Geloof in de duivel, waar komt dat vandaan?
 

Iets waar ik niet zo veel van weet is waar geloof in een persoonlijke duivel vandaan komt. Is het ontstaan uit het dualisme van de antieke filosofie? Katholieke kinderen werd geleerd dat de duivel hen voortdurend belaagde en influisterde om kwaad te doen terwijl een beschermengel zijn best deed om hen op het rechte pad te houden. Hun ziel stond bloot aan een constante strijd die over zijn hoofd werd gestreden om zijn of haar ziel te bemachtigen. Jezus werd na zijn doop meteen door de duivel op de proef gesteld en hij trotseerde de uitdagingen op meesterlijke wijze. Jezus zei dat de Farizeeën die hem tegenstonden de duivel als vader hadden. Dat is vreemd, want het O.T stelt de duivel voor zo ver ik weet helemaal niet zo centraal.

Om de mensen bang te maken en weg te houden van iets.
Kijk het scheppingsverhaal , incompleet.
Adam had eerst een andere vrouw, Lilith. Beide waren uit dezelfde stof geschapen. Daarom wou Lilith gelijke rechten. Adam is toen gaan klagen bij god en god maakte een vrouw zoals Adam uit zijn rib, Eva.
Lilith is later benaamd als een kwaadaardige demon, de slang als de duivel.
Maar in feite ondergaat Eva bij de slang een kundalini ontwaking en is dat gesymboliseerd in de slang. De ware kennis daarvan is gedemoniseerd en vervangen door het patriarchaat. Hun God/Jawhe is de ware duivel en het vrouwelijke is in haar rol gedemoniseerd. God verbiedt ons de kennis terwijl de duivel ons enkel maar de ogen opent. God leidt ons naar een narcistisch seksueel gestoord bestaan, de duivel is onze verlossing.

ik moet wel toegeven dat gij met originele threads komt ...:-):

Wat denk je van deze visie? https://www.youtube.com/watch?v=sz9_H71ip6I

Best komisch.
maar naast de essentie. Misschien halen we er niet dezelfde essentie uit?
OF wil je zeggen dat vrouwen zeiken en daarom onderdrukt moeten zijn tegenover hun man? :p
"Vrouwen begrijpen de mannen hun fascinatie voor tieten niet, maar vrouwen hebben geen ruimtelijk inzicht" is al wat ik onthoud :)

Uit de reacties blijkt dat de duivel twee kanten heeft. In de mythologie kan hij zelf kwaad aanrichten, maar in de godsdienst is zijn macht vaak beperkt tot het verleiden van mensen. Deze draad gaat eigenlijk alleen over de laatste vorm. Zoals hij bekend is bij de Abrahamitische religies.

Abrahamistische religies zijn een brainfart van narcistische psychisch gestoorde mannen. Dat U daar nog een meerwaarde in zoekt...

Neen, daar gaat deze draad niet over.
Hier gaat het om:
Geloof in de duivel, waar komt dat vandaan?

De openingspost verklaarde dit nader. Maar een twee sporen discussie mag voor mijn part ook als er liefhebbers voor zijn.

Op zich is dit een correcte benadering van de vraagstelling. Nu wil het geval dat men in oude tijden geloofde dat ons brein een woning was voor geesten. Jezus heeft er heel wat uitgeworpen en hij handelde onder leiding van Gods Geest die op hem neerdaalde bij zijn doop door Johannes. Uiteindelijk blijft die Geest een beetje vaag.

Dat zou kunnen. Meerwaarde zoek ik er niet in. Het fenomeen moet nochtans een psychologische basis hebben. Het lijkt mij een manier om twijfel over morele kwesties te verklaren. Misschien speciaal twijfel over kwesties waarvoor religie een bepaald gedrag voorschrijft. Het kan ook een manier zijn om zich te verontschuldigen als men spijt heeft van een bepaald gedrag. Dan was men door de duivel verblind.

Daarover heb ik je reeds een uitleg gegeven. Wat je ermee doet is aan jou.
De duivel heeft ons alleen maar een dienst bewezen. God hield ons dom en onwetend. We werden pas gelijken na het eten van de vrucht.

De duivel is kennis. Iemand die U dom en volgzaam wil houden beperkt U, ergo God. De duivel is vrij en ongebonden, do as thou will.

