De zus van Freud.
 

Ik lees op het ogenblik een interessant boek van Goce Smilevski over de zuster van Freud.

Op het Waterlooplein in Amsterdam gekocht voor slechts 1 euro.

Vier bejaarde Joodse zussen worden in 1942 vanuit Wenen naar Theresienstadt gedeporteerd.
Geen van hen overleeft de oorlog. Saillant detail: hun broer had de macht zijn zussen naar Londen te verhuizen, maar weigerde.
Saillanter detail: hun broer was Sigmund Freud.

Zeer pijnlijk je eigen 4 zussen aan de nazi's te offeren en zelf naar Londen te ontsnappen.

Ik herinner me het anders, de zussen wilden zelf in Duitsland blijven.

Toen Freud eindelijk de toestemming kreeg van Duitsland om te vertrekken moest hij eerst van de Gestapo een papier tekenen waarin stond dat hij altijd goed behandeld was geweest.
Freud tekende en schreef erbij, 'ik kan iedereen de Gestapo van harte aanbevelen'.

FF gegoogled op Goce Smilevski en vond dit:

In het boek staat dat anders beschreven.
Dat Freud zelfs aan zijn hondje Jofi had gedacht om die mee te nemen, maar niet aan zijn 4 zusters.

:lol:

In het boek staat dat Freud zei dat hij helemaal niet weg wilde, maar dat buitenlandse diplomaten hadden gevraagd hem uitreisvisa te geven.

Dat is inderdaad een probleem met het boek wat precies feiten zijn en wat fictie.

Ik weet niet of Freud vier zusters had, ik heb dat in ieder geval nooit gehoord, er was wel sprake van een tante en 'enkele zussen' die later mee door de schoorsteen zijn gegaan. Die bleven echter vrijwillig in Duitsland, misschien omdat in de jaren dertig de holocaust van in de jaren veertig nog niet zo bekend was.

Je gaat toch niet zeuren voor een euro. :-)

De Duitsers vielen in 1938 Oostenrijk binnen en in 1939 vluchtte Freud naar London, dus ik neem aan dat het toen al redelijk bekend geweest moest zijn dat de Duitsers niet zo aardig waren tegen de Joden, noch afgezien van het feit wat ze toen ook al in Oostenrijk zelf uitspookte.

En gezien het boek een prijs heeft gewonnen, neem ik aan dat niet alles uit de lucht is gegrepen.

Adolphine Freud is tachtig als ze in 1942 samen met haar zusters Pauline, Marie en Rosa door de nazi’s op transport wordt gezet naar Theresienstadt. Daar verzwakt Adolphine door de erbarmelijke omstandigheden snel en sterft. Haar drie zussen worden in andere kampen vergast. Dit tragische lot had de oude vrouwen vermoedelijk bespaard kunnen blijven. Hun jongere broer Alexander vluchtte tijdig uit Wenen met zijn gezin naar Zwitserland. Hun oudste broer, Sigmund Freud, vluchtte in 1939 op aandrang van zijn vrienden en zeer tegen zijn zin naar Londen.

Om uit het bezette Wenen weg te komen was een uitreisvisum nodig en aan Freud was gevraagd een lijstje op te stellen van de mensen waarvoor hij die visa wilde aanvragen. Hij schreef zestien namen op, waaronder die van de zus van zijn vrouw, zijn arts, diens vrouw, twee bedienden en zelfs zijn hond. De namen van zijn zusters schreef hij niet op. Waarom niet? Waren zij het niet waard gered te worden?

Die wrange vraag is het uitgangspunt van De zus van Freud, de roman die de Macedonische schrijver Goce Smilevski schreef over Adolphine. Het is een zus waarover weinig bekend is. Ze was de enige in het gezin Freud die ongetrouwd en kinderloos bleef, bij haar ouders woonde en hen tot hun dood verzorgde en verpleegde. Verder is nog bekend dat Freud wel gesteld was op dit zes jaar jongere zusje dat soms als niet zo slim en een beetje typisch wordt omschreven. Maar veel meer dan dat had Smilevski niet aan gegevens tot zijn beschikking en dat heeft hem de gelegenheid gegeven haar fictieve autobiografie naar eigen inzicht te vullen.

http://www.rannehovius.nl/goce-smile...reud-recensie/

Ik vind ook nog een foto van de 4 zussen:



https://curledupbook.blogspot.nl/201...van-freud.html

Maar het zijn niet alleen dromen en herinneringen die door elkaar lopen, hetzelfde geldt ook voor feiten en fictie. Het is een onmiskenbaar feit dat Adolphine in een concentratiekamp om het leven is gekomen, ze stierf echter niet samen met haar zussen in de gaskamer, maar op 5 februari 1943 aan de gevolgen van ondervoeding. Haar zussen werden op 23 september 1942 in de gaskamers van Treblinka omgebracht. Voor het overige is er maar heel weinig bekend over Freuds zusters.

