de Vexille |
2 oktober 2004 23:24 |
Heel wat straffe en vooral verontwaardigde reacties...
Maar laat ons eens even nadenken over wat er hier eigenlijk gezegd wordt...
Om AIDS effectief uit de wereld te helpen zijn er eigenlijk maar 3 mogelijkheden:
1. Wachten op de medische wetenschap om een effectief vaccin te ontwikkelen; blijkt iets langer te duren dan oorspronkelijk werd ingeschat.
2. De hele gemeenschap sensibiliseren voor het gebruik van condooms ("veilig vrijen"). Moeilijk, want enerzijds de boodschap geven dat mensen gerust zoveel mogen van bil gaan als ze maar willen (m.a.w. je volstrekt onthouden van enige waardering van seksualiteit) én hen dan tegelijk zo'n ijzeren zelfdiscipline proberen bij te brengen, blijkt in de praktijk niet echt te lukken. In het Westen (het "ontwikkelde" westen, weet u wel?) zien we dat er constante doorgedreven sensibiliseringscampagnes nodig zijn of anders gaat het geheid weer de verkeerde kant op... Hoe moet je dat dan in de derde wereld gaan aanpakken? Bovendien ooit al eens nagedacht over de tonnen condooms die je dagelijks effectief tot bij de bevolking moet zien te krijgen gedurende vele tientallen jaren om enig verschil te merken? Ik vrees dat "het condoom" in de strijd tegen AIDS in Afrika niet meer is dan een illusie... Maar overtuig me gerust van het tegendeel hoor...
3. De "mentaliteitswijziging"... Ja, dan weten we allemaal waar we het over hebben, nietwaar? Seks alleen binnen een duurzame, zinvolle relatie. Het proberen bijbrengen van een stuk verantwoordelijkheidszin én een stuk zelfcontrole. Tja, dan moet je uiteraard "waarderend" gaan werken en de echo's uit de jaren '70 van de "vrije liefde" (het consensuele model: alles kan mits de partners het ermee eens zijn) wel gaan afwijzen. En dat vinden sommigen dan weer niet "correct" genoeg of zelfs reactionair. Terwijl het eigenlijk de enige uitweg is, dat weten ook de experten ("maar ja..." en dan volgt het obligate ophalen van de schouders).
Je mag me altijd nog een vierde oplossing proberen te verkopen hoor... feel free.
En dan nu over naar de Paus... Eigenlijk pleit hij voor die "derde weg"; seks alleen binnen een zinvolle, duurzame relatie. Binnen de christelijke leer staat zoiets voor "het huwelijk"... je kan dat naar believen gaan afzwakken, maar "the general idea" is wel duidelijk én niet meer dan logisch. En dan komen we tenslotte bij het échte pijnpunt: seksualiteit die slechts zin heeft als ze gericht is op voortplanting. En ja, dat is ook voor de overtuigde gelovigen een moeilijk te verteren standpunt. De Kerk moet zich hierover zeer dringend bezinnen, want seksualiteit is op zich een essentieel ingrediënt binnen een "duurzame en zinvolle relatie"... Hier ligt dan meteen ook de opening naar het accepteren van homoseksuele relaties als "zinvol" en het ontwikkelen van een ethisch standpunt rond gezinsplanning dat meer in lijn is met de maatschappelijke / demografische / culturele realiteit (en niet enkel die van de jongste 50 jaar, maar die van de jongste 1.500 jaar!). Hier liggen geen geloofspunten, maar een aantal zeer oude dogmatische stellingen waar de RKK nooit van losgekomen is. De Anglikaanse kerk heeft daar duidelijk minder moeite mee gehad.
En dan nu de kers op de taart... De Kerk wordt hier in een aantal posts opgevoerd als een massamoordenaar... Klinkt leuk, maar is er natuurlijk compleet naast, gelet op het feit dat "condooms" de mensheid in deze niet gaan redden (zie hoger), maar zelfs kunnen leiden tot een bevestiging van de "verkeerde" mentaliteit (doe maar aan, maar gebruik een rubbertje). Dus wie is hier eigenlijk de massamoordenaar in de derde wereld als het op AIDS-preventie aankomt? Think twice...
En het gaat natuurlijk niet alleen om AIDS, maar ook over andere SOA's die in de jongste 30 jaar een griezelige opgang hebben gemaakt in het Westen. Lees er de verslagen van de Wereldgezondheidsorganisatie maar eens op na; zelfs de zeldzame ziekten zoals Syfilis tieren weer welig...
Hoe verander je dan de mentaliteit? Wel, niet met wetten en reglementen of censuur etc... die tijd hebben we gehad (gelukkig maar). Maar door vooral meer waarderend op te treden in de campagnes, in de media, in het onderwijs, etc... Of denken jullie dat 14 of 16 -jarigen reeds in staat zijn om op een evenwichtige manier in een "duurzame, stabiele relatie" te stappen?
Een poging om binnen deze thread eens te komen tot een constructieve en minder sloganeske benadering van één van de meest onderschatte problemen van deze tijd...
|