Politics.be - de historische zin van Filip Dewinter //dinsdag 19u. VTM 19:15

De hoofddoek : het provocatiesymbool bij uitstek van het islamfascisme

THEO Van Gogh was een vuilbek. Dat was nog geen reden om hem te vermoorden, maar hij droeg met zijn scheldproza bij tot maatschappelijke spanningen, en, tja, zoiets leidt dan toch niet tot pacificatie van onze multiculturele maatschappij. Ziedaar de merkwaardige wending die het debat in Vlaanderen de jongste dagen over die moord genomen heeft. Vrije meningsuiting is goed en wel, maar het moet netjes blijven. Er wordt nog net niet gezegd dat Van Gogh het ergens wel zelf gezocht heeft. En er wordt helemaal niet meer gezegd dat zijn dood hoogstwaarschijnlijk aan zijn deelname aan de emancipatiestrijd te wijten is.

Bepaald grof is dat onze intellectuele elite verkiest te vergeten dat Van Gogh doodgeschoten is na en hoogstwaarschijnlijk wegens Submission . Die film op een scenario van Ayaan Hirsi Ali klaagt op aangrijpende wijze het geweld tegen vrouwen aan dat in naam van Allah wordt bedreven. De brief die op het lijk van het cineast vastgepind zat, bedreigde ook haar weer met de dood. En de Nederlandse politica leeft al jaren onder bescherming omdat ze met de dood bedreigd wordt.

Hirsi Ali heeft nooit over ,,geitenneukers'' gesproken - en het is overigens ook nogal overspannen te doen of Van Gogh alleen maar dat soort fraais heeft geproduceerd. De moord op Van Gogh, de doodsbedreigingen aan het adres van Hirsi Ali gaan niet om vorm maar om inhoud. Kritiek op de islam mag niet. En een vrouw, zeker een moslim(a), mag geen grote bek opzetten.

Ook in De zevende dag vorige zondag verdween in de discussie die vijf mannen over vrije meningsuiting hadden - een vrouw kan daar uiteraard niets zinnigs over zeggen - de band tussen de moord op Van Gogh en de doodsbedreigingen tegen Hirsi Ali. De meeste heren waren het over eens dat in het maatschappelijke debat matiging en ,,goede smaak'' (wiens goede smaak?) moet overheersen. Je vraagt je af waar de protesten bleven toen Fahrenheit 9/11 van de vuilbek Michael Moore de palm van het festival van Cannes kreeg. En als Moore, wiens film bulkt van de onwaarheden en manipulatie, was doodgeschoten door een christelijke fundamentalist die problemen heeft met het scheldwoord motherfuckers , zou er dan ook gezegd worden dat de Amerikaanse cineast het allemaal netter had moeten houden?

Je mag blijkbaar alles hevig aanklagen behalve onderdrukking van vrouwen, want dat is cultuur. En andere culturen moeten we respecteren, nietwaar.

Nu morgen weer de jaarlijkse Vrouwendag plaatsvindt, is dat een gelegenheid nog eens stil te staan bij de onzalige objectieve coalitie van autochtone progressieven en allochtone fundamentalisten. Jarenlang heeft Hirsi Ali vergeefs geprobeerd de Partij van de Arbeid, waarvoor ze toen werkte, een geweten te schoppen over de specifieke en zeer prangende onderdrukking van allochtone vrouwen.

De jongste tijd is het stilzwijgen over dat probleem in de multiculturele maatschappij eindelijk doorbroken, en dat wordt nu merkwaardig genoeg heel vaak een ,,verrechtsing'' genoemd. Wat is er links aan problemen dood te zwijgen, zeker als het om verregaande onderdrukking gaat?

Het is onbegrijpelijk dat Hirsi Ali vanuit de sociaal-democratische partij kritiek blijft krijgen omdat ze te hard van stapel zou lopen. Het is onbegrijpelijk dat ook hier te lande progressieve stemmen opgaan, zelfs in de vrouwenbeweging, die zeggen dat allochtone vrouwen zich , ,,op hun eigen ritme'' zullen emanciperen. Wie bepaalt wat het juiste ritme is? En wie zegt dat de allochtone vrouwen die het ,,kalmer aan willen doen'' daar vrij voor kiezen en niet onder druk of bedreiging staan van hun omgeving?

