Bovenbuur |
30 april 2015 13:48 |
Abortus
Oké, fuck it, we doen het gewoon. Er is vast al ergens een oude draad hierover, maar ik heb geen zin om te zoeken.
In deze draad wordt gediscussieerd over de voorwaarden waaronder je mag besluiten om een menselijk leven dan niet het jouwe is te beëindigen. Ik hoef niet te zeggen dan dat een beladen onderwerp is. Ik verwacht dan ook beschaafd gedrag van iedereen die wenst deel te nemen. Het soort belachelijk making en gescheld dat we in andere topics zo leuk vinden hoort hier simpelweg niet thuis.
Nou, ik zal eens beginnen. Welke manieren hebben we om abortus te bekijken? Hieronder zes misschien een tikkeltje extreme maar elk op hun manier logische standpunten, met zo weinig mogelijk waardeoordeel erover van mijn kant (wat natuurlijk niet wil zeggen dat er geen waardeoordelen gegeven mogen worden in deze draad, ethiek draait om waardeoordelen, ik probeer ze alleen uit deze openingspost te houden). Spelen de onderstaande argumenten mee bij waarom jij jouw standpunt hebt ingenomen? Welke andere zienswijzen spelen er nog mee? Leef je uit, maar houdt de discussie professioneel.
Elk mens is gelijk
Simpel. Een mens is een mens, doden is doden. We staan doden toe in de gevallen dat de ander door moedwillige acties de lichamelijke of geestelijke integriteit van ons persoonlijk (zelfverdediging) of onze groep (oorlog) bedreigt. In alle andere gevallen spreken we van moord. Een ongeboren kind kan het leven van de moeder ernstig bedreigen, maar doet dit niet moedwillig, vergelijkbaar met een chauffeur die ondanks niet gedronken te hebben, een rijbewijs te hebben en om de twee uur een kwartier rust te pakken toch iemand aanrijdt. Onder dit standpunt kan je dus eigenlijk pas abortus overwegen op het moment dat het leven van de moeder én de baby zelf in gevaar zijn. Één leven redden is beter dan geen levens redden, maar het ene onschuldige leven inruilen tegen het andere is niet toegestaan.
Potentie
Kindermoord is de ergste soort moord. Nog niet eens omdat kinderen nou zo schattig zijn, maar omdat ze hun hele leven nog voor zich hadden. Een kind van tien bevat meer potentie om iets van zijn leven te maken dan een bejaarde van 90, ongeacht het leven dat beiden tot nu toe gehad hebben. Onder dit argument is zelfs een situatie waarin zowel het kind als de moeder gevaar lopen een zeer grijs gebied. Het leven van het kind is inherent meer waard dan dat van de moeder, dus als er een kans is dat het kind overleeft moet daar bijna automatisch voor gekozen worden. Tegelijkertijd biedt deze denkwijze vanuit een net iets andere hoek ook enige bescherming aan moeders, en vooral aan jonge vrouwen met een levensstijl waar een kind hebben of zwanger zijn niet in past. Haar potentie wordt ook verminderd door de situatie.
Een mens is waardevol door haar gedachten
Een mens is beter dan een koe doordat zij bewustzijn heeft, doordat zij na kan denken over dingen. Alles dat minder hard kan nadenken dan een mens is minder waard dan een mens. Een baby tot ongeveer een jaar komt veel van de slimmere dieren niet voorbij, op veel vlakken ligt die leeftijd zelfs hoger. Een embryo of jonge foetus heeft überhaupt nog niet veel hersencapaciteit, en is dus eerder vergelijkbaar met een simpele vis dan met een mens. Abortus is toegestaan tot op een punt waarop wij collectief besluiten dat het kind genoeg op een mens lijkt om van "klomp cellen" of "dierlijk leven" tot volwaardig lid van de samenleving gepromoveerd te worden.
Een mens is waardevol voor andere mensen
In de film "About Time" kan een karakter tijdreizen door zijn eigen leven. Op den duur komt hij erachter dat als hij verder teruggaat dan de conceptie van zijn dochter hij zomaar opeens een zoontje kan hebben. Wanneer zijn vrouw weer zwanger wordt besluit hij dat hij na de geboorte niet meer terug de tijd in mag reizen, maar tot die tijd wel. Omdat hij zijn ongeboren kind nog niet kent is het niet belangrijk als die verandert, zodra het kind geboren is maakt het wat uit. Een eenzame man die sterft en 8 jaar dood in zijn appartement ligt voordat hij gevonden wordt is een tragedie voor één persoon, en die persoon is nog dood ook, het overlijden van een party animal met tientallen goede vrienden is voor al die mensen een tragedie. De moeder heeft van deze kant bezien een hogere intrinsieke waarde dan het ongeboren kind, want heeft een waarde voor veel meer andere mensen. Abortus is dus tot ongeveer de babyshower toegestaan.
Een ongeboren kind is eigendom van de ouders, en de moeder in het bijzonder
Kinderen in het algemeen zijn slecht in hun eigen broek ophouden. En die afhankelijkheid maakt hen wettelijk minder dan volwaardige mensen. Zonder volwassenen zou het kind grote problemen hebben, dus de volwassenen mogen de baas spelen. Een ongeboren kind is compleet afhankelijk van één specifieke volwassene, namelijk de moeder. Complete afhankelijkheid resulteert in complete zeggenschap, totdat het kind levensvatbaar zou zijn buiten de buik is abortus toegestaan. Merk ook op dat dit uit een net wat andere hoek dan eerder besproken weer gekoppeld kan worden aan het argument over potentie, een kind dat nog niet levensvatbaar is buiten de buik heeft geheel zelfstandig compleet geen potentie, maar heeft enkel potentie bij gratie van de moeder.
Een kind is een keuze
Moeders die niet verkracht zijn hebben, zelfs bij een gescheurd condoom, zelf gekozen voor de mogelijkheid om zwanger te worden, zij het een kleine mogelijkheid in dat laatste geval. Het kind heeft er niet voor gekozen en is dus een slachtoffer van de omstandigheden. De belangen van het kind gaan onder dit standpunt voor, als dit het enige argument is is abortus niet toelaatbaar, behalve bij verkrachting. Merk hierbij wel op hoe laag het aandeel verkrachtingen ligt dat daadwerkelijk tot een veroordeling leidt en dus als legaal bewezen wordt gezien. Als er niet bewezen kan worden dat je het echt niet wilde moet je maar met het kind blijven zitten?
|