Wet Lejeune
 

Dankzij de inbreng van de terreur haasten alle politieke partijen zich om de wet Lejeune nogmaals te verstrengen.
Immers over de oude manier van werken kwamen er klachten dat ze te snel vrij kwamen; dus deed men er een stuk bovenop en alweer zijn er dezelfde klachten.

Dus herhalen we het nog eens en doen er nog een stuk bovenop in de hoop dat het nu wel zal stoppen. Maar dat zal niet stoppen natuurlijk en het is wachten op de eerste signalen er nog een stuk straf bovenop te doen. Om den duur…zal men straffen eindeloos moeten maken vrees ik.

Maar men is zich serieus aan het vergissen met wat men aan het doen is.

Gedetineerden zien een straf nu al meestal als iets oneindig. Door de vervroegde vrijlating er in te lassen zien ze hoop en gedragen zich goed omdat slecht gedrag die grens doet vervagen of zelfs verdwijnen. Niks erger dan een gedetineerde die geen gunsten meer krijgt. Dat is een kat in het nauw, een hond op zijn staart getrapt, een rat in de broek gekropen, enz…

Voor mijn part gaat men die weg maar op als men denkt goed te doen hiermee maar bedenk wel eerst dat de wet Lejeune er in oorsprong was gekomen in een periode dat die niet bestond en men de gedetineerden echt niet meer in de hand had.

Wil men een herhaling? Nou ja …doe dan zo verder.
Voorzie al maar veel extra centen en extra bewakers.

Voor gevangenen waarvoor herintegratie in de maatschappij vlot kan verlopen, en waarvan de aard van het misdrijf niet zo ernstig is, mag de wet lejeune gewoon blijven voor mij. Ze moeten sowieso ooit terugkeren naar de maatschappij.

Voor pedofielen, verkrachters, terroristen, haatpredikers, seriemoordenaars, enz...wens ik liever geen vervroegde vrijlating. Voor hate crimes en pedofilie wens ik zelfs vaker levenslang.

²

Men gooit het kind ( weeral eens ) met het badwater weg
De wet Lejeune is een goed ding als men het tenminste goed aanwendt.
Het gaat over vervroegde vrijlating voor diegenen die nog wel te integreren vallen.
Het lijkt dus vooral fout te zitten bij het automatisme of de evaluatie

Daar kan ik mij in vinden, ik vind preventie primordiaal. Ze moeten dan wel een menswaardig bestaan hebben in de gevangenis.

De gevangenis is een hellegat.
Wat men er ook moge over schrijven. Heb je het niet meegemaakt dan heb je er ook totaal geen idee van. Of toch, een idee dat totaal niet overeenkomt met de werkelijkheid.
Tal van factoren spelen mee in de periode van detentie, niet enkel de detentie op zichzelf maar alles rondom, familiaal, financieel, verleden en toekomst…hoe gaat alles verder zich ontwikkelen?
Niet simpel er een pasklaar model voor te maken. En ook niet simpel te oordelen wie nu wel en wie nu niet klaar is om vrij te gaan want wat is er daar nog voor een ex gedetineerde?
Niet zo bijster veel meer eerlijk gezegd.
Oké de diensten hebben hun werk gedaan. Politie heeft u opgepakt, de rechtbank heeft recht gesproken, de gevangenis heeft u binnen gehouden en de maatschappelijke en sociale assistenten hebben u buiten gebracht. Ieder zijn werk zit er op en ieder trekt zijn handen af van wat er nadien nog komt. Hun werk zit er op en ze zijn tevreden. Geen klacht of je zal het geweten hebben.
Nu voor een ex gedetineerde komt er niet zoveel meer. 3/4 van alle jobs zijn staats, stad of provinciaal of sub. Je komt er met een strafblad boven de 60 dagen effectief niet meer binnen of je wil of niet. Het mag niet…dat is ook de wet.
Maar de wet zegt dat je werk moet hebben, en woonst.
Vind het maar vanuit de gevangenis solliciteren. Bijna onmogelijk. Het is smeken dat iemand een vals attest van werk geeft en daarmee zijn ze ook tevreden. Ze weten het maar al te goed dat het een bullshit attest is. Maar hun werk zit er op en ze zijn tevreden.
Ga je op reis? Oké hopelijk laten ze u nog binnen in een ander land want ook daar zijn er regels en ook die worden steeds strenger. Liegen dan maar. Zo begin je beetje bij beetje te hervallen en voorwaarden niet te respecteren. Het kan soms niet anders.
Enfin eigenlijk schiet er niet zoveel meer aan over allemaal.

