Politics.be - Geweld als invoerproduct

Citaat:

De feiten liegen er niet om. Als er de jongste weken in een asielcentrum gevochten wordt, zijn daar opvallend vaak Afghanen bij betrokken.

Dat stelt ook staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) vast. ‘Veel van die jonge gasten hebben een totaal ander normen- en waardenpatroon’, zegt Francken. ‘En zij verpesten het voor iedereen. We hebben rolmodellen voor hen nodig.’

Kandidaten zijn er genoeg. En ze hebben hun analyse klaar. ‘De drempel van het toelaatbare ligt in Afghanistan veel lager dan hier in België’, zegt Jafar Safari (24), Afghaan, student en vader van drie kinderen. ‘Iemand doden is er even normaal als het drinken van een glas water. Grenzen en regels zijn er amper.’

Dat is hier, zeker in de asielcentra, wel even anders. Farid Ahmad (30) kwam naar België toen hij vijftien jaar oud was en begeleidt vandaag niet-begeleide minderjarige vluchtelingen bij Minor-Ndako. ‘Jonge Afghanen tasten hun nieuwe grenzen af’, zegt hij. ‘Ze hebben tijdens hun leven niets anders gekend dan voortdurend geweld.
Rahim Beek is Belg van Afghaanse origine en werkt als psychotherapeut met niet-begeleide minderjarige Afghanen. ‘De jongeren in de asielcentra zijn oorlogskinderen’, zegt hij. ‘De meesten hebben psychologische problemen en kampen met depressie, angst en een gebrek aan impulscontrole.’

Dat Irakezen en Afghanen in het bijzonder vaak op de vuist gaan is volgens hem, en alle anderen, alleen daaraan te wijten. ‘Als zich een probleem voordoet, proberen ze dit op te lossen met geweld in plaats van met constructieve gesprekken. En natuurlijk schaart iedereen zich dan achter zijn eigen nationaliteit.’ Van historische of culturele vetes lijkt dus geen sprake te zijn.

Heel wat Afghaanse mannen zijn bovendien macho’s, meent studente Rechtspraktijk Sunita Saighani (21). ‘De meesten hebben nooit een vrouw in minirok gezien. Wat ze hier in België meemaken is totaal nieuw voor hen. Ze denken dat alle halfblote vrouwen erom vragen om verleid te worden. Dat leidt tot machogedrag en rivaliteiten tegenover andere mannen.’

Er is ook nog een andere verklaring. ‘Onderweg naar hier zijn veel jongeren mishandeld, psychologisch onder druk gezet en gekleineerd’, zegt Ahmad. ‘Mensensmokkelaars hebben hen wijsgemaakt dat ze hier in België niemand kunnen vertrouwen. Dat maakt iedereen tot een potentiële vijand waartegen ze zich moeten verdedigen.’

‘Maar dat maakt van hen geen criminelen. Ze beseffen gewoon niet dat ze iets verkeerd doen.’

Het voorstel van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) om jonge Afghaanse amokmakers regels bij te brengen aan de hand van rolmodellen, wordt op unaniem applaus onthaald.

‘Iemand moet hen gewoon in hun eigen taal uitleggen wat hier kan en wat niet’, zegt Safari. ‘En niet alleen de Afghanen natuurlijk. Moeilijke gevallen heb je in alle bevolkingsgroepen.’

Allemaal goed en wel.
Maar we kunnen ons hierbij toch enkele vragen stellen.
Is het vanzelfsprekend veel dergelijke gasten hier binnen te laten, wetende wat we kunnen verwachten?
Wat onze bevolking, als potentieel slachtoffer op meerdere gebieden, ervan denkt en of ze dat wil aanvaarden speelt geen rol?
Welke enorme financiële last brengen die gasten met zich mee, te dragen door de belastingbetalers, of ze dat ok vinden of niet speelt geen enkele rol?
Hoe lang kan dat nog duren die massa-aanwezigheid en massa-invoer van dergelijke lieden zonder onherroepelijke schade toe te brengen aan onze eigen levenswijze en maatschappij?
Kunnen we straks nog gerust op straat rondlopen zonder voortdurende schrik voor agressie en aanslagen, of is dat ook al van geen belang meer?
Wellicht zal het nog héél lang duren vooraleer er geen soldaten en extra politie meer nodig zullen zijn, want dat gedoe is steeds maar erger aan het worden. En waarom zou het stoppen? Dank zij de miljoenen sukkelaars en gevaarlijke individuen die ervan dromen ook nog in onze richting af te zakken?
Gaan we dat misschien oplossen met iedereen die dat niet zitten "racist" te noemen en klaar is Kees!
Veel vragen die niet eens een antwoord moeten krijgen. De antwoorden liggen zo voor het grijpen...