Leuven Vlaams: het verhaal van de loser
 

Irené Maes was zijn naam.
Omdat hij rector was van het Hoger Technisch instituut in Oostende diende ik zijn mis, als praeses van de studentenclub de Golfbreker.Ik verbasterde toen heel wat latijn, ook bij cantussen.

Het jaar stond op 1967

Ik was ook tegelijk vice-voorzitter van de Vlaamse Vereniging van studenten (VVS, bestaat nog)
en voorzitter van NUHO, niet universitair hoger onderwijs(naamveranderd)

Met Paul Aerts, voorzitter VVS en Paul Goossens, praeses KUL-studenten, organiseerde ik de Mars op Leuven en een veertiendaagse algemene studentenstaking. De professoren sloten zich daarbij aan.

Een paar weken voor de Mars en de staking dreigde Irene dat ik AL mijn functies moest neerleggen om me te concentreren op mijn studie, dat ik er anders niet door zou zijn. Volgens hem moest ik ook mijn lief laten staan, vrijen was niet ernstig, als je studeerde.

Ik weigerde zowel het een als het ander.

Toen de staking en de Mars voorbij waren, convoqueerde Irene mijn moeder en deelde haar mee dat ik niet geschikt was om Technisch Ingenieur te worden(ik zat in het laatste jaar zonder één tweede zit, en ik werkte in de vacanties om mijn studies te betalen).
Volgens hem moest ik stante pede naar een sociaal Hoger Instituut gaan studeren.
Dat was twee maand voor de eindexamens.

Ik bleef weigeren.

Hij gooide een paar van mijn naaste medewerkers de school uit.
Omdat hij grote media-heibel vreesde, moest mijn likwidatie iets zorgvuldiger gebeuren, omfloerster, tersluiks.

Toen ik mij zoals gewoonlijk aanbood op de Firma Talpe Kortemark om mijn eindthesis af te werken, kreeg ik van Directeur Talpe, wiens twee zonen op het HTI studeerden, en die woest was vanwege de staking, te horen dat ik niet meer naar binnen mocht, omdat 'ik toch nooit een diploma zou halen'.

De Heer Gaby D., technisch directeur bij Talpe Kortemark, en in het burgerleven mijn nonkel, vertelde mij dat de opdracht om mij te verwijderen rechtstreeks van Irené kwam.

Toch werkte ik koppig mijn thesis thuis af en drukte hem.

De proffen sympathiseerden met de studenten. Maar Irene had er ééntje in zijn macht. Dat was Prof Simoens. Deze was ook aangeduid om de activiteiten van de Golfbreker te controleren. Ik was geacht bij hem op voorhand alles te rapporteren, maar deed dat nooit.

Prof Simoens bezat geen burgerrechten, een gevolg van zijn collaboratie met de Nazi's in de oorlog. Hij nam wel examens af, onder het toezicht van een tweede Prof Beirnaert, die parallel met Simoens hetzelfde vak tegelijkertijd afnam bij elke student. Het achterpoortje van Irene.
Simoens gaf mij een onmogelijk laag cijfer voor Thermodynamica terwijl Beirlandt mij een hoog cijfer gaf. Het saldo gaf een degelijke buis te zien.

Daardoor kwam ik in de deliberatie terecht (mijn totaalscore was zestig procent op alle vakken).
Dat was nog de tijd toen de rector, die zelf geen examens afnam, wel het beslissende woord had in de deliberaties.

De teerling was geworpen...

Van de lichting van 1967 was er maar één leerling verworpen van de tweeënvijftig in het laatste jaar: Eno2.

Op een privé-afscheidsetentje met een aantal profs kwam ik naaldje tot draadje te weten hoe de deliberatie zich afgespeeld had.

Het ging van kwaad naar erger.

In '68 zat ik in de Kazerne de Hemptinne in Heverlee, Leuven, geconfisqeerd met het helepeleton KRO's, toen de studenten in betoging de Kazerne naderden.
We kregen drie kogels scherp voor onze fall-geweren.
Ik dacht dat deze meestal pas afgestudeerden eerder op hun officieren zouden geschoten hebben. Onbetrouwbare troepen...

