Wie dit (klik hier) leest, zal net als ik toch wel even de wenkbrauwen fronsen.
Je begrijpt niet hoe het mogelijk is dat het vonnis in het proces tegen Abou Jahjah door een journalist kan worden tegengesproken. Ook al heet die journalist Joël De Ceulaer en schrijft hij voor Knack. (Wat een slijmbal...)
Voor diegenen die niet weten wat eraan vooraf ging.
Op 26 november 2002 werd een Marokkaan vermoord door een 66-jarige psychisch gestoorde buurman. De Marokkaanse gemeenschap ging er meteen van uit dat het om een racistische moord ging, maar onderzoek wees uit dat de man zelf getrouwd was met een Marokkaanse en psychisch zo danig gestoord was, dat hij niet eens wist wat hij had gedaan. Hij was zelfs niet in staat om een fatsoenlijke zin te formuleren.
Hij leed aan waanideeën dat hij door zijn buren gefolterd werd.
De kranten hebben er toen uitgebreid over bericht (klik hier).
Het was trouwens niet de eerste keer dat Jahjah zware rellen uitlokte.
Bij eerdere betogingen tegen Israël en pro-Palestijnse betogingen liep het elke keer zwaar uit de hand. Bij de rellen in 2002 viel het op dat enkel autochtone winkeliers zware schade leden en enkel autochtone burgers werden aangevallen. Eén van de kranten liet zelfs weten dat een vrouw in een rolstoel omver werd geduwd en verder stond er dat Dyab Abou Jahjah op de eerste rij stond om de verontwaardiging bij de Marokkaanse jeugd te orchestreren en aan te moedigen.
Drieënhalf jaar later, op 1 juni 2006, oordeelt de raadkamer van Antwerpen dat Abou Jahjah en Ahmed Azzuz hebben aangezet tot de rellen en zij werden verwezen naar de correctionele rechtbank om er vervolgd te worden.
Want de Marokkaanse jongeren sussen deed hij in geen geval. Hij schreeuwde letterlijk vertaald uit het Arabisch:“ We gaan hier baas worden. Wij zijn de sterksten. We zullen ze laten zien wie we zijn, al moeten we alles kapot slaan. Gehoorzaam niet. Bied weerstand.” (Ik zei het al dat de oudere generatie tegen hem was...)
De uitspraak van de rechter kent u. Eén jaar cel... en Jahjah gaat nu in beroep.
Eigenaardig is het wel, temeer hij het land op tijd ontvluchtte en men hem van hieruit niets kan maken. Zijn missie is weliswaar niet voltooid, maar zijn opdrachtgevers hadden niet verwacht dat hij zo’n relschopper en blebberkont ging zijn, dus hebben ze hem niet meer nodig. Want ronselaars voor de Jihad en terroristen werken meestal in stilte…
Maar wie is die Abou Jahjah eigenlijk?
Abou Jahjah is de zoon van een Libanese christelijke moeder en een Syrische vader die vooraanstaand lid is van de Baath partij. (Een partij die gestoeld op de nazistische partij NSDAP). Volgens joodse onderzoeksjournalisten zou de vader vermoedelijk een Palestijn zijn, die mee met de bende van Arafat naar Libanon was gevlucht na de mislukte putch op de Jordaanse troon, .
Abou Jahjah kwam in Europa aan eind jaren tachtig en was zogezegd een vluchteling, een weggelopen hezbollah strijder. Libanezen vertellen dat Jahjah en zijn oom geld zouden hebben gestolen van Hezbollah en dat daarom beide ex-Hezbollahstrijders het land zijn ontvlucht uit angst voor straf.
Of het waar is weet ik niet, maar in ieder geval probeerde hij daarna eerst Nederland binnen te geraken. Toen dat niet lukte kwam hij naar België, maar ook hier kreeg hij geen toelating om te blijven. Hij gebruikte echter wel het verhaal van de ex-Hezbollahstrijder, maar niemand geloofde hem.
Dus deed hij het zoals de meesten het doen, hij huwde met een vrouw van hier. De Antwerpse Peggy P.
