Woon-werk-verkeer vindt vooral binnen provinciegrenzen plaats
 

Tot spijt van wie de provincies willen afschaffen: studies over het woon-werk-verkeer duiden erop dat Vlamingen/Walen/Belgen meer aan hun provincies gehecht zijn dan degenen die ze willen afschaffen lief is. Woon-en werkgemeenschappen vallen grotendeels samen met provinciegrenzen.
Waarom dan de 5 Vlaamse provincies die al eeuwen bestaan en waar een maatschappelijk draagvlak voor is als bovengemeentelijk nivo afschaffen, om ze dan vervolgens te vervangen door 26 stads- en streekgewesten waar eigenlijk geen vraag naar is en die door hun groter aantal net duurder zullen uitvallen?



*************************

http://www.standaard.be/cnt/dmf20171126_03209179

De Standaard | MAANDAG 27 NOVEMBER 2017 - BINNENLAND

Vlaming is meer gebonden aan provinciegrenzen dan hij denkt

Provinciegrenzen bepalen onze verplaatsingen
Contacten leggen we binnen eigen provincie
Overheid best voorzichtig met negeren grenzen

VAN ONZE REDACTEUR JEF POPPELMONDE

BRUSSEL - Provincies, dat zijn administratieve vehikels uit een ver verleden, die geen grote band meer hebben met de sociaaleconomische werkelijkheid. Stadsgewesten – centrumsteden en hun randgemeenten – zijn de ruimtes die ons leven bepalen en de bestuursniveaus van de toekomst. Met dat idee werden ook de professoren geografie Ann Verhetsel (UAntwerpen) en Isabelle Thomas (UC Louvain) dertig jaar geleden opgeleid. Nieuw onderzoek haalt die overtuiging hardhandig onderuit.
‘Sinds kort beschikken we over gedetailleerde gegevens over het verplaatsingsgedrag in België’, zegt Verhetsel. ‘Naar waar pendelen we elke dag? Naar waar verhuizen we doorheen ons leven? Met welke mensen bellen we hoofdzakelijk? Zet je dat alles uit op een kaart, dan krijg je een wirwar aan relaties tussen verschillende gebieden. Door de plaatsen met de meest intense relaties te verbinden, krijgen we zicht op de communities waarin wij Belgen ons bewegen.’
‘Volkomen betekenisloos’

Wat blijkt? Die gemeenschappen komen, zeker wat woon-werkverkeer betreft, in opvallend grote mate overeen met de grenzen van de provincies – een enkele voor de hand liggende uitzondering zoals de impact van Brussel daargelaten. Verhuizen doen we binnen kleinere gebieden, maar ook daarbij respecteren we in grote mate de provinciegrenzen. Die hebben, zo blijkt, nog altijd een uiterst bepalende invloed op het verplaatsings- en verhuisgedrag binnen België.

‘We vielen achterover toen we het zagen’, zegt Verhetsel. ‘Wij hadden verwacht dat de communities zich zouden concentreren rond grote en regionale steden. Rond Brugge en Oostende, bijvoorbeeld, die met hun aanbod aan werk, winkels en andere voorzieningen alles rondom zich zouden concentreren. Maar dat doen ze dus niet. De verschillende steden binnen één provincie hebben zoveel onderlinge relaties, dat ze binnen dezelfde community vallen.’
‘En dat alles terwijl provinciegrenzen uit een ver verleden stammen en er helemaal geen barrières zijn, zoals regels of taksen, die het oversteken ervan verhinderen of bemoeilijken’, zegt Verhetsel. ‘Ze zijn in dat opzicht volkomen betekenisloos.’

