patrickve |
27 mei 2015 05:43 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door tandem
(Bericht 7669611)
Wat ons brengt tot de VDAB-paradox, als ze hun job naar behoren zouden doen dan hebben ze zelf geen job meer. :-)
|
Dat is het universele probleem. Als je het probleem van je klant oplost, is hij uw klant niet meer.
Dat kan op alles toegepast worden: op politici: als zij uw probleem zouden oplossen, worden ze niet meer verkozen als "redder-die-uw-probeem-gaat-aanpakken".
Als ontwikkelingshelpers goed werk zouden leveren en de mensen op hun eigen laten ontwikkelen, dan waren ze overbodig. Je merkt dat trouwens: hoe meer "ontwikkelingshulp" er naar een zeker gebied is gegaan, hoe erger het er aan toe is. (en hoe meer oproepen er zijn om er ontwikkelingshulp naartoe te sturen)
Vandaar: de manier om mensen in uw greep te houden, en daar zelf beter van te worden, is te doen alsof je hun probleem oplost, terwijl je het enkel maar wat erger maakt.
In de prive moet je wel de illusie bij uw klant houden dat ge zijn probleem aan het oplossen zijt, en is er competitie. Bij de staat is dat niet nodig. Daar kunt ge door dwang en monopolie, uw klant wel duidelijk laten zien dat ge zijn probleem niet oplost, hij heeft geen keuze. VDAB bijvoorbeeld.
En vandaar: hoe meer iemand claimt dat hij UW probleem wil oplossen, dat hij aan UW belang denkt, hoe waarschijnlijker het is dat hij U een probleem wil veroorzaken om daar goed van te profiteren.
Vandaar mijn stelling: er zijn twee soorten mensen:
- egoisten die daarvoor uit komen
- egoisten die zich voordoen als altruisten: dat zijn de gevaarlijkste.
|