Euthanasie bij dementie
 

Opnieuw in de actualiteit:

Belgische bisschoppen: ‘Grenzen euthanasiewet worden systematisch overschreden’

Zodra er een wet is laat ik mij registreren. Ik zou niet willen rondlopen zonder het te beseffen.

Wie wel?

Dementie is in mijn ogen ook een vorm van doodzijn. Als ik niets meer weet en niemand meer herken en met alles moet geholpen worden, wat doe ik hier dan nog?

Alsof je er last van hebt.
Zonder dementen gaan ze ook niet verder onderzoek er naar doen en zullen er ook geen medicijnen gemaakt worden.
Dus wat is nu de keuze?

Bedoel je dat men dement moet blijven rondlopen als studieobject?

Waarom zou men geen verder onderzoek doen? Het is en blijft te vermijden.

Het is enkel de vraag indien men nog een menswaardig leven heeft eenmaal men een bepaald stadium voorbij is.

De markt voor geneesmiddelen ter preventie van dementie, voor diegenen die wat voorbestemd lijken ... bla bla ... zal welig genoeg blijven tieren.

Ik heb maar één vraag voor die religieuze vrijgezellen: mag ik voor mezelf beslissen, of gaan zij het doen voor mij ?

.

Als je geld genoeg hebt zal je maar al te goed beseffen dat je dement wordt verklaard door je erfgenamen en een paar aanvullende handtekeningen.
Er is een zaak hangende bij het EHRM na een terechtstelling zonder akkoord.

Dementie is maar een voorwendsel tot liquidatie als je geld op is of als je er nog genoeg hebt. Wat de FT al 15 jaar geleden schreef wordt bewaarheid, eerst in Belgie: naarmate de ouderdom onbetaalbaarder wordt zal er wettelijk geliquideerd worden. Zo maak je plaats.

Sommigen schijnen niet te beseffen welke zware en vooral publieke procedures er bestaan om iemand terecht te stellen in een aantal landen waar de doodstraf wordt uitgevoerd.

In Belgie bestaat wettelijk de toestemming een kind te doden op basis van handtekeningen. Niets meer dan dat. Al de rest is gebakken lucht.

Dit is wel een schoolvoorbeeld hoe je van een zeer ernstige zaak een karikatuur kan maken.
Nu besef ik wel dat je katholieken, en zeker hun pastoors en bisschoppen niet kunt vertrouwen (hun organisatie, de centen en de faam van hun organisatie, gaan voor op alles), maar toch: ze zien echt liever dat ik crepeer zoals ik mijn hond in geen jaren zou willen laten afzien, en mijzelf het recht ontkennen op een eigen beslissing.
Heren en dames katholieken, zeg aan jullie volgelingen dat het een zonde is, dat ze er voor naar de hel zullen vliegen, maar laat mij voor mezelf beslissen, in een zorgvuldig wettelijk kader.
Dank u.

.

Dat heeft niks met erfgenamen te maken. Ik wil zelf beslissen of ik wil doorleven als een plant of niet, mag het? En nog iets. Ik geef liever mijn geld aan kinderen en kleinkinderen dan dat ik het verpis aan pampers.

Je vergist je zwaar.

De Financial Times' studie toonde indertijd op hallucinante manier de economische noodzaak aan te euthanaseren in het bestaande zekerheidssysteem in Europa. Euthanasie komt er niet als je een plant bent, ze komt als je teveel kost.

Dat 'teveel kosten' werd in 2012 hallucinant aangetoond in Molenbeek toen plots een groot aantal senioren er overleed in een rusthuis.

Het morele gezeik laat ik aan anderen en hun middeleeuwse naieve opvattingen over (zie boven).

Dan gaat het ofwel over een toevalligheid, ofwel over moord. Maar in ieder geval niet over euthanasie, tenzij AL die ouderen vrijwillig voor euthanasie kozen en aan de regels daaromtrent voldeden.

Ik ga niet ontkennen dat de toestemming voor het verkrijgen van euthanasie deels mee wordt ingegeven door de kosten die de patient in die uitzichtloze situatie nog met zich meebrengt.
Maar stellen dat euthanasie wordt uitgevoerd op basis van het kostenplaatje lijkt me toch wel een hele grote stap te ver.

