt

De regering wordt verkozen door de parlementsleden voor zolang ze de steun genieten, maar niemand kan langer dan 8 jaar een ministerambt bekleden. Deze periode kan onderbroken worden.

Parlementsleden verkiezen ministers per portefeuille.

Ministers hoeven geen parlementsleden te zijn maar wel burgers die ouder zijn dan 26 jaar.

De ministerraad wordt voorgezeten door een secretaris (ter vervanging van de premier) die roteert om de zes maanden tussen de verschillende ministers volgens een vaste volgorde.

Dubbeltopic met: Wat is de staat van uw dromen.
 

http://forum.politics.be/showthread....ght=provincien

En ik ben nog steeds niet van mening veranderd:

1. Nederduitsland. De Hanzestaat.
De staatsgrens tussen Nederland en Duitsland was immers nooit een taalgrens. De dialekten gingen vloeiend in mekaar over. Pas toen men ophield dialekt te spreken was de staatsgrens plotseling een taalgrens.
Taalkundig zou de meest rationele situatie geweest zijn dat zich in het ganse Nederduitse taalgebied (Van Duinkerken tot Köningsberg) een Nederduitse standaardtaal had ontwikkeld.
De geopoltieke geschiedenis heeft er echter anders over beslist.
De Aldietse Droom ligt onherroepelijk in duizend diggelen op de grond van de geschiedenis.
Enkel weemoedig mijmerend kan ik nog kijken naar de kaart van Aldietsland om terug te vallen op een tweede plan: Dietsland, als Ersatz wel te verstaan.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Aldietse_Beweging


2. De 17 Provincies ten tijde van Keizer Karel.
Toen was Frans-Vlaanderen nog niet geamputeerd, waren Brussel en het noorden van Artesië nog Nederlandstalig én hadden we een goede (franstalige) buffer tegen de imperialistische Francité, die ons ten tijde van Lewie Kators goed zou van pas zou komen. Als bij wonder heeft Frankrijk na 600 jaar oorlog en Diets verzet slechts een klein stukje van het Dietse Dietsland kunnen inpalmen. En dat is uiteraard teveel maar het verdikt had zoveel erger kunnen zijn.
Maar ze hebben nog tijd want de geschiedenis zal eindeloos verder gaan. En laat d�*t nu net zijn wat het belang van een hereniging is...

3. Dietsland, en dat is waar men Diets spreekt.
Het minst utopische van de drie.

Ik ben fan van de herinvoering van de 17 Provincies!

De integratie van de Benelux op konfederale basis zou een mooie eerste stap zijn.

Een onafhankelijk Vlaanderen inderdaad , maar dan met dien verstande wat men Vlaanderen noemde tijdens de Spaanse tijd, ttz de gehele Nederlanden. :mrgreen:

Over Brussel valt niet te onderhandelen. Niets minder dan de Reconquista!
De Taalreconquista om precies te zijn. En dat is helemaal niet utopisch. Het volstaat dat er de bereidheid bestaat van daartoe het NL-onderwijs in te zetten als hernederlandssingsmachine. Maar tja, er zijn natuurlijk de neoliberale Bart De Wevers, en de Jan Van Den Berghes van deze vermaledijde wereld....:evil:
Tot het zover is verkies ik en status quo. Eerst moeten we Brussel mee hebben voordat de grenzen worden hertekend. Precies omdat we binnen het huidige België de gemeenschapsbevoegheden kunnen invullen in Brussel. Als we maar willen.....

De ideale staatsinrichting voor kleine landjes is uiteraard een verlichte dictatuur met een pragmaticus als schipper (en zonder god).
Denk aan Singers.

België = pseudo-french bastards zoals Cleese zei. Leg je er maar bij neer want wij zullen NOOIT een Noord-Europees land worden. Maar goed ook.

Het gaat in dit topic meer over hoe de inrichting van de staat er letterlijk moet uitzien, niet over welk geopolitiek gebied die moet beslaan.

Heb je mijn openingspost wel gelezen?

.

interessante, frisse, ideeën.

waarom stemrecht vanaf 21 jaar? Ik zou het eerder naar 16 jaar brengen. Jongeren hebben soms nog een meer onbevooroordeelde kijk op de wereld dan ouderen.

lotelingen: dat idee maakt nu echt wel opgang. ik zie toch wel enkele nadelen, je gaat ook ongemotiveerde parlementsleden krijgen die op zich niets fout doen maar alles wat laten verzanden. ok, je hebt dat nu ook al, maar in feite houdt de particratie dat wat tegen. Als ik het goed begrijp, wordt de particratie serieus beknot in jouw systeem hé?

