| Westland New Post |
3 november 2004 04:03 |
Nationale Bevrijde zones?? Een voorbeeld voor Vlaanderen????
In juni 1991 schrijft de rechts-radicaal Thomas Hetzer een artikel, dat tot en met de dag van vandaag als één van belangrijkste geschriften van de rechtse scène gerekend mag worden. “Creëer bevrijde zones!”. De daarin als eerst vermelde “nationale bevrijde zones”, werden in 2000 in Duitsland door de politiek-correcte media tot “non-woord van het jaar” uitgeroepen. In slechts 10 jaar tijd is het begrip van een interne code tot een openbaar gebruikte term gegroeid.
Bevolking moet wennen aan rechtse dominantie.
Het artikel eist voor het gebied “Mitteldeutschland”
(waarmee het voormalige Oost-Duitsland wordt bedoeld) de oprichting van “vrije plaatsen, waarin wij feitelijk de macht uitoefenen, waar we de mogelijkheid hebben, sancties op te leggen, dat wil zeggen, wij bestraffen afwijkend gedrag en vijanden…”
Het basisprincipe, het gevecht op en om de straat, komt van de communistische Italiaanse revolutietheoreticus Antonio Gramsci. Niet de staat als geheel moet omver worden geworpen, echter op guerilla-achtige wijze moet hij worden ondergraven.. De “zone” dient daarbij als basiskamp, dat ook naar een economische zelfstandigheid moet streven. Geleidelijk, volgens de strategie, moet de bevolking wennen aan deze gedeeltelijke volmacht. Een dergelijke “zone” kan van alles zijn: een café of een bushalte, een schoolplein of een complete stadswijk. Doorslaggevend moet zijn, dat de rechts-radicalen het voor het zeggen hebben, zodat staat en grondwet niet meer werken.
Een voorbeeld: Heilsberg
In Heilsberg, een gemeente van 200 inwoners nabij de stad
Saalfeld, pachten rechts-radicalen in april 1997 het dorpscafé. Snel ontwikkelt deze uitspanning zich tot een bolwerk van de georganiseerde rechtse scène. Uit het dorp durft niemand meer het café - de enige openbare ruimte in het dorp - te betreden. Maar niemand protesteert.
Ook niet de burgemeester en de dominee. Want de kaalkoppen gedragen zich volgens de dorpelingen zonder problemen, ze veroorzaken nooit rottigheid.
Ook Helmut Roewer, de toenmalige president van de “Verfassungsschutz” in Thüringen (waakhond grondwet HvF), duldt een half jaar lang het café, omdat “iedere subcultuur nu eenmaal een plek heeft, om zich terug te kunnen trekken”.
Pas later houdt de politie een razzia, en stuit op het grootste wapenarsenaal, dat ooit in Thüringen werd gevonden.Hier is de ”national befreite Zone” dus in praktijk gebracht, hoewel moeilijk valt in te schatten, wat het nu precies in diezelfde praktijk voorstelde. Was het alleen de kroeg, of was het gehele - zwijgende - dorp “befreit”. Nationale bevrijde zones zijn geen geografische plaatsen. Het zijn plekken die zich steeds veranderen, zowel in tijds - als in ruimtelijk perspectief.
Iedere Oostduitse stad heeft wel zo’n wijk, waar links (uitziende personen), en buitenlanders zich niet kunnen vertonen. De omgekeerde wereld dus, als je het vergelijkt met de situatie in West-Europa, waar buitenlanders het in bepaalde gebieden voor het zeggen hebben, en die tot “no go areas” hebben verklaard voor de autochtoonse bevolking.
|
