N-VA: Voorstel Brusselse taxshift: “Slecht voor huurders en middenklasse”
 

“Slecht voor de huurders, ongunstig voor de middenklasse en geen coherentie”, reageert Brussels N-VA-parlementslid Johan Van den Driessche op het Eindrapport van de Taskforce Fiscale Hervorming besteld door de Brusselse regering ter voorbereiding van haar 'Brusselse gewestelijke taxshift'. Na de voorstelling van het rapport gisterennamiddag, geeft Van den Driessche een eerste evaluatie.



“Dat het de bedoeling is om de regels te vereenvoudigen en te wieden in verouderde belastingen en fiscale aftrekken, is een goede zaak. Maar het eindrapport is ontgoochelend en zal dit gewest niet verder helpen”, aldus Van den Driessche.

Ofschoon ca. 60 procent van de woningen in dit gewest huurwoningen zijn, zullen de voorstellen huren duurder maken en de huurmarkt eerder afremmen. De stijging van de onroerende voorheffing zal de huurprijzen immers doen stijgen en wie meerdere woningen bezit, en deze dus automatisch op de huurmarkt brengt, wordt fiscaal eerder ontmoedigd dan aangemoedigd.

De voorstellen zijn ook ongunstig voor de middenklasse. De fiscale aftrek voor dienstencheques zou worden afgeschaft en de shift van woonbonus naar verminderde registratierechten bij aankoop heeft ook negatieve effecten. Nieuwe woningen, vallen immers niet onder de registratierechten maar onder de btw (21 procent). Deze krijgen dus geen woonbonus meer maar er komt geen andere stimulans in de plaats. Tweeverdieners moeten hun dubbele woonbonus opgeven maar krijgen daarom geen hogere vermindering van registratierechten. Het is nochtans net de bedoeling van de Brusselse regering om de stadsvlucht van de middenklasse een halt toe te roepen en zelfs een beweging in de andere richting op gang te trekken. Met zulke maatregelen zal daar niets van in huis komen en het zal niet de in het vooruitzicht gestelde vermindering van personenbelastingen zijn van pakweg 300 euro dat hen in de stad zal houden of naar hier zal doen verhuizen. Het voorstel bevat ook een dubbele progressiviteit. Bij de federale progressiviteit inzake personenbelastingen zouden immers ook nog gewestelijke progressieve opcentiemen komen. Het valt echter moeilijk voor te stellen dat een liberaal minister dat voorstel weerhoudt.

De experten werden bovendien verspreid over liefst zeven werkgroepen en moesten voorstellen formuleren binnen een voorgeschreven kader. Daardoor werd hun impact op de discussies ongetwijfeld beperkt en missen de voorstellen coherentie. Zo moet de fiscale stimulans voor het aankopen van een woning, nl. de woonbonus, sneuvelen omdat ze woningen duurder maakt, maar wordt ze vervangen door een andere fiscale stimulans, de vermindering van de registratierechten. Maakt deze stimulans woningen dan niet duurder? Successierechten, milieubelastingen, mobiliteitsfiscaliteit e.d. konden niet aan bod komen in de discussies. Op die manier kan men onmogelijk spreken van een totaal fiscaal beleid.

Van den Driessche besluit: “De regering zal het geweer van schouder moeten veranderen wil zij de strijd tegen de stadsvlucht en de woningnood met haar fiscaal beleid met succes kunnen aanpakken.”

Bron: politics.be