Religieuze gebaren
 

Graag nodig ik iedereen uit om te verklaren wat religieuze gebaren precies betekenen en hoe ze zijn ontstaan. Om te beginnen:



Wat doet die meneer?

Kijken of er misschien iets uit de lucht valt en dan kan die dat opvangen.

Ja zoiets. Het is in elk geval een gebedshouding. Het is alsof de man met zijn ogen en handen contact wil leggen met iets in de lucht. Zoiets als een stekker die in een stopcontact wordt gedaan om een apparaat van energie te voorzien. Maar bovendien is duidelijk dat de man weet dat hij geobserveerd wordt. Hij acteert zijn geloof in God om ons een voorbeeld te stellen. Zijn gezichtsuitdrukking is zo liefdevol en onschuldig dat Allah hem niets kan weigeren.

Er zijn ook veel varianten. Bijvoorbeeld met de handen lager en de armen iets gestrekt en ook met het hoofd gebogen. Deze houding is ingetogen. Er is ook een meer gepassioneerde variant. De man rechts op de foto heeft God, of tenminste de slip van Zijn jas, al te pakken.

Is dit echt een religieus gebaar?

Voor sommige mensen is voetbal een religie.

Niet "een" maar "het" gebaar van alle religies naar hun vee!

@Jay-P
Dat is jouw interpretatie misschien.
In dit geval is het gericht tegen een abortuskliniek, als ik mij niet vergis.

Deze toch wat minder gebruikelijke christelijke gebedshouding ...



heeft een lange geschiedenis: "Nu knielde hij [Salomo] daarop neer ten aanschouwen van heel de gemeenschap van Israël en strekte zijn handen uit naar de hemel" (2Kr 6:13). Dat Salomo omhoog keek naar God betwijfel ik vooralsnog. Het NT verhaalt dat Jezus op deze manier bad en joden bidden ook wel eens op deze manier. Hoe de handpalmen moeten worden gericht, van je af of naar je toe, daarover bestaan verschillende opvattingen.





Aan de gebedshouding van iemand kan God dus niet meteen zien wat hij gelooft. Hij moet luisteren hoe de persoon Hem aanspreekt en dan moet Hij in de gewenste rol schieten.

Dat weet je zelf ook wel, Piero en behoef je dus niet te vragen.

Deze mijnheer kijkt naar boven en richt zich dus tot de hemel, die de gelovige zich boven hem denkt.
Uiterlijk is dat niet zo, maar wel innerlijk.
Het uiterlijke gebaar staat dus symbolisch voor een innerlijke waarheid, dat de hemel boven ons is, in hogere zin, dus boven ons verheven, een hogere wereld is.
Zijn handen daarbij zijn extra om contact te maken en de zegen van God te ontvangen.

Dat weet ik niet want ik heb dit nooit gedaan.
Ziet hij iets of wil hij ons doen geloven dat hij iets ziet; is hij een poseur?
In dat geval speelt hij een spelletje met ons en met God.

Inderdaad, of hij werkelijk iets ziet, dat valt te betwijfelen.
Evenmin als God ooit iets horen laat, of slechts zeer zelden bij zij die begenadigd zijn.
In die zin heb je gelijk dat het meer pose is dan werkelijkheid.

Dit handgebaar betekent dat de persoon zich uitstrekt
naar God en zich volledig overgeeft aan Hem.
Kijk maar hoe een klein kindje zijn armen uistrekt naar
papa of mama om opgenomen te worden.

Orantenhouding
 

De gebedshouding (orantehouding) met de handen ter hoogte van de schouders werd afgebeeld in de catacomben van Rome. Het is kennelijk een houding die specifiek is voor iemand die voorgaat in het gebed. Hij maakt zich groot als een antenne die verbinding maakt met God. De houding werd in de middeleeuwen nog wat preciezer bepaald zoals te zien is op het plaatje van de maagd hierboven met de Emmanuël-figuur op een rond schild op de borst.

Deze houding werd ook gebruikt in de Helleense cultuur.