Een sluitende verklaring voor de vaststellingen biedt het onderzoek van Verhetsel en Thomas niet. ‘Maar het meest plausibel is dat oude politieke afbakeningen blijven doorleven in ons denken en bijgevolg ook in ons ruimtelijk gedrag. We leggen bij voorkeur contacten binnen onze eigen provincie. Een goede illustratie daarvan is het allesoverheersende ‘Limburggevoel’. Dat heeft met taal en dialect te maken, maar ook met ruimtelijke structuren: wegen en openbaar vervoer bevorderen verkeer binnen provinciegrenzen. En we stemmen ook nog altijd binnen provinciale kieskringen.’

Dure opsplitsing

Hoelang dat nog zo zal blijven, is onzeker. Onder bestuurswetenschappers, maar ook politici, bestaat de trend om niet langer met provinciegrenzen, maar met grenzen van stadsgewesten te werken. Die laatste winnen aan politieke invloed. De bevoegdheden van provincies worden volgend jaar afgeslankt, sommigen zien ze op termijn het liefst volledig verdwijnen.
‘De resultaten van dit onderzoek gooien de discussie over het aangewezen tussenniveau tussen gewesten en de gemeenten weer helemaal open’, zegt Verhetsel. ‘Staan de steden en hun randgemeenten wel écht het dichtst bij de leefwereld van de mensen? En is de dure opsplitsing van elf provincies naar nog heel wat meer entiteiten wel verantwoord? De overheid is maar beter voorzichtig met het naast zich neerleggen van historische grenzen en de intense relaties die daaruit gegroeid zijn.’

De kaart uit het artikel laat nochtans duidelijk zien dat de grenzen op allerlei plaatsen overschreden worden. Op basis van die kaart moeten we de grenzen dus aanpassen.

Wat u trouwens totaal niet in aanmerking neemt, is de leegloop van veel West-Vlaamse gemeenten. Iedereen weet bijvoorbeeld welke grote instroom er is van West-Vlaanderen naar de stad Gent.

Wat een zever, er staat geen enkel cijfer en ze definiëren het woon-werkverkeer in 'Limburg'. Wat verwacht je dan, West-Vlamingen?
De kleurtjes komen zelfs niet overeen met de provincies en worden dan maar wat willekeurig gedefinieerd.
Dit doet me wat denken aan de kaartjes van vroeger in de atlas op school over de 'forenzenwoonzone'. Waar duidelijk uit bleek dat dit simpelweg zones zijn die tot zowat halverwege het naburig economisch centrum gaan, afhankelijk van het respectievelijke belang.

Je ziet spoken en die van de standaard zien die al langer.

In het geval van West-Vlaanderen lopen die grenzen van het woon-werk-verkeer duidelijk samen met de provinciegrenzen, plus de Henegouwse faciliteitengemeenten Komen-Waasten en Moeskroen die tot 1963 Westvlaamse gemeenten waren. Maar alhoewel verfranst zijn de inwoners mentaal eigenlijk nog altijd Westvlamingen. Alvast in West-Vlaanderen is er geen maatschappelijk draagvlak voor het afschaffen van de provincie.

Fout.

Ik zie de West-Vlaamse gemeenten Beernem en Ruiselede alvast bij de Oost-Vlaamse invloedssfeer ondergebracht.

Daarnaast merk ik op dat u niet onder ogen wil zien dat er een nog steeds gaande leegloop is vanuit de Westhoek richting Oost-Vlaanderen, in het bijzonder naar de stad Gent.

Als er nu een provincie is die geen sociologische eenheid vormt, dan is het wel West-Vlaanderen. Het Kortrijkse heeft weinig van doen met bijvoorbeeld Brugge en omstreken. Dat heeft indertijd zelf geleid tot de oprichting van twee aparte regionale zenders. Later dan weer (gedeeltelijk) versmolten, maar de spanning blijft.

Op dat vlak lijkt die kaart zeker niet te kloppen. Er bestaan immers heel wat pendelstromingen vanuit Limburg naar de provincie Antwerpen, Vlaams-Brabant en Brussel. Het pendelsaldo is er groot. Heel groot.

Het onderzoek beweert net het tegendeel.