Ik denk dat iedereen zich daar wel kan in vinden, alleen hoeveel % van de totale aantallen zijn die welke je aanstipt?

Ik twijfel of je aan 1% zal komen.

Het probleem is dat wetten nu eenmaal niet gemaakt worden voor die 1%

Daar is geen plaats voor.

Akkoord !!

Wat heel frappant is in de hele heisa, is dat de aandacht steeds weer op de voorwaardelijke invrijheidstelling komt te liggen, met als argument :"zonder de Wet Lejeune (die trouwens al twintig jaar gelden werd afgeschaft) zou dir Ibrahim Dinges nog in de cel zitten".

Niemand stelt zich evenwel de vraag waarom hij tot tien jaar werd veroordeeld terwijl de maximumstraf in zijn geval eerder twintig jaar was. Met een straf van twintig jaar én de huidige regels inzake voorwaardelijke invrijheidstelling nog steeds n de gevangenis zitten...

De Wet Lejeune is het probleem niet, het is de uitvoering ervan die op sommige plaatsen op niks trekt.

In het geval van de aanslagen was het de Brusselse strafuitvoeringsrechtbank die geblunderd heeft. Ze hebben die zelfmoordterroristen zomaar vrij gelaten en wanneer bleek dat ze hun voorwaarden schonden hebben ze getalmd om ze terug op te pakken. Die strafuitvoeringsrechtbanken kunnen adviezen naast zich neerleggen en alles beslissen naar eigen goeddunken zonder daar enige verantwoording over af te leggen. In de Brusselse gerechtelijke kringen lopen nogal wat klungelaars rond dus hoeft het niet te verbazen dat men twee zelfmoordterroristen zomaar heeft laten begaan.

Het ergste van al is dat de verantwoordelijken bij die rechtbank nooit gestraft zullen worden, ze blijven waarschijnlijk gewoon op hun postje zitten of krijgen in het ergste geval een ander zitje tot aan hun vet pensioen...

Indien het advise van de gevangenisdirecteur bindend zou zijn, waarom moet er dan nog een strafuitvoeringsrechtbank dan komen? Kunnen we evengoed teruggaan naar de oorspronkelijke Wet-Lejeune, toen de Minister bijna blindelings de adviezen van de administratie opvolgde...

btw: het parket kon de voorlopige aanhouding van die mannen bevelen los van enige beslissing door de strafuitvoeringsrechtbank. Waarom heeft zij dat niet gedaan?

2

Ik ben altijd tegen de doodstraf geweest maar voor terroristen die tientallen mensenlevens om zeep helpen, wens ik mijn menig te herzien.

Het interessante van een systeem als de wet Lejeune, is dat als de crimineel vrij komt, er nog iets boven zijn hoofd hangt. Waarvan hij weet dat als hij hervalt, hij dit nog op zijn brood gesmeerd zal krijgen.
Het negatieve er aan is dat hij zich mooier zal willen voordoen dan hij al is.

Die wet mag van mij dus blijven bestaan, op voorwaarde dat het geheel van het systeem goed toegepast wordt:
- het belangrijkste is de veiligheid van de maatschappij te garanderen: als van een pathologische geweldenaar (geweld, seksueel geweld, ... whatever) verwacht moet worden dat hij zal hervallen, dan mag hij niet vrijkomen, tenzij op zo'n leeftijd dat hij met een rollator moet lopen.
- iemand die a) een kalasnikov bezit, b) daarmee op straat komt en c) deze gebruikt in criminele omstandigheden, na vier jaar al kan vrijkomen, dan moet gans justitie als concept herdacht worden.

.

