Politics.be - BUB : Wat is een nationale taal bnog waard ?

Drie recente incidenten illustreren nogmaals op treffende wijze de volkomen onbenulligheid van “onze” nationalistische politici en het domme, zelfs onmenselijke karakter van het taalracisme. De B.U.B. vraagt zich af wat een nationale, Belgische taal nog waard is.

1) “Vlaams” “minister” Muyters (N-VA) wil de naam van de administratieve sportfederatie BLOSO veranderen in “Sport Vlaanderen”. Bloso en, voor wat de ‘Franse’ gemeenschap betreft Adeps, is een administratie die zich bezig houdt met sport, lichamelijke opvoeding en openluchtrecreatie. Ze werd in 1969 opgericht ter vervanging van het Ineps/Nilos (Institut National pour l’Education Physique et les Sports / Nationaal Instituut voor de Lichamelijke Opvoeding en Sport). Het ging hier om een functionele splitsing, naar het voorbeeld van die van het NIR (de voorganger van de BRT/RTB) in 1960. Het Nilos/Ineps ressorteerde sedert 1956 onder het ministerie van Volksgezondheid. Ook Bloso en Adeps bleven onder de bevoegdheid van de nationale overheid tot de communautarisering van sport in 1980. De identieke betekenis van Bloso en Adeps - agentschap ter Bevordering van de Lichamelijke Ontwikkeling, de Sport en openluchtrecreatie - Administration de l’Éducation physique, du Sport et de la Vie en Plein Air - herinnert nog aan hun gemeenschappelijk, unitair verleden.

P709406-42328bc36e3b188019be8221e943db3eAfgezien van de nationalistische naamgeving die Muyters wenst, is zijn uitleg verbijsterend. We citeren: “Dat is efficiënter, want op dit moment is het Vlaamse sportbeleid verdeeld over twee afdelingen“. Of nog: “Twee verschillende sportadministraties: dat is een beetje nutteloos“, Welnu, in België zijn niet minder dan 6 “ministers” bevoegd voor sport: René Collin (“Franse” gemeenschap), Philippe Muyters (“Vlaamse” gemeenschap), Isabelle Weyckmans (Duitstalige gemeenschap), Pascal Smet (“Vlaamse” gemeenschapscommisie in het Brussels gewest), Fadila Lanaan (“Franse” gemeenschapscommissie in het Brussels gewest), Guy Vanhengel (Gemeenschappelijke gemeenschapscommissie in het Brussels gewest).

dyn003_original_466_233_pjpeg_46663_d30751b6196542 b20ef8850b5743036aSedert de zesde “staatshervorming” is het Brussels gewest bovendien bevoegd voor de financiering en subsidiëring van de gemeentelijke sportieve infrastructuur, zonder afbreuk te doen aan de bestaande gemeenschapsbevoegdheden. Anders gezegd, minstens één Brussels gewestelijk “minister” houdt zich ook bezig met sport. In België zijn er nu dus zeven ministers die voor sport bevoegd zijn. Ter herinnering: tijdens de laatste Olympische Spelen in 2012 behaalde Nederland, een unitair land dat vergelijkbaar is met België, 20 medailles, terwijl België zich met drie exemplaren tevreden moest stellen. Niettemin houden de “Vlaams”-nationalisten vol dat versnippering, hoewel negatief op het “Vlaamse” niveau, positief is op het Belgische…

2) Toen een Luikse inwoonster van Mechelen (provincie Antwerpen) zich naar het commissariaat van haar stad begaf, weigerde men haar klacht in ontvangst te nemen. Hoewel ze verwond was (open schedelbreuk) ten gevolge van echtelijk geweld, zette de politie haar aan de deur van het commissariaat. Enkel en alleen omdat ze Franstalig was, werd haar klacht geweigerd, hoewel ze zich geëxcuseerd had voor het feit dat haar Nederlands gebrekkig was daar ze nog maar enkele maanden te Mechelen woonde en ondanks het feit dat ze niettemin moeite deed om haar situatie in het Nederlands uit te leggen. Er werd haar gezegd dat ze haar klacht maar in haar geboortestad Luik moest gaan neerleggen…

Wat zal men doen indien morgen een Amerikaan, Chinees, Italiaan of Mexicaan hun verhaal komen doen op het commissariaat? Zal men hun dan ook zeggen: «De gemeente Mechelen bevindt zich op Nederlands taalgebied. Onze agenten zijn dus geenszins verplicht een andere taal dan het Nederlands te spreken”?

dyn007_original_360_242_pjpeg_46663_bf4aee99829d8c 8d4cbc44a52448c1e2Men kan zich ook vragen stellen bij de wettelijkheid van deze daad van de Mechelse politie. Inderdaad bepaalt artikel 12 van de Wet op het gebruik der talen in bestuurszaken van 1966 dat de plaatselijke diensten geen afbreuk mogen doen aan “de mogelijkheid die gelaten wordt aan de particulieren, die gevestigd zijn in een ander taalgebied, te antwoorden in de taal waarvan de betrokkenen zich bedienen”. Zodoende heeft elke Belg het recht om zijn taal overal in het land te gebruiken wanneer hij zich tot de overheid richt. Die moet hem steeds in de nationale taal die hij spreekt aanhoren en mag hem in die taal helpen indien hij in een ander taalgebied woont.

Het gedrag van deze Mechelse agent is dan ook een schending van deze wet en is in strijd met de Grondwet (zie o.a. art. 23: “Ieder heeft recht een menswaardig leven te leiden”) en de mensenrechten.

3) “Vlaams” parlementslid Lieve Maes (N-VA) vindt dat passagiers op vluchten naar Zaventem recht hebben op informatie in het Nederlands. Lieve Maes uitte haar kritiek in een schriftelijke vraag aan “Vlaams” minister van Mobiliteit Ben Weyts. De aanleiding was een persoonlijke ervaring met een vlucht van British Airways. De passagiers kregen tot Maes’ verontwaardiging enkel mededelingen in het Frans en Engels. Weet het overbodige parlementslid reeds dat in België het gebruik der talen vrij is en enkel door de grondwet kan geregeld worden voor bestuurszaken en dus niet voor commerciële vluchten? Waarom vroeg ze de luchtvaarmaatschappijen niet om ook het Duits te gebruiken, dat eveneens een nationale taal is? Overigens zijn de gewesten niet bevoegd voor de nationale luchthaven, laat staan voor de wijziging van de grondwet.

Het zijn maar drie voorbeelden van taalnationalistische domheid en onverdraagzaamheid, waarvan één voorbeeld ook het inhumaan karakter van het taalnationalisme aantoont (zie de gebeurtenissen te Mechelen). Voor de B.U.B. moet de staat er zijn ten dienste van de burgers (welke hun taal ook is) en niet omgekeerd. Dat geldt a fortiori voor burgers die één van de nationale talen spreken: Nederlands, Frans of Duits.

Bron: politics.be