De opvoeding van de nafs (eigen ik)
 

Ok... naast de duivel die ons van God wil weerhouden, beschikken we over een nafs (ziel zeg maar) die in een paradijs wil leven. Velen jagen daarom in het leven, de een al wat uitbundiger dan de ander, hun verlangens en lusten na, vaak zondigend en zonder zich bewust te zijn van God. Het is de bedoeling dat we onze nafs disciplineren zodat we gedurende 'onze kortstondige reis' op deze wereld gehoorzaam blijven aan God om het ware Paradijs te bereiken.

Hoe gebeurt dit disciplineren?

1. Al-chauf: de vrees voor Allah. Als je nafs je tot iets slecht wil aanzetten, moet je je realiseren dat Allah je hoort en ziet.


2. Sabr of geduld. Je moet je nafs leren geduld te hebben om de islam te leren. Deze vorm van geduld is de belangrijkste, geduld in de gehoorzaamheid aan Allah.


3. Vechten tegen gierigheid. Voor een ander hetzelfde wensen als voor jezelf.


4. Tawakkoel, betekent je vertrouwen volledig in Allah stellen en het is een voorwaarde tot geloof.


Zoals jullie zien is het leven geen grap en dienen we ons bewust te zijn van elk onzer handeling daarin. Weten is toepassen!

Zelfdiscipline is één van de grootste deugden van het leven en daar heb je geen "Allah" voor nodig.

God noch de duivel noch allah bestaan
Wat je toch allemaal moet uitvinden in plaats van misschien eventueel tot enige gewenste zelfwerkzaamheid te kunnen komen.

Het paradijs is de natuur en de wereld der dieren.
En daarin zullen we nooit meer terug kunnen keren.
De mens leeft in zijn eigen geschapen wereld.
Wat wel kan is dat de mens bewust moet worden in de hemel te leven, wat zijn eigen innerlijk is.

Bron?