"Peche"
 

Ik neem al mijn voorgaande uitspraken terug en ga mij niet meer toeleggen in de subfora met uitzondering op k&K, gel en uitzonderlijk mes.
Er is hier even een TRILJOEN WATTER geïllumineerd boven mijn hoofd en ik begrijp waarom ik het al die jaren zo moeilijk heb gehad.
Tijd dit even in perspectief te drukken zonder al die afleiding, maar mij er ten volle op toe te leggen.
Sorry voor mijn voormalig marginaal gedrag :lol:
Ik ben dus niet weg, maar ik neem wel alles terug.

Oké.

Oké, eet het allemaal op, verteer het en schijt het uit.
Roer er dan met een stokje in en kijk of je er nog iets mee kan.

Een ding is zeker: het is goed als mest voor de planten.
Eerst de winter en dan komt de lente er weer aan.

Holy shit.

:-):-):-)

Ik denk dat wij allen weldra zullen ervaren hoe holy mijn shit is.
Ik voel het tot in het diepste van mijn ziel. Hier hing een vibratieveld. Van waar het kwam ik weet het niet. Was potnuchter en de Geest over kwam me.
Alles wat men mij zei, ieder signaal viel op plaats.
En gehuild dat wij hebben van de pure emoties. Ik ontbloot mijn ziel en ik verzet me niet .. Hier sta ik binnenkort... Naakt

Wat vinden uw huisgenoten van uw verhaal?

Dewelke?

Mooi, maar ik denk dat de vrouwen daar meer van gaan genieten dan de mannen.
Uitzonderingen daar gelaten.....:lol:

Het is niet gemakkelijk stukken bijeen te rapen die over de decennia verloren zijn geraakt. Ik herinner niet meer wie ik was . Vaag.
Ik weet wel dat mijn gevoel knaagt te worden wie ik ben.
Ik heb echter meer dan 1 rol te vervullen en het verdelen is niet makkelijk.
Mijn ego heeft zich tegen mijn gevoel verzet en het gevolg ervan overheen de la ge termijn is immens. Hoe ik daar gisteren zo "plots" bewust van werd is mij geheel onduidelijk. Maar ik weet wel dat betreft mijn strijd nu het zwaarste is gestreden. Het naar perspectief Leiden is de missie.

Gespletenheid tussen je ego en je gevoel?
Is dat de juiste conclusie?

Wel ik wou het splitsen . Maar het is tijd te verenigen.

Dat verenigen is mij nooit overtuigend gelukt.
Mijn ego is mijn verstand en mijn atoomtheorie en godsbegrip.
Maar mijn gevoel heeft een apart leven daar buiten of daarnaast en dat is mijn schilderkunst en nu ook Silja daarbij.
Het ene is objectief openbaar en het andere is privé.
Hoe krijg je die in godsnaam bij elkaar en moet dat wel?

Zou ik beroemd worden om mijn atoomtheorie dan krijg ik een zeer opgefokt gevoel slechts in mijn verstand te kunnen leven, ik krijg een enorme koppijn en plof uit elkaar.

Probleem.....explosief materiaal.

Ik heb je quote even uit de schepping geplukt en hier gezet.

Wel grote puinhoop... relatief. Ik ben mij bewust geworden van de puinhoop, maar heb deze niet alleen gemaakt. Ik heb het laten aanslepen en mij te lang in blindheid gehuld. Mijn vriendin heeft in dat ontwaken heel veel bijgedragen, maar het was ik die over de brug moest. Ik heb dit achter haar rug heen gedaan en op een morgend duidelijk gemaakt: I had enough of it.

Achter de schermen zijn veel kennissen bezig geweest (got your blessings thanks) and een andere heeft mij met een slag van een (goede) hamer gegeven waar alles terug op plaats viel.
Ik ben mijn ziel beginnen ontleden op papier en het onverwerkte naar buiten beginnen dragen.

Wel mijn gevoel en mijn verstand over Iets worden telkens meer bevestigd. Echter zit ik in die duaal dat gedurig in vraagstellingen leeft. Mijn vriendin weet dat ik een unicum ben en laat mij dat pad ten volle in alle vrijheid beleven. Maar ik heb meer dan een jaar de verkeerde strijd geleverd, ik streed en zag geen heil meer.
Ik ben op een "verkeerde" vibe beland en dat heeft meer gescheiden dan verenigd.
Nu ik terug open wat ons ooit zo verenigde ben ik zowel bang, verheugd, excited en zoals jij: Hoe kan ik dat verenigen met mijn persoonlijk leven?

Ik heb contact opgenomen met iemand die een doctoraat heeft in dat veld, voor zulke studie zou ik in Nederland moeten zijn, maar mijn leven is in BE.

Probleem, duaal geval... :D

Bezie het eens zo: elke mens heeft een voor en een achterkant.

En dan ook nog eens hoe je zelf meent te zijn en hoe anderen je bezien.

En ten derde ook nog hoe je bent al wakende en in de droom, want doe ik mijn ogen dicht, des avonds dan in mijn bed, dat komen al spoedig de meest vreemde droomflarden boven waar ik vaak totaal niks van begrijp.

Maar God houdt het allemaal wel bij elkaar, de microwezentjes dan.

Gaat het mis dan is daar nog altijd het gekkenhuis om tot rust en bezinning te komen.

Wie weet hoe leuk het daar kan zijn, weer iets anders dan al die saaie burgerlijke mensen die alles op een rijtje hebben staan.

:lol:

Laten we het toch maar even van hieruit bekijken ;)
De stapjes volgen en zien waar we uitkomen zeker?

Dromen zijn een thema op zich, en laten we hopen geen voorbodes .
En indien toch zo, heb ik op zijn minst de moeite ondernomen een ander verhaal te schrijven.
Komt Guinevere me prikkelen met een thema open te trekken dat het secularisme vermeld. Hoe bekijk ik dat vandaag vraag ik me af.

Mmm....je bent toch niet bezig je tot de Islam te bekeren, mag ik hopen?

Want als onze Peche door de knieën gaat is heel Europa ook verloren.

Peche, mijn laatste hoop.....:cry:

Je bent iets of je bent het niet. Je verzet je er tegen of je ontwikkelt het ten volle uit.
Mijn weg is langer dan een religie me bieden kan. Hoewel ik hen beter met de tijd begrijp. De volgelingen zijn veelal anders dan het letterlijke woord hen ingeeft. Het is een geestvoering van cultuur en tradities die zielen bij elkaar brengt in vreugde en verdriet.

Ik ben geen volger van een religie. Maar ook geen vervolger.
Ik ben nog niet wijs genoeg ontwikkeld een oordeel te vellen daarover .

Ik ben wel al wijs genoeg ontwikkeld om een oordeel te vellen daarover, dus als je een oordeel wenst, vraag maar.

Geen oordeel vellen is ook een vorm van wijsheid.

2.

Het is nooit te laat om tot inkeer te komen.

Wat is uw oordeel over de komende storm?