De nederlandse Spoorwegen hebben een lange traditie qua Faal-Fyra's
 

E-loc serie 1000.
Ontworpen naar een Zwitserse loc voor sneltreinen met 160 km/uur.
Eindigde in de goederendienst, waar ze totaal niet geschikt voor waren.

Euvels: spaakbreuk door heftig doorslippende wielen bij het optrekken.
Diverse mechanische problemen door de starre asindeling.
Moesten nog met de hand gesmeerd worden.

Mochten niet boven de rivieren komen ivm met de zeer hoge asdruk.

De serie 1100. Berucht om het slingeren en het lage vermogen.
Kreeg een botsneus omdat bij aanrijdingen de machinist erg kwetsbaar leek.

NS 6300 uit 1931.

Te lage stoomdruk en een beruchte kolenvreter. Was nauwelijks te stoken.
Ontworpen als universele goederentrein- en personentreinloc, maar als personentreinloc totaal ongeschikt door de geringe max. snelheid.

Dieselloc NS 2400.
Ouderwets Frans ontwerp, veel te laag vermogen van 800 pk (Duitse locs haalde de 2000 pk).
Reed met zijn vieren zware goederentreinen en maakte daarbij vreselijke herrie.

De "Beelen' nog vergeten...
De hondekoppen die Benelux-treinen reden waren ook een ramp. Slechte remming, storinggevoelig, ...

Idd: de grootste mislukking ooit.
Kwam doordat men een langzaam lopende twee-tact dieselmotor gebruikte.
Geschikt voor schepen maar niet voor locomotieven.

Is daar 1 van Engelse makelij bij? De locomotief is daar tenslotte uitgevonden....

Nederland bestelt vaak in Frankrijk en Duitsland, soms zoals met de Fyra in Italië.
Alleen in het stoomtijdperk werden er locs in GB of in Nederland zelf besteld.

Uit eigen ervaring als oud NS'er kan ik vertellen dat de loc van de Brusselaar, de NMBS1190, een complete ramp was.

De NS1200 bracht je daarentegen overal.

Gelukkig rijden er nog een paar in de diverse kleuren.

Vooral als er een Hollandse machinist mee reed. Trouwens het is 1180...

Inderdaad, NS heeft een kleine reeks E-loc's van de Engelsen overgenomen, maar ik ken de reeksnummer niet. Intussen opgezocht: reeks 1500.

:oops: U heeft gelijk.

Het was wederzijds, ook de Belgische machinisten hadden veel problemen in Nederland.

Het leek leuk, een loc voor twee systemen, maar de grootste problemen waren tussen Roosendaal en Essen tijdens de omschakeling.

Nooit (onoplosbare) problemen gehad daar.

Duitse machinisten konden niet omgaan met Franse stoomlocs met dubbele expansie en met twee regulateurs.
André Chapelon was een meester in het opvoeren van bestaande locs en het ontwerpen van zeer krachtige nieuwbouwlocs.
In het moderne tijdperk blijkt echter dat Duitse en Canadese ontwerpen het veel beter doen.
Twee stuks Baureihe 189 trekken moeiteloos 6000 ton zware ertstreinen van Rotterdam naar het Ruhrgebied.
In Nederland moest de serie 1600 4000 ton zware treinen trekken en werd bij het optrekken geholpen door twee diesels.

:-)

Uiteindelijk kwamen we altijd wel weer in Antwerpen aan, ja.

Het aparte aan Roosendaal is dat de treinen uit Antwerpen tot het station nog links rijden, terwijl alle Nederlandse treinen rechts rijden.

Nederland heeft overigens wel degelijk eigen treinbouwers gehad, maar nadat we niet meer bij hen kochten omdat ze te duur zouden zijn, gingen die uiteindelijk failliet én werd concurrentie óók duurder.