reservespeler |
31 augustus 2017 09:01 |
PVDA'er Gaby Colenbunders voelt zich gediscrimineerd in zoektocht naar werk
"600 sollicitatiebrieven, maar niemand wil mij"
Hoe zou dat toch komen?
Hij kan het daarbij ook niet laten om een sneer naar de N-VA uit te delen.
Vooral het laatste in het artikel is typisch Colenbunders.
Vraag maar aan de mensen die vroeger op de Ford werkten wat voor nen tiep dat is / was.
Hij liet mensen staken zonder dat de mensen dat wisten.
Hij werd opgepakt door de Duitse politie bij een betoging i.v.m. de sluiting van Ford Genk.
Hij heeft op Ford meer slecht dan goed gedaan voor de arbeiders
HLN 31-08-2017
PVDA'er Gaby Colebunders vindt geen werk. De man stuurde al meer dan 600 sollicitatiebrieven uit, maar zijn achtergrond als vakbondsman is voor velen een reden om hem niet aan te nemen denkt hij. "Zelfs mijn kinderen krijgen bij sollicitaties de vraag of hun papa Gaby heet. Discriminerend als je het mij vraagt."
MARCO MARIOTTI
Sinds de sluiting van Ford Genk is gewezen vakbondsman Gaby Colebunders een gekend figuur geworden in Limburg. De Genkenaar staat bekend om zijn passionele stijl en wordt al eens vergeleken met de Limburgse Che Guevara. Maar die reputatie lijkt nu in zijn nadeel te spelen bij de zoektocht naar een job. "Na de sluiting van Ford ben ik een aantal jaren zelfstandige geweest als marktkramer", vertelt Colebunders. "Maar ik moest soms 100 uren per week kloppen om rond te komen. De combinatie met mijn politieke carrière en mijn gezin bleek onhoudbaar."
Niemand durft
De zoektocht naar een vaste job werd ingezet, en Colebunders schreef naar eigen zeggen 600 sollicitatiebrieven. "Via mail, en via de post. Maar tot op vandaag heeft blijkbaar nog niemand het aangedurfd om mij in dienst te nemen. Ik heb een Bachelor diploma, heel wat ervaring bij Ford en in de verkoop, dus in principe zou toch iemand op mijn cv moeten ingaan. Maar geregeld lees ik tussen de lijnen dat mijn achtergrond parten speelt."
Nergens kans gekregen
Colebunders schreef grote namen aan zoals DAF, Nedcar, IKEA, maar ook honderden kleine bedrijfjes. "In veel gevallen mocht ik niet eens op gesprek. Ik solliciteer ook steeds bewust onder mijn volledige voornaam Gabriel, maar als de directie u al meteen 'Gaby' noemt, en u vraagt waarom je niets over je vakbondsachtergrond op je cv zet, weet je hoelaat het is. Bij de NMBS probeerde ik ook, maar daar kreeg ik te horen dat ik niet aan de technische vaardigheden zou voldoen. Nochtans zijn er zeker vijftig Ex-Ford-collega's die er momenteel wel werken. Ik kreeg niet eens de kans om examens af te leggen. Wellicht vrezen ze daar dat ik elke week het spoor zou plat leggen, maar dat is larie."
Negatieve sfeer
"Ik kreeg ook de kans om een boekenwinkel over te nemen, maar daar wilden ze weer niet weten van mijn politieke achtergrond. Wellicht geen probleem als ik een N-VA'er was geweest. Er hangt ook nog steeds een negatieve sfeer boven de vakbond, maar ik heb mijn nek net altijd uitgestoken voor anderen. Ik heb misschien wel 100 brieven helpen schrijven voor oud-collega's, maar zelf werk vinden lukt gewoon niet. Toch blijf ik volhouden." Colebunders - die geen medelijden wil - is er van overtuigd dat hij gediscrimineerd wordt en weet dat ook zijn kinderen zelfs vragen krijgen over hun familienaam bij sollicitaties.
Unia, het gelijkekansencentrum, zegt dat discriminatie op basis van syndicale of politieke overtuiging sinds 2009 in ons land erkend wordt. "In theorie mag een werkgever tijdens een sollicitatiegesprek geen persoonlijke vragen stellen aan de kandidaat, hoewel dat vaak niet slecht bedoeld is", legt Bram Sebrechts van Unia uit. "Indien de kandidaat wél antwoordt op vragen waaruit de politieke achtergrond kenbaar wordt gemaakt, en men daarna afgewezen wordt, kan er een vermoeden ontstaan van discriminatie. Het moet echter feitelijk kunnen worden aangetoond dat die politieke of syndicale overtuiging ook de rechtstreekse link is van afwijzing. Dan pas kan men spreken over discriminatie."
Anonieme sollicitaties
De PVDA'er pleit in één ruk voor anonieme sollicitaties. "Ik voel nu zelf voor het eerst hoe Mustafa of Fatima zich moet voelen nadat hij of zij al honderden brieven stuurde en zelfs geen antwoord kreeg."
|