Onmiddellijk na het huwelijk vertelde hij haar dat het hem enkel te doen was om via dit huwelijk ‘de Belgische nationaliteit’ te bemachtigen. Na drie maanden van vernederingen scheidde hij al terug van Peggy, (die nu in Italië verblijft).
Abou Jahjah richt daarna de vereniging ‘Al Rabita’ op. De fondsen kwamen vooral uit het buitenland (Syrië en Saoedie-Arabië) en werden vaak overgemaakt via Canada aan zijn broer die hier een winkel heeft in Antwerpen.
Wat Al Rabita precies deed was vooral de moslimjeugd opruien, en de oudere generatie woedend en angstig maken.
Dat Jahjah er bij Al Rabita al vreemde ideeën op nahield kunt u ook hier lezen KLIK HIER . Deze tekst vormt een ingekorte versie van een artikel uit 'samenleving en politiek in 2000' en is zeer lezenswaardig waar ik mij overigens echt kan in terugvinden.
Al Rabita verdween en AEL verscheen.
5a_s
Al Rabita stond op de zwarte lijst van de CIA, eigenaardig genoeg verdween Al Rabita na de aanslag op de WTC torens in 2001 en verscheen amper een week later de Arabisch Europese Liga.
Op de aanslag in de VS verklaarde Jahjah later dat het hem een goed gevoel van 'victorie' gaf.
Abou Jahjah had ook in Nederland banden met o.a. Gretta Duisburg van wie bekend staat dat zij zich met zeer ongure individuen inliet: KLIK HIER
Ook zijn mails aan de militante zwarte nationalistische leiders van Malcolm X werden onderschept. (Onderschept, nu ja, hij had zijn PC niet goed genoeg beveiligd).
Kortom, hij die de mond vol had van ‘racisme’ en ‘onderdrukking’, wou niets liever dan onderdrukken, angst aanjagen en was enorm racistisch tegenover de westerse wereld en alles wat blank was.
Toen Abou Jahjah meer weerwerk kreeg van de oudere generatie Marokkanen en Turken en voelde dat het hier niet zo goed meer lukte na zijn stunt met zijn gemaskerde militie die in zwarte kledij de politie ging controleren, probeerde hij het nog even in Nederland. Hij stak zijn doel niet onder stoelen of banken. In zijn betoog voor apartheid zei hij onder meer: (citaat GvA)( Steniging bij overspel, stokslagen bij alcoholmisbruik, afhakken van handen bij diefstal, doodstraf voor zware criminelen, eenheid kerk en staat... Er staat ons wat te wachten als Abou Jahjah het ooit voor het zeggen krijgt. In het KRO-programma Reporter liet Abou Jahjah, die vaste grond onder de voet probeert te krijgen in Nederland, er eind juni 2003 geen misverstand over bestaan. In het kruisverhuur in het programma liet Abou Jahjah zich op de vraag of terrorisme of revolutie zoals in Libanon destijds schering en inslag was ook hier in de Lage Landen mogelijk is, ontvallen: "Dat kan heel goed bij de AEL gebeuren."
In het interview zei hij ook tegen de scheiding van religie en staat te zijn, "omdat religie een inspiratie kan zijn om een staat te regelen".
Tussen haakjes: in hetzelfde interview gaf hij toe dat hij gelogen heeft tijdens zijn asielprocedure, waarin hij zich uitgaf voor Hezbollah-leider in de hoop op die manier als vluchteling erkend te worden. "Daar klopte niets van," zei Jahjah nadien. "The usual stuff voor asielzoekers, zou ik zeggen." Zijn asielaanvraag werd geweigerd. "Ze (Belgische autoriteiten) geloofden mij niet. En terecht." Abou Jahjah verkreeg door zijn huwelijk een verblijfsvergunning" .
Einde citaat
Wij willen liever nog een stap verder gaan in onze aanpak van Abou Jahjah en willen hem hem zijn Belgische nationaliteit ontnemen.
Wie "ernstig tekort komt aan zijn verplichtingen als Belgisch burger" (en dat zijn we nog steeds) kan op grond van artikel 23 van de vreemdelingenwet zijn Belgische nationaliteit verliezen. Het parket-generaal moet daarvoor het initiatief nemen. Joël De Ceulaer zal zich dan maar een ander idool moeten zoeken.
|
