| De schoofzak |
19 januari 2015 13:35 |
bRT, toevallig verkeerde vertalingen of opzettelijke misleiding ?
Ik ken de bron (de website) niet, ik heb de inhoud niet trachten te checken.
Maar acclamer is inderdaad niet uitfluiten.
En Marine Le Pen is Marine Le Pen.
titel: De VRT, waar het Franse 'acclamer' (toejuichen) wordt vertaald door 'uitfluiten'
link: http://www.express.be/articles/?acti...l&utm_campaign
Citaat:
Wat kunnen en mogen we van onze media verwachten? Het is gepast over onze media te spreken, want wij betalen het feest, zij het grotendeels onvrijwillig want ongevraagd. Om diezelfde reden hebben we ook absoluut het recht om verwachtingen te formuleren. Dat mag dan al een recht zijn waarvoor we betaald hebben, het is blijkbaar allerminst een verworven recht.
Ik denk dat we die verwachtingen op twee punten kunnen concentreren: informatie en duiding. We willen in de eerste plaats weten wat gebeurd is, en hoe. Dat is dan het luik ‘informatie’. Maar het interesseert ons ook waarom iets gebeurd is, welke mechanismen en samenhangen er achter steken, en wat dat nu voor de toekomst betekent. Dat laatste noemen we duiding. We krijgen geen van de twee. In de plaats daarvan wordt ons de lievelingsideologie van de journalist opgediend.
Informatie
Zo kon het dan gebeuren dat de VRT (in het journaal van 22:00 u op 11 januari 2015) ‘acclamer’ door ‘uitfluiten’ vertaalt, wat toelaatbaar lijkt, als het maar om Marine Le Pen gaat. Ik zoek daar geen kwade wil achter. Onze journalisten weten dat gewoon niet meer. De visie van mijnheer Monard en mevrouw Van Hecke volgend, heeft ons onderwijs ze niet meer met ‘nutteloze weetjes’, zoals vocabularium van vreemde talen gekweld en nog minder met het onzinnige van buiten leren van teksten.
Maar hun vaardigheden, bij voorbeeld assertiviteit, zijn goed ontwikkeld. Het mag zijn dat hun woordenschat een beetje te wensen overlaat, maar hun politiek en maatschappelijk bewustzijn is om zo solider. Ze ‘weten’ wat een menigte ‘moet’ doen als ze met Marine Le Pen geconfronteerd is: uitfluiten. Daardoor is de vertaling absoluut simpel. Dat een paar sullige oude eierkoppen beweren dat ‘acclamer’ wel degelijk applaudisseren of toejuichen betekent is hier van geen verder belang. Dat het in ‘Larousse’ zo staat ook niet. Wie of wat is ‘Larousse’? Ergens een nieuw praatcafé?
Ik wil ook de aandacht trekken op de transformaties die zich hier in de laatste halve eeuw hebben voltrokken. Ik, een min of meer representatief ‘staal’ van het oude systeem, weet heel goed wat ‘acclamer’ betekent. Ik weet ook wel iets over mevrouw Le Pen, misschien zelfs meer dan die journalist. Maar – minstens naar mijn gevoel – lang niet genoeg om definitief te weten of ik haar nu ‘moet’ toejuichen of uitfluiten. Ik denk overigens dat ik helemaal niets ‘moet’, buiten zorgvuldig een eigen oordeel vormen alvorens iets te zeggen. Wat een hemelsbreed verschil! Maar gedane zaken nemen geen keer.
Nu is een simpele vertaling van een woord wel de primitiefst denkbare vorm van informatie. En ook daarin worden we al ‘bedrogen’. Ook hier al krijgen we, door een mengsel van ideologisering en andere verdwazing, in plaats van informatie de politieke visie van de journalist geserveerd.
|
|