Irene herhaalde in '68 hetzelfde grapje dat hij met mij uitgehaald had.
IK weet er het fijne niet van, maar hij weigerde een tiental dapperen hun diploma.
Een paar van die gastjes hadden ouders die niet totaal onbemiddeld waren zoals mijn alleenstaande moeder en schoenstikster, en gingen voor de rechtbank
Irene ging snel op pensioen.
Vandenbussche, de nieuwe directeur, gaf mij het recht de examens over te doen zonder de lessen te volgen, maar dat was twee jaar later, terwijl ik al werkte, en ik had niet de mogelijkheden om het laatste jaar over te doen.

Eno2

Die mens heeft eigenlijk een groot stuk van uw leven verwoest?

En dat lief, hoe is het daarmee afgelopen?

Kon gij geen examens afleggen terwijl ge werkte? ('t is mo een vraag he)

_______


Met de veranderde cursussen kon ik mij, twee jaar later, . niet zomaar beperken tot het opnieuw afleggen van de examens, sommige proffen waren veranderd etc...

________
evengoed

______

Een bloem in de knop geknakt

Citaat:
Oorspronkelijk bericht door TomB
Kon gij geen examens afleggen terwijl ge werkte? ('t is mo een vraag he)

_______



Eigenlijk vergat ik in de slotzin mij nog erover te beklagen, dat ik, in tegenstelling tot een normaal iemand die normaal gebuisd was, mijn jaar niet kon bissen, zolang die dictatoriale zwartrok daar nog op zijn directeursstoel zat.

Erg, !

En die kerel nooit nen toer teruggelapt, ? ... ?

______
Hij is een natuurlijke dood gestorven, toendertijd kon je nog geen beroep doen op Jef Vermassen.

over het algemeen is het zo dat mensen kansarm zijn omdat ze geen groot genoege mond hebben

maar er zijn ook mensen die net kansarm zijn omdat ze een grote mond hebben en/of omdat ze gelijk hebben of hadden

Erg. Hoe kan je zo slecht zijn om iemands leven zo te schaden?

Het lag voor de hand om zoals zo dikwijls, de organisator aan te pakken.

PS Deze tekst circuleert nu onder de oud-studenten en is door een van hen opgerakeld en mij opgestuurd, zodat ik hem kon bewaren. (Hij herkende mij van mijn foto) Ik was deze draad hier kwijt.

Er lopen nog altijd Irenés rond.

Bij mijn eerste bezoek aan België ga ik eerherstel vragen bij het Episcopaat (de inrichtende macht).

Ik was dat al van plan voor ik vertrok, maar toen was de Bisschop Vangheluwe juist op de vlucht vanweghe pederastie.

Ik denk zo een beetje dat van alle bisschoppen Mgr. Léonard het meest sympathiek gaat zijn m.b.t. je zaak.

Hoe denk je trouwens nu terug over Leuven Vlaams? Was het het achteraf waard? Als ik het goed begrepen heb, waren er twee universiteiten onder één leiding, en ging het bij veel demonstranten zoals Paul Goossens vooral om democratisering.

Het was het zeker waard. Goossens was toen heel zeker veel politieker dan ik. Hoewel ik van de laagste klasse kwam. Ik was heel anti-confessioneel en vond de Leuven-Brusselse francofone olievlek een grote bedreiging. Brussel is dat nog.

Was dat niet vooral door de geneeskundigen-in-opleiding?

Ik heb de tijd zelf niet meegemaakt, ik ben veel te jong, maar ik denk toch zo een beetje dat er uiteindelijk door dit radicale optreden (misschien vooral vanuit de ultrarechtse hoek die zich regelrecht racistisch uitte) diepe wonden zijn gekomen die nu nog niet genezen zijn.

Uiteindelijk heeft Eyskens ook de gehele situatie misbruikt om ons met de huidige instabiele tweedelige staat op te zadelen. Het huidig bestaan van Louvan-la-Neuve is ook nog altijd een vreemde anomalie die zich vastklampt aan andermans symbolen.

Begrijp me niet verkeerd, de KUL moest zeker en vast gesplitst worden, maar het lijkt me dat politici er boven het hoofd van de studenten misbruik hebben van gemaakt ten voordele van hunzelf en ten koste van studenten.

Het protest tegen het unitaire mandement van de bisschoppen was in heel Vlaanderen algemeen.

Over die anekdote van de drie kogels in de loop tegen de studenten maakte ik een gedicht, ik ga het hier eens bijplakken.

Ik mag dan wel een loser zijn door machtsmisbruik, Leuven is toch gesplitst.
Dat was dan toch een succesvolle aktie.