Heeft U zich al eens bezig gehouden met de documenten die moeten worden ingevuld en ondertekend door patienten, dokters, familie en getuigen alvorens men nog maar k�*n overgaan tot een mogelijke euthanasie?

Ik zie geen enkele reden om als een halfdwaze plant middelen van de maatschappij op te slorpen.

Nu alleen een sluitende test vinden om het voor mezelf kunnen uit te maken wanneer er een keerpunt is tussen ouderdoms excentriciteit en dementie.

Vertel eens iets meer hierover.

De rusthuizen hebben er belang bij dat de mensen zo lang mogelijk blijven leven, zo vergroot hun markt.

Dit is inderdaad een belangrijk punt. Er moeten objectieve criteria bestaan om dit punt te bepalen en het moet regelmatig onderzocht worden op een objectieve manier want men mag ook niet in een situatie komen dat de familie de euthanasie probeert te beletten.

Jij verkondigt hier je reinste onzin. Euthanasie komt er als je het zelf wil. En als ik vind dat mijn eigen levenskwaliteit nihil is bij dementie en dat ik dan alleen maar een last en kost ben voor mijn nabestaanden dan is het mijn eigen keuze om me te laten euthanaseren. Ik wil trouwens ook niet dat mijn kinderen mij herinneren als plant, maar als mens. Mijn oma is de laatste 2 jaar zwaar dement, wel voor mij is die reeds gestorven. Ik heb er afscheid van genomen en ik wil ze niet meer zien. Ze heeft er toch niks meer aan en ik wil mij haar herinneren hoe ze was. Ik ben er trouwens van overtuigd dat ze dit leven zelf ook niet wil, maar ze heeft dat nooit op papier laten zetten. Dus laten ze haar maar verkommeren in het rusthuis. Dat is intriest en dat heeft geen bal te maken met teveel kosten.

En dat Molenbeeks verhaal erbij sleuren is te gek voor woorden. Heeft niks met deze discussie te maken. daar gaat het niet over euthanasie maar over moord. Gelieve de zaken uit elkaar te houden, al denk ik niet dat jij dat kan.

Dit is moeilijk. Ik hoorde recent nog iemand vertellen dat ze tweemaal had moeten afscheid nemen van haar moeder, de eerste keer toen ze dementeerde, en de tweede keer toen ze overleed.

Het niet meer bezoeken van dementen is iets dat velen beslissen: soms geraken die mensen danig in de war van de "vreemde mensen" die hen dan steeds maar staan aankijken, en is het uitblijven van die momenten beter, terwijl anderen denken dat ze daartoe verplicht zijn.
Ik ben mijn opa ook slechts één keer gaan bezoeken, ik moest daarbij eerst bijna de volledige stamboom vermelden vooraleer hij terug wist wie ik was, en dan kreeg ik zwaar onder mijn donder omdat ik niet meer frequent was gekomen.

Daarbij kan ik mij volledig aansluiten. Ik heb mijn vader zien wegkwijnen, niets of niemand herkennen, jaren aan een stuk, huilen als een klein kind om redenen die elke relevantie missen. Hij was tegen euthanasie en dat is gerespecteerd. Maar zo wil ik niet eindigen, stel dat het mij overkomt! Ik wil niet dat dat het beeld is dat mijn nabestaanden zich van mij zouden herinneren. Als demente ben je, zoals je schrijft, al voor een groot deel gestorven, dus dat spuitje verkort gewoon het sterven, niet het leven.

Dit is nu juist het punt. Vandaag is het niet mogelijk iets op voorhand op papier te zetten.

Vandaar moet de wet aangepast worden.

Jawel
maar je moet er vroeg genoeg uitstappen
had die schrijver nog een maand langer gewacht hadden ze al nee moeten zeggen tegen zijn wens.

Dit is inderdaad zo. Men moet helder van geest zijn bij de uitstap en niet bij het nemen van de beslissing over de uitstap en dit is niet zo consequent vind ik.