Politics.be - Knack: 'Rond de islam wordt een nieuwe politieke breuklijn zichtbaar'

Citaat:

'Rond de islam wordt een nieuwe politieke breuklijn zichtbaar'

_{04/02/15 om 06:37 - Bijgewerkt om 08:50

Bron: Nom}

Er woedt in de Wetstraat een nieuwe strijd: die om de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog.

De PS was de eerste partij die zich bediende van referenties aan de concentratiekampen. PS-fractieleider Laurette Onkelinx hoefde maar naar Theo Francken te kijken of ze hoorde in de Kamer het geluid van stampende laarzen. En vorige week bracht de Brusselse minister-president Rudi Vervoort het afnemen van de nationaliteit van Belgische Syriëstrijders in verband met de naziwetten tegen de Joden.

Jaren 30 en 40 als politiek argument

In N-VA-kringen reageerden ze geprikkeld op Franstalige pogingen om een link te leggen tussen de Vlaamse Beweging van vandaag en de Vlaamse collaboratie van weleer. Zelfs toen koning Albert een paar jaar geleden in een kersttoespraak een algemene verwijzing maakte naar 'de jaren dertig', betrok Bart De Wever dat op zijn eigen partij en beschuldigde hij de vorst ervan de geschiedenis te misbruiken.
Het is dus merkwaardig dat ook de N-VA de jaren dertig en veertig nu als politiek argument gebruikt. Bart De Wever noemde het moslimextremisme 'de ergste gesel der mensheid sinds Hitler'. Ook dat is kort door de bocht. De Aziatische variant van het communisme heeft sinds de Tweede Wereldoorlog al veel meer doden op zijn geweten dan het islamfundamentalisme: de culturele revolutie van Mao en the killing fields van Rode Khmers zijn gedrenkt in het bloed van miljoenen slachtoffers. Ook het op hol geslagen nationalisme is tot nu toe een ergere gesel geweest dan het moslimfundamentalisme. Onafhankelijkheids- of afscheidingsoorlogen in Indonesië, Biafra, Sri Lanka, Eritrea en Sudan, of dichter bij huis die van het Ierse en Baskische geweld, de oorlogen in ex-Joegoslavië en de gevechten in Oost-Oekraïne vandaag: ze hebben veel meer mensenlevens geëist dan alle aanslagen en onthoofdingen van de Islamitische Staat en Boko Haram bij elkaar opgeteld.

WO II-inspiratie

Hoe discutabel de historische verwijzingen naar WO II ook zijn, nog andere N-VA'ers hebben zich er de laatste tijd door laten inspireren. Vorige week legde woordvoerder Joachim Pohlmann in De Morgen uit dat de strijd tegen het moslimfundamentalisme wezenlijk dezelfde is als de oorlog die Winston Churchill tegen de nazi's voerde: 'Voor Churchill was vrede met een totalitaire ideologie onmogelijk. (...) Churchill was bereid daarvan de consequenties te dragen. (...) Vandaag worden we opnieuw geconfronteerd met een totalitaire ideologie. De omstandigheden zijn anders, maar de principes blijven gelden.'

Men onderschat de politicus in Bart De Wever als men denkt dat het de N-VA-voorzitter louter om historische educatie te doen is. Hij gebruikt de Tweede Wereldoorlog uitsluitend in de constructie van één welbepaald vijandbeeld: het islamisme, de (te) radicale islam. Anti-islamitische partijen en bewegingen hebben namelijk de wind in de rug, of het nu het Front National van Marine Le Pen is, de PVV van Geert Wilders of Pegida in Duitsland. In eigen land is het anti-islamisme voorlopig nog de core business van één partij: het Vlaams Belang van Filip Dewinter. Die heeft niet op de aanslag tegen Charlie Hebdo gewacht om de koers van zijn partij te verleggen: ooit was het VB tegen allochtonen, nu is het tegen de islam. Dewinter wrijft zich in de handen: de vrees voor of zelfs afkeer van de islam neemt onmiskenbaar toe onder landgenoten.

Nieuwe politieke breuklijn

Dat publiek is breder dan velen vermoeden. Volgens VUB-socioloog Mark Elchardus zou de SP.A fors vooruit kunnen gaan als de partij bereid zou zijn om een radicaal links-sociaal discours te combineren met een even besliste houding jegens de islam. In sociologisch jargon heet het dat veel traditioneel socialistische kiezers zouden willen stemmen op een partij die een merkwaardige 'cluster' van klassiek-linkse en nieuw-rechtse standpunten inneemt.

Wat Dewinter predikt, De Wever suggereert en Elchardus schrijft, wijst erop dat rond de islam een nieuwe politieke breuklijn zichtbaar wordt. De referenties aan de Tweede Wereldoorlog gaan niet om het verleden, maar om het heden. Ze zijn een nieuw element in de actuele strijd om de Vlaamse kiezer.

Walter Pauli - Redacteur Knack

Interessant stuk van onnozele Pauli. De vaststelling is al bij al niet echt nieuw, maar mooie gelegenheid om dit hier neer te poten.

Zoals ik al andere heb horen suggereren: De breuklijn ligt niet tussen links of rechts, maar ligt tussen de islamofielen en islamofoben. U wordt links of recht weggeplaats aan de hand van Uw houding tegenover de pislamieten in dit land.