Emancipatie van furries/otherkin, fetisjisten, ...
 

Het lijkt steeds dat in links-progressieve, en dan vooral feministische, hoek het volgende geldt:

"Wij verdienen emancipatie, maar die daar, dat zijn gore freaks en wij nemen daar afstand van".

Zo heb je de spreekwoordelijke "normale homo" die toch maar tegen de gay pride is, zijn feministes absoluut niet begaan met rechten van homoseksuele mannen, en worden otherkin bekeken als absolute freaks die zelfs het vermelden niet waard zijn.

Het lijkt er heus op dat er ofwel angst is, ofwel egoisme, in het kamp van de seksuele minderheden: men is bereid om te strijden van het zijne, maar niet voor dat van een ander, of het meer afwijkende.

In een Europa waarin de wankele vrijheden van transgenders nu pas zijn afgedwongen, en die onder druk staat van ingeweken barbaren enerzijds, en extreemrechtse puriteinen anderzijds, is dit een probleem. De organisationele kracht van deze minderheden is nihil (behalve dan van zotte feministes die luid roepen op campussen) bij eender welk vertoon van maatschappelijke onrust.

Je vraag?

Otherkin zijn dan ook echt wel te zot om los te lopen

Want?

Omdat wij naar een maatschappij gaan waar alles maar genormaliseerd moet worden. Als je denkt dat je een dier bent, dan spoor je niet en hoor je in een dwangbuis.

Het klopt inderdaad dat homoseksuelen niet bepaald aan hetzelfde zeel trekken.

Nu: dit is een probleem van de homofiele gemeenschap, normale mensen hoeven daar niet wakker van te liggen.