Politics.be - Politiek schaadt de gezondheid

Politiek schaadt de gezondheid - 04/10/2004 Het leven in de Wetstraat: te druk, te dik, te veel stress en nooit tevreden

Tony Blair heeft het aan zijn hart, Guy Verhofstadt aan zijn ribben, en in de Nederlandse Tweede Kamer heeft een studie uitgewezen dat het merendeel van de leden hoogst ongezond is. Hoe is het eigenlijk gesteld met de fysieke conditie van onze politici? Ze vinden niet dat hun gezondheid in gevaar is, maar ze weten drommels goed dat ze gevaarlijk bezig zijn.

Te dik, te druk, te veel stress. Een hartaanval loert, zo leert de studie in Nederland. Een paar jaar geleden was dat ook al de doodsoorzaak van de West-Vlaamse industrieel/politicus Aimé Desimpel en zijn Oost-Vlaamse collega Paul Van Malderen.

Toch stoort de Wetstraat er zich nauwelijks aan, hoewel het aantal puffende kamerleden bijwijlen niet te tellen is. ,,We leven ongezond, maar we kunnen wel wat hebben. Politici hebben een sterk gestel.'' Kamervoorzitter Herman De Croo heeft zijn stokpaardje - ,,gezonde kamerleden in een gezond parlement'' - nog niet opgeborgen, maar de fitnesszaal die al een tijdje ter beschikking is in het parlement kan maar op weinig sportende politici rekenen.

,,We hebben daar geen tijd voor'', zegt het volslanke VLD-kamerlid Maggie De Block . Ze is huisarts en lid van de Hoge Raad van Geneesheer-Specialisten en Huisartsen. Zij weet als geen ander dat politici een van de grootste risicogroepen zijn voor cardiovasculaire aandoeningen. Maar zij en haar collega's doen er weinig of niks aan.

,,We hollen van vergadering naar vergadering, altijd gehaast. Als we eten is het vlug-vlug en niet te gezond. Het restaurant van de kamer zet wel light-maaltijden en vegetarische schotels op het menu, maar heel veel succes hebben die niet.''

Garen in het vet

Naast een vergadercultuur hebben de parlementsleden ook een restaurantcultuur. Van Guy Verhofstadt is geweten dat hij graag een fijne Italiaanse maaltijd mag. Tijdens een marathonvergadering komt er tegenwoordig zelfs een traiteur aan te pas om de ministeriële magen op gepaste wijze te vullen. En Steve Stevaert is zelf een keukenprins.

,,Allemaal slecht'', zegt de pas gepubliceerde Nederlandse studie. ,,Door zo vaak op restaurant te gaan en zo weinig te bewegen, beginnen ze te garen in hun vet'', klinkt het een beetje oneerbiedig. ,,Het is vragen om moeilijkheden. Het wekt verbazing dat er niet meer hartaandoeningen worden genoteerd.''

Dat komt, zegt De Croo, omdat politici gedreven mensen zijn. ,,We zijn verplicht om dóór te gaan en niet te plooien. Het is een stressvol leven. Maar de natuur heeft ons gezegend met een sterk lichaam. Ik zie geen collega's die het niet aankunnen. En eerlijk, met het overgewicht van de collega's valt het geweldig goed mee.''

,,Ja, er is collega Geert Lambert van Spirit. Hij zit goed in het vlees, maar hij is een héle lieve, vriendelijke man.'' Geert Lambert mag zichzelf graag de O belix van het parlement noemen. ,,Ik ben te zwaar, maar ik wil er iets aan doen. Ik ben 37 en heb er maar weinig last van. Maar de dag komt dat dat zal veranderen. Met een paar collega's hebben we afgesproken dat we zullen fitnessen in de zaal op de bovenste verdieping, maar het komt er maar niet van. De agenda slibt dicht elke week. Zoals mijn aders (lacht). Ik ga fitnessen, ik beloof het u.''

Een goed half jaar geleden konden de leden van het parlement hun hart laten testen. Het resultaat was geruststellend. Het parlement bleek een representatief staal van de bevolking. Er waren geen uitschieters. De Croo: ,,Ge ziet, we trekken het democratisch principe door tot in onze gezondheidstoestand.''

Huisarts-politica Maggie De Block: ,,We hebben een ongezond leven. Maar we zijn er niet zo erg aan toe als de huisartsen. Hun levensverwachting is nóg kleiner en hun risico op hartklachten veel groter. Ik heb dus de slechtst mogelijke combinatie gekozen. Maar ja, het zijn de risico's van het vak.''

Geert Lambert: ,,Ik heb de grootste bewondering voor Herman De Croo. Die springt op zijn leeftijd nog over ons allemaal. Waar hij zijn conditie vandaan haalt is me een raadsel.''

Kamervoorzitter Herman De Croo is het daar helemaal niet mee eens. Hij slaat mea culpa. ,,Ik beweeg ook niet genoeg. Maar ik haal wel elk jaar een griepprik. En twee keer per jaar geef ik bloed. Ik vind het jammer dat zo weinig collega's dat doen. Ze zijn beter in het geven van speeksel aan de natie (lacht luid). Maar ach, ze klagen niet, ze bijten op hun tanden. We hebben niet de gezondste job uit het pak. Maar we zijn intelligente mensen. De roofbouw op ons lichaam negeren we simpelweg.''

door Frank POOSEN

Zoals Verhofstadt, op den duur het verschil tussen leugens en waarheid niet meer weten...