Nurture vs nature
 

Zou dit niet het debat moeten zijn in plaats van evolutie? Enfin, hedendaags dan.

Wat is volgens jou sterker? Opvoeding of is het genetisch bepaald?

Volgens mij hebben wij wel "aanleg voor ..." maar kan opvoeding (en liefde) veel tegenhouden.
Zolang de trigger zich niet voordoet wint opvoeding?
Maar je moet dan wel via je opvoeding geleerd krijgen jezelf niet te triggeren.

Ge zult uw kaalheid niet kunnen tegenhouden via nurture, dat is nature. Maar een stoornis ontwikkelt zich toch veelal via nurture/opvoeding?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nature-nurture-debat

Vanuit de filosofie:
https://en.wikipedia.org/wiki/Protagoras_(dialogue)

@Peche
Die vraag stel je over de huidige mens. Wat zegt dat nou over 'de evolutie'?

Het evolutietopic is een beetje uitgestreden en gefocused op enkelingen die geloven uitpluizen.
Daarmee vroeg ik mij af, is zoiets geen beter debat? Eugenetica en nurture vs nature.

Nurture en nature natuurlijk, maar gedrag wordt vooral aangeleerd, nurture dus.

Nurture ft nature? :)

"We need to talk about Kevin" is ook zoiets.
Die gast is beginnen schieten op een school en die zijn moeder legt de verantwoordelijkheid volledig bij hem. Die zegt dat die zo geboren was.

Er was ook eens een twin experiment. Waar ze dat onderzochten via tweelingen. En het zou circa bij 60% van de gevallen om nurture gaan en bij 40% om nature.

Er is wisselwerking tussen beiden. Maar ik vind de gelijkenissen tussen eeneiige tweelingen die apart opgroeiden waarover ik gelezen heb toch wel zeer indrukwekkend. Dat gaat zo veel verder dan toeval.
http://www.ted.com/talks/steven_pink...he_blank_slate

Thanks!
Eindelijk een link waardig te lezen. Ik moet de film en het interactive script nog doornemen. Maar the blank slate is inderdaad niet zo "blank" zoals het interactive script aangeeft.

Maar wat is dan de bepalende factor?
Toch nature of zou het beide zijn? Maar wat is dan uiteindelijk het meest overwegende? Ik zie dat U ook nog niet stemde?
Wat denk jij persoonlijk Scherven?

Volgens mij is nurture makkelijker te veranderen dan nature. Tegen je natuur sta je soms machteloos en dat ervaar ik lichamelijk meestal. Mijn nieuwe nurture weet dit wel soms op te vangen. Maar er zijn uitschuivers.

Het ware karakter van de mens komt voort uit God, uit de microwezentjes dus.

En daaruit komen dan pas in de tweede en derde plaats de genetica en de opvoeding uit voort.

De kale kop kan behandeld worden met acupunctuur.
Volgens deze advertentie dan tenminste.
http://classicherbal.com/product/los/zhi-tuo-sheng-fa/

Zijn de microwezens dan geen cellen waarin je dna zich schrijft?
Die DNA bepaalt toch alles? Maar ook je karakter?

@Piero, dit heeft trouwens alles met evolutie te maken. Men zou al beginnen overwegen eugenetica toe te passen he? Is dat ook geen evolutie dan?

Neen, microwezentjes zijn geen cellen.
Ze wonen in de atomen, die uit ruimteschepen bestaan.
Fout dus, want het DNA wordt op zijn beurt door de microwezentjes gemaakt, dus die bepalen alles.

Hoe maken die microwezentjes dan onze DNA? :p Hoe beter ik het wetenschappelijk begrijp, hoe meer vragen ik ontwikkel. Bekijk het nu en dan ook eens zoals het is. De manier waarop we het zien is al een groot mysterie op zich. Daarnaast alter realities hebben is een leuk tijdsverdrijf. Maar als we het nemen zoals het is en zoals het komt en gaat, waar zijn we in beland? :lol: God (of whatever dat ons hier plaatste) is de waanzin voorbij! :) LEVEN is nu en dan toch wel eens een heerlijk gevoel. En ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe mensen daar lichtjes kunnen overgaan en zeggen dat dit een toeval zou zijn. Hebben ze wel goed gekeken vraag ik me af?

Trouwens, denk je dat ons DNA de bepalende factor in ons karakter is?

Is het niet zo dat wanneer de meiose plaats nam alzo de dobbelsteen geworpen is? hmz

Door de atomen tot moleculen te formeren.
Het is opgelost in mijn atoomtheorie.
Geen toeval, maar logische noodzakelijkheid, door de microwezentjes geregeerd.
Hoewel in de enorme complexiteit van het leven niet alles zo logisch is en er ook sprake van toevalligheid kan zijn, maar de logica is de basis.
Ik denk van wel, maar dan heeft ook de opvoeding daarbij wat te zeggen.
Een goed karakter kan gebroken worden en een slecht karakter toch in goede banen geleid.

https://www.youtube.com/watch?v=ZLRgAe2jLaw
We need to talk about Kevin.
Wat moest hier dan gebeuren? Welke opvoeding schoot te kort? Waar ging het fout?

God dobbelt niet en de microwezentjes evenmin.
Dobbelen doe je in de kroeg.
Afkorting van hyaliene-membranenziekte?
Daar hebben we ook niks aan.

Al snel na de geboorte van Kevin wordt duidelijk dat Eva geen grip krijgt op haar kind. Als ze hem als baby gerust probeert te stellen, begint hij steeds harder te krijsen. En als zijn vader hem vervolgens optilt, is hij muisstil. Het zijn kleine, ogenschijnlijk futiele details die de moeizame band tussen moeder en zoon accentueren. Kevin luistert niet naar zijn moeder en drijft haar tot waanzin. Als Eva op een dag zo boos wordt dat ze zijn arm breekt, lijkt de jongen voor het eerst respect voor haar te hebben.

Zou het met de oerzonde te maken hebben, waar Eva de schuld van krijgt?

Pas als zij zijn arm breekt, dus manlijke agressie toont, krijgt hij respect.

Maar als dat goed karakter of dat slecht karakter dan gebroken wordt, is dat dan niet de nature die bovenkomt?
Uiteindelijk wint nature toch van nurture?

Enfin, ik heb misschien te vroeg gestemd in de poll.

Maar is het dan niet zo dat wanneer de bevruchting plaatsnam de symbiose van XY en XX plaatsnam, het "karakter" vast staat?