| quercus |
29 mei 2016 18:23 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 4x10E6
(Bericht 8120252)
Op de voorpagina van De Standaard dit weekeinde : reklaam voor de C Klasse break van Mercedes en Luc Tuymans' brillententoonstelling, maar ook Charles Michel (zoon van).
Voor Charles volstaat het. De maat is vol voor Michel. Het is welletjes voor Louis' zoon.
Maar liefst 70.000 man betoogde onder zijn porte-fenêtre. Het land ligt plat door stakingen, zelfs onze juges en procureurs vervoegen het muitende plebs. Vakbonden en oppositie eisen dat hij het afbolt. Maar Charles wijkt niet : ‘Ik begrijp de onrust, maar iemand moet de moedige beslissingen nemen.’
Of het een vuile klus en de beslissing courageus zijn is vooralsnog niet duidelijk, maar Charles meent - in tegenstelling tot de wat van een neo-liberaaltje verwacht zou worden - dat hij en niet ISS de boel moet swifferen.
Hoe dan ook, Charles is koleirig: zijnen mayonaise pakt niet. Staat het land op het randje van de afgrond ? Kan Charles een Margaret Thatcherke doen ? Redt dienen van Demirs ons ? waar blijven die jobs ? Zoveel vragen .. vragen .. vragen .. Collega's forumleden : hoogtijd voor antwoorden.
|
Ja, ça suffit... En als ze zo nog wat voortdoen zal er ook een eind komen aan jouw debiel proza op dit forum, bij gebrek aan toehoorders. Je zult wel geen abonnee zijn op De Tijd. Dat is wel jammer want als abonnee heb ik op hun website ook toegang tot de vele lezersreacties op hetgeen in dit apenland de laatste weken aan de gang is. Je zou het wellicht niet verwachten van het lezerspubliek van deze nuchtere zakenkrant, maar de reacties getuigen in groeiende mate van één uitgesproken wens: laten we dit België-Belgique gewoon opdoeken. Laat de Walen hun vermeende probleempjes zelf oplossen, zonder onze centen. Dat ze desnoods aansluiten bij Frankrijk! Laat Vlaanderen overgaan tot een Vlexit uit België. En wat Brussel betreft is de veel voorkomende teneur: Brussel moet maar beslissen wat ze willen, ofwel mee met Vlaanderen ofwel de logica van hun zelfverklaarde WalloBrux doortrekken.
Je hebt natuurlijk als francofiele sos leedvermaak met de stakingschaos, maar wees er maar van overtuigd dat het je nog zuur zal opbreken.
Ter uwer informatie geef ik hier nog eens mijn reactie die ik ook in een andere draad heb gegeven:
Citaat:
Als de huidige federale regering het wil volhouden tot 2019 en als ze wil verhinderen dat België uit elkaar spat, dan zal ze gedwongen worden om de rangen te sluiten en Thatcheriaanse maatregelen te nemen. De vakbonden hebben in dit land, mede door de schuld van de traditionele partijen en de opeenvolgende regeringen sedert WO2, veel te veel macht verworven zonder de normaal daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid te willen aanvaarden. In de grondwet wordt de politieke macht toegekend aan “het volk” dat zich laat vertegenwoordigen in het parlement. Het parlement delegeert bij democratische stemming macht aan een regering die het beleid uitstippelt en voorziet in de daartoe benodigde middelen (de “regeringsverklaring”). Nergens wordt in de grondwet voorzien in een beleidsbevoegdheid voor vakbonden. Het enige waar vakbonden zich op kunnen beroepen is de grondwettelijk voorziene vrijheid van vereniging. Dat is al. Vakbonden kunnen er zich dus niet op beroepen werknemers te vertegenwoordigen wanneer het gaat om beslissingen die betroffen worden door de regering en die aanvaard worden door het parlement. Want dat parlement treedt evenzeer op in naam van de werknemers. Deze zijn immers ook kiesgerechtigd.Om die redenen horen volgens mij volgende stappen genomen te worden.
1. Het algemeen loonbeleid en de regulering van de arbeidsmarkt is uitsluitend de bevoegdheid van de regering. Er is geen enkele wet die voorziet dat een regering voor elke beleidsmaatregel eerst de goedkeuring door een vakbond moet vragen. Slechts voor het beperkt domein van de akkoorden op sectorieel of op ondernemingsvlak, en in de mate dat het door de regering specifiek aan hen wordt overgelaten, hebben, ondernemingen en vakbonden bevoegdheid.
2. De regering is verantwoordelijk voor de ordehandhaving. Wanneer leden van een grote organisatie zoals een vakbond de openbare orde verstoren, overgaan tot baldadigheden en materiële schade aanbrengen aan eigendommen van derden en andere personen verhinderen hun eigen rechten (waaronder die op werk) uit te oefenen dan moet die organisatie daarvoor verantwoordelijk kunnen gesteld worden. Om die reden moet de rechtspersoonlijkheid aan vakbonden worden opgelegd onder vorm van een v.z.w.
3. Aansluitend bij voorgaan punt moet een vakbond ook de boekhoudkundige verplichtingen nakomen die gelden voor v.z.w.’s vanaf een bepaalde omvang en die beantwoorden aan de wet van 1975 inzake boekhouding en publicatie van jaarrekeningen.
4. In alle instellingen die tot de publieke sector worden gerekend moet voorzien worden in een elementaire dienstverlening bij stakingssituaties. De omvang van die elementaire dienstverlening wordt bepaald door de regering en gesanctioneerd door het parlement.
5. Het uitbetalen van geld uit de publieke middelen (zoals werklozensteun) komt primordiaal toe aan de overheid. De overheid kan dit doen: a) ofwel door die uitbetaling met een eigen dienst (Hulpkas voor werklozensteun) uit te voeren; b) ofwel dit aan derden toe vertrouwen. In dit geval dient de Belgische en de Europese wetgeving op overheidsopdrachten volledig nageleefd te worden. Bovendien mag dergelijke opdracht nooit aanleiding geven tot het ronselen voor aansluiting bij een vakbond of verwante organisaties.
|
|