Heil Lucifer !

Vlug in een kort antwoord op uw vraagstelling. De hele historie is natuurlijk wat genuanceerder.

De verpersoonlijking van het kwaad gaat zeer ver terug. De duivel is eigenlijk de personificatie van het kwade als een opperste zelfstandige macht. Macht die vijandig staat tegenover de opperste godheid. Dit is niet altijd zo geweest. Bij de Hebreeuwen (om ons te beperken tot deze bevolkingsgroep) ging men ervan uit dat God de enige schepper was van alles en dus ook van het kwade. God was dus tevens het Kwade. Langzaam ontwikkelde zich ook een andere stelling (omdat de eerste stelling maatschappelijk niet vol te houden was): Jaweh als de Rechtvaardige die onrecht haatte. En hieruit ontwikkelde zich de voorstelling van Satan. Hetgeen oorspronkelijk ‘tegenwerker’ betekent en later ‘tegenstander’.

Gedurende de Hellenistische periode wordt de traditie gevestigd om aan Satan de oorsprong van het kwaad toe te schrijven. In de apocalyptische geschriften van die tijd wordt een demonenleer ontworpen, die eigenlijk tweeslachtig is en ongetwijfeld beïnvloed werd door Perzische ideeën. Daar het vroege Jodendom geen officiële leerstellingen kende, ontwikkelden zich elementen in dit verband die aan mekaar tegengesteld waren. Van de ene kant was Satan een ‘zoon van God’ en zeer machtig, terwijl van de andere kant werd verklaard dat de dood in de wereld kwam ‘door de afgunst van Satan’. Satan die in de demonenleer over verschillende namen krijgt zoals, Mastema, Semjaza, Azazel, Belial (Beliar), Lucifer. Deze Perzische (Zoroastrische-) invloeden waarnaar hierboven werd verwezen vinden we ook terug in de Dode Zeerollen waar er sprake is van de Zonen van het Licht die strijden tegen de Zonen van de Duisternis.

Uit zulke opvattingen spruit ook de wortel van het christendom in dit verband. Hetzelfde dualisme dus dat we terugvinden in de Evangeliën wanneer Jezus bijvoorbeeld bekoord wordt. De duivel beschikt nog steeds over veel gezag en invloed en hij kan Jezus vele (alle) koninkrijken geven indien Jezus hem aanbidt. Hij kan mensen tevens goed ziek maken.

Ook in de christelijke verlossingsleer speelt de duivel een grote rol. Jezus sterft als offer om de mensen te verlossen. Maar waarvan dan moesten de mensen verlost worden?? Paulus probeert ons een antwoord hierop te geven. Hij zegt dat de mensheid overgeleverd is aan de helse machten en dat God Jezus zond in mensengedaante om de mensen te verlossen uit de slavernij van Satan. De helse machten zagen dit niet, herkenden Jezus niet, waardoor zij een nederlaag leden (hoe is niet zeer duidelijk).

Hippolitus van Rome vraagt zich dan later dan ook (terecht) af: 'hoe kon de Duivel, als hij overwonnen was, toch nog de gelovigen misleiden en de mensheid vervolgen en beroven'? Moeilijk te beantwoorden inderdaad. En daarom bleef de duivel voor vele christenen (tot op de dag van vandaag bij heel wat christenen) een verwarrende realiteit vanuit geloofsoogpunt.

Om welke reden is de duivel volgens u een verwarrende realiteit in de ogen van vele christenen?

Om dezelfde reden als deze die Hippolitus van Rome aan haalt. Volgens Paulus is Satan definitief overwonnen door de kruisdood van Jezus en toch moeten de christenen zich nog voor hem hoeden. Er is dus iets wat niet klopt.

Waarom zou dat niet kloppen? Jezus' kruis en verrijzenis betreffen immers de mens en zijn toegang tot het heil. Niet in het herstel van zijn oorspronkelijke staat voor de val.

De tegenhanger van God/Christus/de Heilige Geest in het buiten de mens zelf plaatsen van de mogelijkheid om goed of slecht te handelen.

Sorry dat ik mij er even tussen wring.

Maar U bent Christen. Wie is Heer en Meester van deze wereld?
Volgens veel Christenen is dat Satan.