Er is veel meer moed nodig om tegen de islam-conservatieven in te gaan dan tegen de benoeming van Rocco Buttiglione tot EU-commissaris. Daarvan kan de Belgische SP.A-senator Mimount Bousakla meespreken. Ze wordt geregeld lijfelijk aangevallen, bedreigd, uitgescholden voor hoer. Ze neemt het niet dat er voor dit soort vuilbekkerij zoveel begrip bestaat. ,,Men zegt mij: je moet dat begrijpen. Ik moet het niet begrijpen wanneer zowel westerse vrouwen als Marokkaanse vrouwen die zich westers gedragen worden uitgemaakt voor hoer.'' ( De Tijd, 9 november)

De intimidaties die Bousakla en zovele vrijgevochten moslima's te beurt vallen, het fysieke geweld tegen vrijgevochten meisjes in Frankrijk (verbranding en groepsverkrachtingen), het doet allemaal ook weer de vraag rijzen hoe vrijwillig de massale opkomst of terugkeer van de islamitische hoofddoek in onze landen is.

En ook daar vraag je je weer af hoe het komt dat de politieke krachten die in het europarlement het felst te keer gingen tegen Buttiglione, hier te lande het meest het dragen van de hoofddoek verdedigen in naam van de tolerantie. Dat die hoofddoek, in alle landen waar hij verplicht is, symbool staat voor de institutionele onderdrukking van de vrouw, voor haar behandeling als wezen van tweede rang, schijnt dan niet te tellen.

Wie praat met de opstellers van het Stasi-rapport in Frankrijk, dat leidde tot het verbod van de hoofddoek in de openbare scholen, komt verhelderende zaken te weten. Zij zeggen dat ze smeekbrieven kregen van moslimmeisjes om de hoofddoek te bannen. ,,Zodra er een hoofddoek in de klas opduikt, staan wij onder druk van een deel van de jongens'', schreven ze. ,,Die jongens zeggen: kijk, zij draagt een hoofddoek, zij is een goede moslima. Jij draagt er geen, dus ben je een hoer.''

Dat debat krijgt nog veel meer belang nu moslimmeisjes en -vrouwen, al of niet onder druk, ook bij het solliciteren naar een baan beginnen te eisen dat ze hun islamitische hoofddoek kunnen ophouden. Als het de vrouwenbeweging van links, rechts of het midden ernst is met de emancipatie, dan moedigt ze die meisjes en vrouwen aan dat geen halszaak van te maken. De beste weg naar emancipatie en integratie is werk, is je eigen loon verdienen, is niet af te hangen van een vader of man of broer.

Allochtonen stoten zo al op veel meer barrières dan autochtonen. Een sollicitatiebrief die ondertekend is met de naam Mohammed of Fatima maakt helaas veel minder kans dan een waar Karel of Anne onder staat. Het is dan helemaal idioot die kansen nog te willen verminderen voor een lap stof.

Is zoiets capitulatie? Helemaal niet. Het is een afweging tussen belangen. Voor tal van banen bestaan nu eenmaal formele of feitelijke kledijcodes. Het is ieders rechts om vijf piercings in de neus en oren te hebben, maar je zult er geen receptionist in een viersterrenhotel mee worden. Een chirurg wordt niet minder bekwaam als ze door de ziekenhuisgangen loopt in minirok en met halfblote boezem, maar ziekenhuizen en patiënten zullen een conventioneler kledij verkiezen. Een jood in orthodoxe klederdracht, compleet met pijpenkrullen, zal niet de beste kans maken om woordvoerder van de EU-Commissie of van een multinational te worden, hoe aanzienlijk ook zijn diploma's en vaardigheden.

Alle kenners van de islam zeggen dat de koran de vrouwen nergens verplicht een hoofddoek te dragen. De verdedig(st)ers van de hoofddoek zeggen dat ,,wat telt is wat in de hoofden zit, niet wat eromheen zit''. Welnu, die redenering kan net zo goed omgekeerd worden. Laat de voorrang gaan naar wat in de hoofden van vrouwen zit, naar hun bekwaamheid, hun talent, hun energie.

De plotselinge alomtegenwoordigheid van de hoofddoek helpt opnieuw de indruk versterken dat de verpakking van de vrouw nog altijd belangrijker is dan haar inhoud. Wat zou een alliantie wenselijk zijn onder alle vrouwen, onder een soort motto ,,noch boerka noch babe''. De emancipatie is immers nog nergens gestreden. Onze politieke partijen, onze media hebben de verderfelijke neiging van hun vrouwen een groot babe-gehalte te eisen terwijl de mannen dik en gerimpeld en totaal onhip mogen zijn.

Dat is een stuk minder erg dan doodgeschoten worden omdat je de emancipatie van vrouwen helpt verdedigen. Maar het helpt illustreren dat vrouwenrechten nog altijd niet synoniem zijn met mensenrechten.

Mia Doornaert

Bron De Standaard