Voor mij, mogen ook de maximum straffen naar boven, maar dan kom je al snel aan 50 jaar of zo, wat dan eigenlijk een soort van doodstraf wordt.
Misschien moet er een leeftijdsindex komen, zoals de consumptieprijsindex, maar dan voor het aantal jaren dat we ouder worden:-)

Eerlijk gezegd zijn de voorziene straffen in België behoorlijk hoog, zeker als je met Noord-Europa vergelijkt.

Het probleem is vooral dat ons heel strafrecht hopeloos verouderd is, de 19de eeuw is toch al lang voorbij... Maar niemand durft dat probleem aan te pakken. Dus blijft de politiek in de marge rommelen, met bij voorbeeld onnozele voorstellen inzake de 'Wet-Lejeune'. Zo geeft men voor de zoveelste keer het gevoel aan de brave burger dat 'de problemen worden aangepakt' terwijl dat totaal niet het geval is.

Niet dat het systeem van de voorwaardelijke invrijheidstelling perfect werkt, hé, maar de problemen situeren zich niet zozeer op wetgevend vlak dan wel bij de uitvoering ervan.

Wanneer je in een straf een vrij groot deel onder voorwaarden verder vrij kunt komen dan zal je u zoveel mogelijk aan die voorwaarden houden.
De bedoeling is daarvan zoveel mogelijk recidivisten tegen te houden. In een omgeving buiten de gevangenis. De proef op de som zeg maar.
Voor het merendeel lukt dat ook. Het is ook een periode waarin men moet voldoen aan bepaalde zaken zoals idd gaan werken en uw schulden betalen al is dat met mondjesmaat soms. Kortom een belangrijke periode zeg maar.

Als men die periode inkort dan valt er niet veel meer te verwachten. Wie 4/5 moet doen zal er dikwijls zelfs voor kiezen 5/5 te doen zodat hij helemaal geen voorwaarden meer heeft. Dat leeft een stuk gemakkelijker nu eenmaal. De kans op recidivisten vergroot dus hiermee.

Mensen die zich met terreur bezig houden zouden idd onder een andere vorm van justitie moeten vallen.

Een soort oorlogsrechtbank of toezicht?

Het best is die af te zonderen van de andere gedetineerden; in de gevangenis zijn de arabs de baas en in de meerderheid. Ze domineren alles en iedereen met hun roepen en schelden en vechten en stelen en je kan er niks tegen doen of ze springen met 20 tegelijk op uw lijf.
Steek daar wat van die terroristen tussen en het gaat gans verkeerd lopen.
Ze zullen de held zijn en alle arabs zullen hun gat likken.

Sja, men dacht zeker dat een rechtbank het beter zou doen dan een minister en zijn administratie? Het is gebleken dat dit niet zo is omdat SURB's adviezen zomaar naast zich neer kunnen leggen en geen enkele verantwoording moeten afleggen. Mocht men het besluit om een gedetineerde vervroegd vrij te laten door verschillende personen/rechtbanken/instanties laten nemen dan zou dit al een grote verbetering zijn maar ze hebben het zichzelf gemakkelijk gemaakt.

De strafuitvoeringsrechtbank zetelt nu al met drie rechters, hoor...
En ken jij veel juridische systemen waar verschillende rechtbanken naast elkaar beslissingen over dezelfde zaak moeten nemen? Ik niet...

Wat eventueel wel overwogen kan worden, is het instellen van een beroepsprocedure, maar vergeet dan wel niet dat dat ook in het voordeel van de gedetineerde kan uitdraaien.

PS: het is trouwens bewezen dat de strafuitvoeringsrechtbanken veel strenger optreden dan de administratie vroeger.

Ik weet het niet.
Vroeger had men eerst de goedkeuring van de gevangenis nodig die zijn aanvraag naar het ministerie doorzond en die namen dan contact op met het parket die dat ook moest ondersteunen.

Vrijkomen was dus een lotje winnen. En had je op de directeur van de gevangenis zijn tegen getrapt kon je het wel schudden.

Of het nu beter is daar twijfel ik nog steeds aan.
Het is nog steeds een lotje winnen neem ik aan.