Ik lees nergens dat die drie andere zussen niet bestaan zouden hebben, wel dat die wel degelijk in de gaskamers zijn omgekomen.

Ik denk dat dat Freud misschien wel een psychiater had kunnen gebruiken.

Ongetwijfeld, want hij had een nogal vernederende mening over vrouwen, gezien bijvoorbeeld de penisnijd.
Alsof de man geen baarmoedernijd zou kunnen bezitten, zelf geen kinderen voort te kunnen brengen.

Als psychiater was Jung niet zo slecht geweest, die hij niet wilde accepteren als zijn "zoon" om zijn werk voort te zetten.

Oh, dat deed hij wel, Jung was aanvankelijk de kroonprins.

Tot die tegen Freud zei dat er ook andere redenen waren dan de seksuele voor neurotische problemen allerhande. Freud werd daar zo nijdig van dat hij in zijn broek piste en flauw viel.

En dan die keer dat ze samen per boot naar de USA reisden, Freud zat in tweede of derde klasse zelfs en Jung, die zijn ticket had laten boeken door zijn vrouw, die zowat de rijkste vrouw in Zwitserland was, zat in eerste klasse. Freud zijn razernij was episch.

Voor een man die in een vorig leven Hitler was (je eigen woorden, niet de mijne), schuif je die Freud wel veel schuld in de schoenen.

Dat van dat pissen heb ik nog nooit eerder gehoord.
Dat flauw vallen dat heb ik wel gelezen.
Dat pissen moet wel een frustratie zijn van de normale ejaculatie, namelijk dat de seksuele begeerte (zou Freud homoseksuele gevoelens hebben gehad voor Jung) over ging in de tegengestelde agressiviteit.
Ergens op pissen = iets haten.
Maar pissen kan ook uit angst ontstaan.
Angst en haat behoren ook bij elkaar.
Dan was Freud een Jood en Freud een christen, die nog in de liefde geloofde, dus iets hogers dan de pure seks.
Dit kan ik me wel een beetje voorstellen....mooi verhaal....:lol:

Tijdje weg geweest?

Dan zou Freuds schuld juist een verdienste zijn.
Temeer daar Freud nu niet bepaald gelukkig was met zijn eigen jood zijn.

Wiki: Ofschoon Freud al vroeg atheïst werd, heeft hij later het belang van zijn joodse wortels voor zichzelf benadrukt. Onder de indruk gekomen van het opkomende nazisme ontwikkelde Freud later enige sympathie voor het zionisme.

Freud geloofde niet in enig God.

Maar volgens het boek zag Freud het helemaal niet zo somber in met Hitler, hij dacht dat het wel los zou lopen, en die zuster Adolphine (what's in a name? ) dacht daar anders over.
Freud wilde ook helemaal niet naar Londen.

En wat Hitler betreft heb ik daarover de mening dat deze toch wel de duivel zelf was, een verschrikking, ook al deed hij Gods wil, zoals ook Judas dat heeft gedaan.

En dat ik Hitler geweest zou zijn, zie ik niet puur persoonlijk, maar meer als algemene historische ontwikkeling van Jezus naar Hegel naar Hitler naar mij.

Kortom: in deze moet mezelf enigszins corrigeren.
Ik kan me ook niet herinneren Jezus persoonlijk geweest te zijn.

Oké, prima, je deelt Freud wel heel veel schuld toe voor iemand die vind dat de holocaust god's werk was en hijzelf boodschapper van god is.

Je verdraait de boel.

Hitler was ook een baarlijke duivel en Freud had geen moeite gedaan om zijn zusters te redden.
En hoe ik over Hitler denk staat daar los van, want het gaat hier om Freud en niet om mij.

En dat is een persoonlijke schuld die een schuld blijft ook al komt de wil van Hitler van God vandaan.
Het onderscheid van goed en kwaad (de goede God en de kwade Duivel) blijft daarmee toch bestaan, zoals ook het onderscheid van schuld en verdienste.

Vanuit de visie van Freud was hij schuldig zijn zusters in de steek gelaten te hebben.
Het is niet Freud die gedacht heeft dat Hitler Gods wil deed.

En ik zie Hitler ook als een zeer kwade duivel, voor wie ook ik zou vluchten als ik daar de gelegenheid voor had.

En verder is Freuds schuld slechts iets persoonlijk en die van Hitler veel en veel groter als collectief: de dood van vele mensen, miljoenen zelfs.