| De schoofzak |
5 juli 2017 16:46 |
Graaiende politici: Almaci en haar kinderen
Een parlementaire pree is niet genoeg om de kinderopvang te betalen.
De Antwerpse stedelijke belastingbetaler werd geacht om bij te dragen, maar gelukkig pakte het geen verf.
Ontkennen ... is liegen. Miriam Appelmans toch ...
titel: Ruzie tussen N-VA en Groen: mocht Almaci vragen om terugbetaling kinderopvang?
link: http://www.knack.be/nieuws/belgie/ru...T=186534368019
Citaat:
Groen is niet maagdelijk wit: die stelling probeert N-VA-Kamerlid Peter Dedecker sinds een tweetal weken te verdedigen met een reeks blogposts en tweets, handig gegroepeerd onder de noemer '#toenmetgroen'. Een van de opvallendste relletjes die daaruit voortkwamen draait om een vraag van Groen-voorzitster Meyrem Almaci uit 2014, toen Almaci nog Antwerps gemeenteraadslid was. 'Groen hoeft zelfs niet in de meerderheid te zitten om persoonlijke onkosten op de Stad te proberen afwentelen. Zo probeerde ex-gemeenteraadslid Meyrem Almaci om haar kinderopvang tijdens gemeenteraadszittingen en commissievergaderingen te laten vergoeden door de stedelijke belastingbetaler', schrijft Dedecker, die de informatie haalde uit intern mailverkeerd bij de stadsdiensten dat hij in handen kreeg.
Ook het antwoord van de stadssecretaris belandde bij Dedecker: de aanvraag werd geweigerd. De terugbetaling was namelijk enkel mogelijk 'voor specifieke gezinssituaties'. 'Louter het feit van kinderen hebben die opvang nodig hebben, komt niet overeen met een specifieke gezinssituatie.' Daarmee werd de zaak afgesloten.
Peter Dedecker
Peter Dedecker © BEL
Op Twitter noemde Dedecker de vraag niettemin een 'poging [tot] doorschuiven cumul naar belastingbetaler ondanks parlementaire onkostenvergoeding'. Almaci was op dat moment immers tegelijk gemeenteraadslid en Kamerlid. Als federaal volksvertegenwoordiger kreeg ze naast haar wedde ook een forfaitaire onkostenvergoeding, die ze volgens Dedecker perfect kon gebruiken om de kosten van de kinderopvang te dekken. Door de kosten op de stad Antwerpen te proberen verhalen, zou ze tweemaal langs de kassa kunnen passeren, zo luidt de redenering.
Maar die redenering gaat mank. De parlementaire onkostenvergoeding is er om de kosten te dekken verbonden aan het parlementaire mandaat. De kinderopvang die Almaci al dan niet nodig zou hebben terwijl ze zittingen bijwoont van de Antwerpse gemeenteraad, is vanzelfsprekend geen kost verbonden aan dat parlementair mandaat. Bovendien is het nog maar de vraag of de parlementaire onkostenvergoeding gebruikt moet worden om kinderopvang te betalen. Daarover bestaat heel wat onduidelijkheid, want parlementairen moeten de gemaakte kosten niet bewijzen. Het gaat om een forfaitair bedrag dat geacht wordt de beroepskosten te dekken. Een parlementslid hoeft zich dus niet af te vragen of hij kinderopvang als beroepskost mag inbrengen voor de vergoeding.
De website van de Federale Overheidsdienst Financiën schept wel duidelijkheid over de kosten van kinderopvang in algemene zin. Daar wordt uitdrukkelijk vermeld dat die niet fiscaal aftrekbaar zijn als beroepskosten, 'want uitgaven voor kinderopvang zijn privé-uitgaven'. Dat versterkt het idee dat Almaci's parlementaire onkostenvergoeding niet bedoeld is om de kinderopvang te dekken. In ieder geval blijkt de situatie nogal onduidelijk, en was het daarom misschien niet onredelijk van Almaci om te vragen of ze recht had op de stedelijke terugbetaling. Er was namelijk een regeling op stadsniveau, die overigens pas een jaar daarvoor gewijzigd was. Een vraag om informatie is dan niet noodzakelijk problematisch.
Loog Almaci?
Maar er is meer. Almaci had zich makkelijk uit het debat kunnen werken, want in wezen kan haar weinig ten laste gelegd worden. Toen De Standaard haar voor de weekendeditie om een reactie op het verhaal vroeg, ontkende ze echter. Nochtans tonen de documenten aan dat er wel degelijk communicatie is geweest. Duidelijke leugens van Almaci dus, zo zegt Dedecker - al zegt Groen dat De Standaard te snel conclusies trok uit een afwijkend antwoord.
Het verwijt van Dedecker blijft wel plakken, want de Groen-voorzitster is zelf een pleitbezorgster van een propere politiek waarin volksvertegenwoordigers zich niet inlaten met goedkope leugens. Enkele maanden terug noemde ze in een interview staatssecretaris Theo Francken (N-VA) nog openlijk een leugenaar, maar die affaire kwam Almaci niet ongeschonden door. Ondanks herhaaldelijk aandringen van verscheidene media en de staatssecretaris zelf weigerde ze te zeggen welke onwaarheden Francken had verkondigd. 'Bovenal is het nefast voor haar geloofwaardigheid als politica om dergelijke aanvraag te ontkennen terwijl daar bewijzen van zijn,' aldus Dedecker.
|
|
