Politics.be - BUB : Het politieke leven van "God" Stevaert

Op 2 april 2015 stapte minister van Staat Steve Stevaert (sp.a) uit het leven. Vermoedelijk pleegde hij deze wanhoopsdaad als gevolg van het feit dat hij voor de correctionele rechtbank moest verschijnen ten gevolge van een in 2010 gepleegde verkrachting. De B.U.B. heeft gemengde gevoelens bij het politieke leven van deze man

Gedurende vele jaren (1982-2005 en nadien 2005-2011) was hij actief op lokaal en provinciaal niveau. Hij werd de eerste socialistische burgemeester van Hasselt en later provinciegouverneur van Limburg (2007-2011). Hij was ook enkele jaren bestuurder bij verzekeraar Ethias (2008-2011), maar blonk daar vooral uit door onkunde en afwezigheid.

Vanaf medio jaren 1990 zetelde hij achtereenvolgens in de toenmalige “Vlaamse” raad en executieve. Onder het voorzitterschap van Stevaert lukte het zijn partij om de tweede grootste in België te worden (2003). Ter vergelijking: waar sp.a-spirit in 2003 nog 23 zetels haalde, is het aantal SP.a-zetels vandaag tot 13 gereduceerd. Steve haalde ook een enorm aantal voorkeurstemmen. Samen met Verhofstadt (VLD), Leterme (CD&V), Jean-Marie Dedecker (ex-VLD) en De Wever (N-VA) maakt hij deel uit van de Nederlandstalige politici die voornamelijk door een enorme media-aandacht groot werden, ongetwijfeld omdat ze zo flamingantisch waren.

Stevaert was inderdaad een flamingant:

- Stevaert was de architect van het kartel sp.a-spirit (een restant van de Volksunie). Dit kartel bestond tot in 2008 en zou de al zeer flamingantische SP.A zo mogelijk nog “Vlaams”-nationalistischer maken.

- Stevaert pleitte herhaaldelijk voor een volledige splitsing van mobiliteit en verkeer, m.i.v. de NMBS. Wat dat laatste betreft was hij zelfs fier dat hij één van de eerste politici was die dit deed (zie het boek Steve op de rooster, Brussel, 2003, waarin de journalist Yves De Smet Stevaert interviewt)

- In 2004 verklaarde hij achter de vraag voor een snelle splitsing van de gezondheidszorg te staan (DS 24.11.04). Het budget van de gezondheidszorgen bedraagt ca. 40% van de sociale zekerheid. Erg socialistisch kan men dit standpunt dus niet noemen.

- Nog in dat jaar pleitte hij voor de vorming van een “Vlaams front”, dat inhield dat een nieuwe “Vlaamse” regering niet mocht gevormd worden zonder een nieuwe staatshervorming (waarvoor de gemeenschappen en gewesten nochtans niet bevoegd zijn). De bedoeling van Stevaert bleek duidelijk uit volgende woorden: “we zijn twee landen in één koninkrijkje aan het worden. Dat wordt elke dag een beetje duidelijker”.

- Tijdens de formatiecrisis van 2010 verklaarde Stevaert dat de socialisten “veel ‘Vlaamser’ moesten zijn” (sic) (De Zevende Dag, 26.09.10).

Stevaert bleek ook, zoals zovele particraten, lid te zijn van een Hasseltse vrijmetselaarsloge (De Morgen 29 oktober 2011)

Met democratie of socialisme heeft dat niet veel te maken.

Nochtans was de periode waarin Stevaert op het hoogtepunt van zijn politieke roem stond, er één van relatieve communautaire rust. Hij heeft zelf ook geen direct aandeel in een staatshervorming (behoudens dan in de defederalisering van wapenhandel in 2003, toen hij voorzitter van de sp.a was). Hij was ook graag gouverneur van de provincie Limburg, wat zijn flamingantisme een beetje temperde, vooral op het einde van zijn politieke carrière.

De B.U.B. heeft dan ook gemengde gevoelens bij het politieke leven van Steve Stevaert. Hij was een goede Limburger, maar ook een flamingant. Dat laatste wordt in de media niet gezegd, maar is wel een verklaring voor het feit dat de flamingantische media hem, ondanks een zeer beperkt staatsmanschap, als een “god” op handen hebben gedragen, wat uiteraard overdreven en zelfs potsierlijk is.

Bron: politics.be