Academici: op basis van wat worden die dan verkozen? Ik zie ook niet in wat academici hier echt kunnen bijbrengen, behalve bij technische discussies waar je ze kan oproepen als experts of bij de uitvoerende macht om de details goed te kunnen uitvoeren.

enkel zitpenningen: politiek voeren is niet enkel opdagen bij zittingen, toch niet als je dat goed wil doen. De compensaties die je geeft, lijken me wat mager voor het werk dat ze er in moeten steken.

een roterende premier: soms moeten er moeilijke beslissingen genomen worden, dan kan een sterke leider de knopen doorhakken. met zo'n systeem kan dat voor moeilijkheden zorgen, lijkt me.

Het bij lot verkiezen van (een deel van) onze vertegenwoordigers is niet echt nieuw, hoor. Athene werkte voor een groot deel volgens dat systeem (het zou mij trouwens niet verbazen dat Lombas zich door Athene heeft laten inspireren ;-)), en mensen zoals Montesquieu, de Condorcet of Rousseau hebben dat onderzocht.

Eigenlijk kennen wij zelfs in Belgie een lootsysteem : de jury bij Assisen. En de kritieken zijn dezelfde. Met Socrates in het achterhoofd: wie een huis wilt bouwen, kiest de architect ook niet na een loting, maar zoekt een professional op.

Wat ons leidt tot de vraag rond de kwaliteit van volksvertegenwoordigers die verkozen worden, zij het via een patricratisch systeem zoals in België, garanties geeft... En het debat dan ook opent over de deugden van een technocratie, waar Lombas ook oog voor heeft...

Eigenlijk is het altijd kiezen voor de minst slechte staatsstructuur ... :?

Over de uitvoerende macht kan ik kort zijn: gewoon geen regering, maar een (kwaliteitsvolle en niet-gepolitiseerde) ambtenarij. Een beetje volgens het Amerikaans principe van "little government".

Benelux: +1 !!!

De grote vergissing van 1830 ongedaan gemaakt en het instellen van een Verenigde Republiek der Nederlanden (ik verkies een republiek boven een koninkrijk)

Binnen die nieuwe staat moeten er sterkere, maar ook grotere provincies zijn. De provincies moeten qua bevoegdheden sterker zijn dan de provincies in huidige vorm, maar iets zwakker dan Gewesten.

Enkele voorbeelden van provincies zouden zijn:
- Brabant: Noord-Brabant, Antwerpen, Vlaams- en Waals-Brabant
- Vlaanderen (West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Zeeuws-Vlaanderen)
- Limburg (Belgisch en Nederlands Limburg)
- ...

Dat is ook mijn droom en wens!

zoiets zie ik ook wel zitten ja

republiek of koninkrijk is irrelevant.
Feit is dat benelux gelijk is aan dat herstel.
Liefst als pseudo-bondstaat van de BRD

Ik had op dat late uur enkel de eerste regels gelezen en daarop heb ik dan ook gereageerd.
Maar nu ik alles gelezen heb mis ik ten zeerste uw motivatie bij elke idee...

/

Luxemburg en Wallonië zullen nooit een Benelux-confederatie aanvaarden.
totaal geen interesse ook bij de bevolking.

dus dan maar naar een Nederland-Vlaanderen bestaande uit 23 provincies (grotere provincies zullen er niet komen (superprovincies zijn afgeschoten in Nederland)): de huidige provincies + Amsterdam, Antwerpen, Brussel, Den Haag, Gent en Rotterdam als stadsprovincies (dan is het probleem-Brussel ook ineens opgelost).

een beetje realiteit kan geen kwaad.

Nochtans niet geheel onbelangrijk. De vorm (bevolkingsdichtheid -en spreiding, landgebruik, geografie, taal en cultuur) van de territoria die een land beslaat bepalen namelijk grotendeels hoe de politieke orde er moet gaan uitzien.

Vermits je vraagt om realisme, lijkt het mij beter om eerst te definiëren om welke gebieden het gaat alvorens een staat te construeren.