| Bovenbuur |
2 februari 2015 00:16 |
Ik wil ten eerste graag even vertellen dat ik al mensen geband heb zien worden voor het noemen van het woord "culling", komt zomaar in me op om dat te melden, geen idee waarom.
Maar ik ga me toch laten verleiden om me in deze discussie te mengen. We kunnen deze stelling op twee manieren benaderen. De minst radicale (voor zeer relatieve waardes van minst) optie is dat we dit doen om de individuen zelf uit de weg te ruimen, omdat de maatschappij last van ze heeft en door hen op kosten wordt gejaagd. Dit is onzin, de praktijk in Amerika wijst uit dat iemand ter dood veroordelen vele malen duurder is dan zelfs hem zijn leven lang in de bak stoppen. Het vermoorden van zwervers voegt niks aan de samenleving toe, zelfs als je het standpunt van de zwerver zelf, zijn familie etc geheel buiten beschouwing laat (wat ik niet zou doen, het gaat hier over mensenlevens).
Vreemd genoeg wordt de stelling iets moeilijker te beantwoorden als je voor de veel extremere optie gaat: deze mensen worden geëuthanaseerd of gesteriliseerd om in de volgende generatie minder mensen met dezelfde problemen te hebben, waardoor het gemiddelde geluk van de burgers in die generatie hoger ligt. Inderdaad, dat is eugenetica. In de praktijk wordt het mensen met bijvoorbeeld het syndroom van Down heel moeilijk gemaakt om kinderen te krijgen. Voornamelijk omdat ze heel veel hulp nodig gaan hebben bij het opvoeden van zo'n kind, maar ook deels vanuit dit perspectief.
Maar is dat terecht? Zelfs als het zo werkt, als je data zou hebben die bevestigen dat allerlei vormen van handicaps leiden tot een lager geluk dan dat "normale mensen" ervaren, wil je dan een iets hoger geluk voor een volgende generatie afkopen door nu mensen doodongelukkig te maken door ze buiten de maatschappij te schuiven of zelfs te doden? Klinkt een beetje erg extreem, nietwaar? ik zou het niet eerlijk gezegd niet serieus overwegen (wat iets anders is dan er over nadenken, ik denk overal over na, en je moet ergens over nadenken voordat je het überhaupt kan overwegen). Daar komt nog bij dat voor heel veel handicaps en "verminderd wensbare eigenschappen" geen hele duidelijke rechtlijnige erfelijkheid bestaat. Je doodt mensen voor een minimaal effect op de volksgezondheid, wat vervolgens maar weer deels een effect heeft op het volksgeluk (en de economie etc). Maar hé, er zit in ieder geval wel een positieve kant aan, hoe klein dan ook. En dat kon ik van de minder extreme (maar even lompe) aanpak niet zeggen. Leve de extreme insteek.
Dat alles gezegd hebbende, ik denk wel dat euthanasie (echte euthanasie, hulp bij ZELFdoding) goed is, niet alleen bij uitzichtloos en ondraaglijk leiden, maar bij iedereen die over langere tijd een welgemeende en vaststaande doodswens heeft. Zelfmoord is heel vaak een impulsieve actie, zelfs bij mensen die bijvoorbeeld over langere tijd medicijnen opsparen, de daad zelf komt nog in een opwelling. Maar als iemand echt dood wil, waarom niet?
|
