De schoofzak |
12 maart 2015 16:51 |
Wat moeten wij doen met zo iemand ?
Hoeveel 'leefloon' moeten wij in zo iemand stoppen ?
Moeten wij hem een sociale woning geven ? Een éénkamer-appartementje zou volstaan ?
En om zo iemand toch 'bezig' te houden: geregeld oproepen om wat te komen werken in een beschutte werkplaats, of in de plantsoendienst van de gemeente ?
Moeten er 'speciale inrichtingen' komen voor dergelijke mensen.
Voorbeeld een boerderij waar ze, ver genoeg weg van alle dingen waarmee ze kwade dingen kunnen uithalen, en waar ze kunnen werken in de natuur ... Dat bestond vroeger voor landlopers en bedelaars.
titel: Dimitri Bontinck: 'Nieuw proces, anders word ik parasiet van de staat'
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf2015...c6f4ccefb6c051
Citaat:
Antwerpen -
Dimitri Bontinck (41) is gisteren in beroep veroordeeld tot acht maanden cel. De vader van Jejoen had zijn ex-vriendin vastgehouden op een hotelkamer en zwaar toegetakeld. Maar Bontinck ontkent dat en legt zich niet neer bij zijn straf. ‘Met een strafblad geraak ik nooit meer aan een job.’
De feiten waarvoor Dimitri Bontinck zich voor de rechtbank moest verantwoorden, gebeurden op 6 november 2012 in Hotel Astoria in de Antwerpse diamantwijk. Nadat hotelgasten hun beklag kwamen doen over herrie in de hotelkamer waar Bontinck en zijn toenmalige vriendin hadden afgesproken, ging de hotelreceptioniste een kijkje nemen.
Pas wanneer gedreigd werd om de politie erbij te halen, wou Dimitri Bontinck de deur openen. De vrouw vluchtte meteen de kamer uit. Ze was zwaar toegetakeld. Dimitri werd opgepakt en verbleef in afwachting van zijn proces een tijdje in voorarrest. In juni 2014 werd hij door de correctionele rechtbank tot een half jaar voorwaardelijk veroordeeld. Hij ging in beroep, maar daar werd zijn straf gisteren fors verzwaard: 8 maanden effectief.
Geen schuldinzicht
Walter Damen, de advocaat van het slachtoffer, had gevraagd om voor Bontinck een gerechtspsychiater aan te stellen, maar het hof ging daar niet op in. Een strenge bestraffing was echter wel op zijn plaats, door zijn gebrek aan schuldinzicht. Hij kreeg immers in het verleden al een opschorting voor slagen aan een andere partner.
Dimitri Bontinck zelf ligt allesbehalve wakker van zijn veroordeling. ‘Ik geef me niet gewonnen. Ik wil een nieuw proces omdat de zaak zonder mij behandeld werd. En als ik dan opnieuw veroordeeld word, trek ik naar cassatie. Lukt dat niet, dan leg ik me voor de rest van mijn dagen in het zonnetje. Met een strafblad zal ik nooit aan een job kunnen geraken én dus een levenslange parasiet van de Belgische staat worden.’
|
|