Angst voor het wOord
 

De moord op Van Gogh heeft de hele week lang debatten, discussies, meningsuitingsverschillen opgeleverd, hier en in de grote echte wereld, en de rode draad was de vrijheid van meningsuiting.

Voor de dader gaat het helemaal niet over vrijheid van meningsuiting.
Die dader heeft angst voor het woord. Voor hem zijn bepaalde woorden Heilig. Heilig Heilig, zeg ik u, Heilig Heilig Heilig (vrij naar Jos het Debijle Ij)

Ik heb het ook al gemerkt.
Zo heilig is dat woord dat er zelfs de klinkers niet in mogen geschreven worden.

In bepaalde gevallen toch.

Heb jij ook het gevoel dat je flink hebt bijgeleerd in die paar dagen na de dood van Van Gogh?

Ik heb niet het gevoel dat ik iets geleerd heb. Maar dat kwam misschien omdat ik vroeger nogal eens van paranoia en doemdenken en extremisme verdacht werd?

Mijn paranoia zegt mij dat we het ergste nog niet gezien hebben. Mijn doemdenken zegt mij dat dit nog maar het startschot is en dat er nog veel ergere dingen op ons afkomen de volgende maanden en jaren. En nu ben ik weer een extremist zeker?

Dat zeggen sommigen onder ons al maanden, zelfs jaren, maar in het klimaat van verstikkend politiek correct denken werden (worden) we dan onmiddellijk in het rechtse hok geplaatst.

Ik wens ook geen extremist of doemdenker te zijn, maar je ziet toch zo dat we op een regelrechte confrontatie afstevenen. En dat de klassieke methoden ter oplossing van problemen niet zullen baten...

Ik ben anders ook voor het eerst in mijn leven bang voor wat komen gaat.

Het is onvoorspelbaar hoe dit zal uitdraaien en wie er het ergst onder zal lijden.