Shit ik hem ne mottige kop
 

As ge zo na een jaar of vier nog eens ne pasfoto moet late maken beseft ge pas wat een lelijke smoel ge eigenlijk hebt he?

Is dat de foto in de avatar? komt me bekend voor.
Snor is wel mottig.
En lachen is de mondhoekjes de andere kant op.

Sommigen durven in een spiegel kijken. Anderen wachten elke 4 jaar op een andere pasfoto. :lol:

Neen, in de spiegel heb ik geen direct daglicht. Dat scheelt toch wat heb ik de indruk...

In de spiegel zie je ook de verhoudingen minder. Nu zie ik op een foto pas dat mijn wenkbrauwen niet symmetrisch zijn en mijn haarlijn te ver naar achter. Foto's liegen niet, spiegels wel.

Alle haargroei onbelemmerd laten ook.
Het staat hoogstens slordig. :-)

Het beeld dat ik van mezelf heb in de spiegel strookt niet met de realiteit. Hoogst merkwaardig fenomeen!

Heeft iemand hier nog last van?

Loop er van weg

Mottiger dan ?



of



Toch niet

Snorreke afscheren ?

Dat gebeurt meer dan U zou denken.

Uiterlijk is dan ook zo belangrijk niet, maar dat wist U duidelijk reeds.

Het is natuurlijk wel meegenomen, maar laat daar de vrouwen maar over oordelen. Fashion is OK voor vrouwen, dat metrosexueel gedoe is over the top.

Deze week heb ik me een nieuwe bril aangeschaft, want het was écht nodig. Op de autostrade kon ik de grootste letters op de borden niet meer lezen, go figure.

Eigenlijk had ik m'n ogen laten checken ergens in december bij de arts, maar ik ben het kopen van een bril blijven uitstellen. Eerst en vooral is zo'n ding enorm ontsierend en je wordt daarmee een pak minder au sérieux genomen door zowel het eigen als het andere geslacht.

Toen ik de wereld voor het eerst terug normaal zag na jaren aankloten en pieren, kwam dat aan als een mokerslag. Echt overal is het precies stinkend vuil en slordig wanneer ik buitenkom. In de spiegel durf ik al helemaal niet meer met dat ding aan te kijken, want ik vrees voor een totale inzinking.

Heb ook deze week pasfotootjes laten maken en ik moet zeggen dat die wel mooi gelukt waren, verrassend goed eigenlijk ... maar blijkbaar toch niet zo representatief zullen zijn voor hetgeen ik nu zo ontwaar.

Mensen zegden dan altijd dat er helemaal niets aan me mankeert, dat ik me aanstel, misplaatst bescheiden ben of dat ik gewoon nul komma nul zelfvertrouwen heb. Het zijn dan ofwel stuk voor stuk grove leugenaars die echt geen bal met me inzitten en zelfs de moeite niet doen om me de waarheid te vertellen, ofwel moeten ze zichzelf eens dringend een brilletje gaan aanschaffen.