Dus wie geloven we ? Jan de allesweter of de onderzoekers...hmmm.

Is dit kaartje van "Jan de allesweter"?

Ook uw kaartje bevestigt het onderzoek.

Maar ik vermoed dat je niet zo denderend goed bent met legenda lezen.

Alvast voor Beernem klopt dit niet: die hoort op bovenstaand kaartje duidelijk tot de West-Vlaamse invloedssfeer.

Wat Ruislede betreft: die wordt op vorig kaartje blijkbaar tot de provincie Oost-Vlaanderen gerekend. Foutje van de grafikus van de krant? Op een enigszins ander kaartje op de VRT-website hieronder hoort ze wel tot de Westvlaamse invloedssfeer. Maar hoe dan ook lopen de grenzen van het woon-werk-verkeer in West-Vlaanderen voor het overgrote deel samen met de provinciegrenzen.

Hier een ander artikel daarover op de VRT-website.

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/11...n-dna-vlaming/

Kijk maar eens naar de pendelstroom richting Antwerpen. En, net als bij West-Vlaanderen, is er geen rekening gehouden met de leegstroom van de provincie. Limburg kent een sterkere vergrijzing en in delen van Limburg gaat de actieve bevolking achteruit.

Als je dit element bewust weg gomt, dan valt er niets meer te besluiten over de sociologische samenhang die hier wordt geponeerd.

Kijk eens, nu verwerpt u de besluiten van het onderzoek waar u eerst over jubelde...

Ik stel vast dat u nog steeds weigert in ogenschouw te nemen dat Westhoek een leegloop kent en dat een deel van de actieve West-Vlaamse bevolking heil zoek in Oost-Vlaanderen. Permanent. Door zich bijvoorbeeld te vestigen in Gent.

Het gros van de Limburgers werkt in eigen provincie.

Je werkt met absolute aantallen in de pijlen en met % omtrent de aantallen die blijven werken in eigen provincie. Dat is bijzonder misleidend.

Als er pakweg 25k mensen naar Antwerpen pendelen, is dat nog steeds een kleine minderheid.

U bent degene die beweerde dat Beernen op het eerste kaartje tot de Oostvlaamse invloedssfeer behoorde. Maar hoezeer ik ook kijk: op het eerste kaartje staat ze wel degelijk bij de Westvlaamse invloedssfeer.

Ziehier het kaartje van de gebieden waarbinnen men verhuist. Alhoewel dit kleinere gebieden zijn, houden ook deze gebieden zich grotendeels aan provinciegrenzen. Nabijheid van vrienden, familie, school,... wegen hier sterk door.

Op basis van je eigen opmerking zouden Brussel, Waals-Brabant (min Nijvel), het westelijk deel van Vlaams-Brabant (arrondissement Halle-Vilvoorde), en enkele Henegouwse en Oostvlaamse gemeenten moeten samensmelten tot een nieuwe provincie Brabant. Dit komt grotendeels overeen met de oude provincie Brabant min het arrondissement Leuven. Waarom de ene provincie splitsen en de andere provincies fuzeren tot een Groot-Antwerpen en een Groot-Luik?

Vlaamse, Waalse, en Belgische unitaristen zullen het niet graag horen, maar dit onderzoek is een pleidooi voor meer provinciale en gemeentelijke autonomie. Het is zelfs een pleidooi om de gewestbevoegdheden over te hevelen naar de provincies, en zo van die provincies deelstaten naar het model van Zwitserse kantons te maken. Provincies met veel dunbevolkte landelijke gebieden hebben een ander beleid nodig dan provincies met veel dichtbevolkte stedelijke gebieden.

Omgekeerd mogen voor mijn part de federale bevoegdheden op termijn worden afgestaan aan een BeNeLux-federatie met provinciale deelstaten naar Zwitsers model en zichzelf organizerende gemeenschappen: de Verenigde Provincies en Gemeenschappen van de Lage Landen.