OPLETTEN MET RECUPERATIE DOOR EXTREEMRECHTS De B.U.B. heeft met ontzetting kennis genomen van de gruwelijke gebeurtenissen die zich op 7 januari in Parijs afspeelden. Bij een aanslag op de kantoren van het satirische weekblad Charlie Hebdo door terroristen werden 12 mensen vermoord en 11 verwond. Aanleiding zou de publicatie geweest zijn van cartoons over de profeet Mohammed.
1) De vrijheid van mening en de persvrijheid
In onze westerse maatschappij in het algemeen en in de Belgische publieke cultuur in het bijzonder is vrijheid van meningsuiting terecht een belangrijke waarde. De gebeurtenissen in Frankrijk choqueren niet alleen omwille van het doden van mensen, maar ook omdat ze een directe aanval vormen op de vrijheid van mening. Vrijheid van meningsuiting moet o.i. totaal zijn (wat ook de afschaffing van de strafbaarstelling van ‘laster’ en ‘eerroof’ inhoudt) en er moet meer toegang zijn tot openbaar debat en recht op antwoord.
Wel vinden we dat het blad ‘Charlie Hebdo’ onnodige risico’s heeft genomen en dat ook de hoofdredacteur een verantwoordelijkheid draagt, wetende dat bepaalde moslims zwaar gechoqueerd kunnen zijn als men met hun religie de spot drijft. Wie een rode lap voor een stier houdt, moet zich aan een agressieve reactie verwachten.
2) Extremisme is het probleem
Deze aanslag herinnert ons aan de nog meer bloedige aanslag die de rechtse Noor Anders Behring Breivik in juli 2011 in Oslo en op het eiland Utøya uitvoerde, met 77 doden tot gevolg. Net zoals het extremisme van Breivik is het moslimfundamentalisme geen religie, maar een radicale ideologie. Slechts zeer weinig moslims zijn fundamentalisten en nog minder terroristen. Deze aanslagen werden gepleegd omwille van ideologische redenen. Autoritaire stromingen streven dikwijls naar een totale controle op de pers. In eigen land gebeurt deze flagrante schending van de mensenrechten – weliswaar op een vreedzame manier – door het beknotten van de unitaristische en pro-Belgische opinie in de geschreven en audiovisuele pers (die door de taalgemeenschappen en dus door de gesplitste machtspartijen gecontroleerd wordt). Taalnationalisten verdragen, net als moslimfundamentalisten, geen humor of satire.
De aanslag in Parijs toont nog maar eens aan wat de rampzalige gevolgen zijn van ideologieën die mensen minachten omdat ze “anders” zijn, d.w.z. een andere taal spreken, een andere huidskleur hebben of een andere religie hebben. Deze discriminatie hoeft zich niet altijd gewelddadig te uiten, het kan ook bij verbale of institutionele discriminatie blijven (zoals bijv. de beruchte staatshervormingen in België).
Jammer genoeg zullen de aanslagen in Parijs radicaal-rechts weer een reden geven om hele allochtone bevolkingsgroepen af te schilderen als radicalen.
3) Recuperatie van de terreur
Onmiddellijk na de aanslag hebben extremistische partijen de terreur al willen recupereren. Bepaalde media spelen het spel mee. Op de avond van de aanslag zelf mocht de extremistenleider Bart De Wever (voorzitter van de N-VA) op de VRT-televisie al zijn haat tegen moslims komen spuien. Tevens was de Belgische pers er als de kippen om te vermelden dat diezelfde Bart De Wever overweegt om het leger tegen de terroristen in te zetten. De B.U.B. wist niet dat een lokale burgemeester – en niet de Koning – het hoofd van de Belgische strijdkrachten was. Nochtans wou De Wever zelfs de grondwet opzij schuiven om het “confederalisme” in te voeren. Nu bekommert hij zich weer plots om de interne stabiliteit van België… Begrijpe wie begrijpen kan. De N-VA (en andere partijen) wilde(n) de civiele bescherming en justitie splitsen. Zou dit de veiligheid van de Belgen ten goede komen? De vraag stellen is ze beantwoorden. Op 8 januari heeft nog steeds De Wever weer eens in de pers kunnen verklaren dat wie zich niet wil aanpassen aan de Belgische samenleving haar moet verlaten. Bij deze nodigt de B.U.B. De Wever dan ook uit om de daad bij het woord te voegen en onmiddellijk samen met zijn hele partij het grondgebied van het Rijk te verlaten !
Conclusie
De aanslag te Parijs is het werk van extremisten. Of die links, rechts, islamitisch, christelijk of Joods zijn, speelt geen rol. Het grootste gevaar is de recuperatie van dit geweld door andere extremisten en de escalatie die eruit kan voortvloeien. In België hebben de “Vlaams”-nationalisten alvast niet geaarzeld om dit bruut geweld in hun electoraal voordeel te recupereren. Deze houding is gelet op de mogelijke nefaste gevolgen bijna even erg als de aanslagen zelf.
Bron:
politics.be