| andev |
4 augustus 2015 02:46 |
Abou Jahjah
Citaat:
Januari 2006, de aula van de Erasmusuniversiteit in Rotterdam zat nokvol. Ik stond in een debat tegenover de Zwitserse intellectueel en islamoloog Tariq Ramadan.
Ramadan was tegen islamitische scholen, ik was voor noch tegen, maar zei dat gezien de discriminatie die er heerst het normaal is dat die zouden ontstaan. Ramadan was tegen een eigen moslimpartij, ik was voor noch tegen want zich organiseren is een recht, en gezien de manier waarop bestaande politieke partijen omgaan met moslims was het een kwestie van tijd voor alternatieven zouden ontstaan. Ramadan veroordeelde de opstand van de jongeren in de banlieues vanuit zijn islamitische insteek als moreel verwerpelijk, ik onthaalde die opstand als een daad van verzet in de beste traditie van de Franse Revolutie.
Hoe bereiken we gelijkwaardig burgerschap? Ramadan vond dat moslims hun aanwezigheid in de maatschappij moeten versterken door tegen de poorten ervan aan te beuken. Toen ik hem vroeg hoe moslims dat moeten doen, antwoordde hij: ‘We zullen toegang vragen.’ Toen ik repliceerde ‘En wat als het antwoord nee is?’, stond hij met de mond vol tanden.
Het probleem van elke idealistische benadering van maatschappelijke verandering is dat ze geen rekening houdt met de krachtsverhoudingen. Zonder te sleutelen aan die krachtsverhoudingen via alle mogelijke instrumenten is er maar één mogelijkheid voor sociale promotie: coöptatie.
Toen ik in 2013 terug naar Europa kwam, belden de organisatoren van het bewuste debat mij op voor een gesprek. We ontmoetten elkaar in Brussel. In 2006 stonden ze dichter bij de lijn van Ramadan, zeiden ze, maar nu, zeven jaar later, waren ze van mening veranderd. ‘We hebben het binnen de bestaande partijen geprobeerd, maar dat bleek een doodlopend straatje’, klonk het. Ze wilden een eigen politieke partij starten in Rotterdam. Ik heb hen dat afgeraden, omdat ik principieel niet meer voor partijen gebaseerd op identiteit ben, maar ik zei ook dat ik hen zou ondersteunen als ze ermee zouden doorgaan, omdat zo’n partij emancipatorisch kan werken in de huidige islamofobische context. Vandaag heeft hun partij, Nida, twee zetels in de gemeenteraad.
Nog in 2006, in Mechelen, was een andere groep faliekant tegen wat de Arabisch-Europese Liga (AEL) toen wenselijk vond, namelijk islamitisch onderwijs inrichten. Vandaag zitten diezelfde mensen tussen de initiatiefnemers voor een moslimschool daar. Een project dat breed gedragen is binnen de moslimgemeenschap en dat vorige week, in één dag, 260.000 euro aan donaties wist te inzamelen.
Ja, de moslimmiddenklasse is er, ze heeft geld, ze heeft stemmen en ze pikt geen tweederangsburgerschap meer. Ondertussen blijft de politiek sukkelen met een achterhaald integratiediscours. Erger nog, geregeld kiest die ervoor om moslims te pesten, omdat dat stemmen kan opleveren bij het islamofobe electoraat.
Maar het establishment zal in snelheid gepakt worden. De huidige uitsluitingsmechanismen zullen op een termijn van minder dan tien jaar leiden tot het ontstaan van eigen scholen, eigen jeugdbewegingen, eigen media, en ook eigen succesvolle politieke partijen in de grote steden.
Is dat een gezonde evolutie voor deze maatschappij? Het is in ieder geval gezonder dan de huidige realiteit van uitsluiting en racisme. Zolang uitsluiting en discriminatie bestaan en zolang de overheden het vertikken om echte maatregelen te nemen om die uit te roeien, zal elk initiatief dat mensen alternatieven biedt om zich uit de maatschappelijke marginaliteit te worstelen brede steun genieten.
Wat wel resultaten oplevert, is een no-nonsense strategie waarin zelforganisatie in alle domeinen een stok achter de deur is. Noem het ‘samen als het kan, apart als het moet’. Die strategie zal op termijn de krachtsverhoudingen zodanig beïnvloeden dat echte, duurzame en inclusieve oplossingen wel uit de bus zullen moeten komen.
|
Gewoon schandalig dat een krant zoals de Standaard elke week de kans geeft aan deze vreemde pretentieuze indringer om ons de les te komen spellen over hoe wij met moslims in onze maatschappij moeten omgaan! Alles wat verkeerd loopt komt door onze schuld, de attitude en levenswijze van moslims alhier, daar heeft meneer geen kwaad woord over te zeggen!
Integendeel, hij voorspelt dat het maar een kwestie van jaren is vooraleer ze hier de boel zullen overnemen met eigen scholen en eigen partijen enz, en ons vertellen hoe het moet!
Samenleven met moslims in een nog-niet-moslimmaatschappij is gewoon uit den boze, zeg maar onmogelijk! Nergens ter wereld is er een voorbeeld van een niet-moslimland dat veel moslims over zich heen krijgt waar er geen problemen en ambras zijn door hun aanwezigheid! Die vraag heb ik hier al lang en dikwijls op het forum gesteld en nog niet één keer een antwoord en een voorbeeld gekregen! Duidelijk waarom...
Meneer Abou zou beter komen uitleggen hoe moslims moeten leren samenleven met niet-moslims in andere maatschappijen! Maar neen, het is al "racisme en islamofobie" dat er uit komt! De moslims zelf zijn overal ter wereld een voorbeeld van hoe een maatschappij zou moeten werken!
Moslim zijn of worden is de enige mogelijke samenlevingsvorm...
Tot de ganse wereld er weer uit ziet zoals in de 7de eeuw? |
