Vervotte draait klok 5 jaar terug
 

Vervotte draait klok 5 jaar terug

De vorige paars-groene regering maakte werk van een welzijnsbeleid dat de cliënt voorop stelde. In de eerste beleidsnota draait huidig minister Vervotte (CD&V) de klok vijf jaar terug. "Minister Vervotte installeert opnieuw de almacht van de voorzieningen," stelt Vlaams volksvertegenwoordiger Mieke Vogels (Groen!). "De persoon met een handicap moeten voortaan weer gewoon blij zijn dat hij wordt geholpen. Hij kan niet langer rekenen op een persoonsgebonden budget (PGB) waarmee hij zelf zijn leven in handen kan nemen."

Begrippen als ‘vraaggestuurde zorg’ en ‘zorg op maat’ zijn pas sinds de laatste jaren een beleidsdoelstelling en het gebrek aan cijfers en gegevens maakt het erg moeilijk die doelstelling te realiseren. Of en welke bijkomende zorg er wordt uitgebouwd werd tot 2002 beslist op basis van vermoedens, gevoelens, publieke opinie, ...

Sinds 2002 is het alvast voor de gehandicaptenzorg eindelijk duidelijk welke gehandicapte waar in Vlaanderen op welke zorg wacht.
De wachtlijsten hebben duidelijk gemaakt dat het over duizenden mensen gaat die ergens in Vlaanderen op zorg wachten.
Uit deze analyse bleek bovendien dat de gehandicaptensector bijzonder slecht scoort als het om zorg op maat gaat.
Mensen moeten nog al te vaak kiezen tussen alles of niets. Ofwel zelf 24 uur op 24 de zorg voor een gehandicapt familielid opnemen ofwel kiezen voor een 24 uur op 24 plaatsing in een residentiële voorziening.

"Mensen met een handicap hebben weinig in te brengen en moeten zich plooien naar het aanbod dat de voorzieningen bieden. Omdat het voor personen met een handicap vaak een keuze voor het leven betekent is dit bijzonder ingrijpend," weet Groen!-parlementslid Mieke Vogels. "Heel wat personen met een handicap zien die collectieve opvang bovendien niet zitten. In een huwelijk leef je, in principe althans, ook levenslang samen met dezelfde partner. Deze partner heb je wel zelf gekozen en je bent er voor de activiteiten van je dagelijks leven niet afhankelijk van. In een voorziening voor gehandicapten wordt je veroordeeld om levenslang in een leefgroep samen te leven met 12 andere mensen waar je zelf niet voor gekozen hebt. Bovendien moet je voor al wat je wilt doen beroep doen op een hulpverlener."

Om minstens de keuze te hebben stemde het Vlaams parlement in 2000 het decreet op het persoonsgebonden assistentiebudget (PAB). In plaats van het geld voor de opvang aan de voorziening te geven wordt het budget uitgekeerd aan de gehandicapte die er zelf zijn (thuis)zorg mee organiseert. Een duizendtal personen met een handicap organiseren vandaag zelf hun zorg en opvang met een PAB.

In 2001 keurde het Vlaams parlement bovendien het decreet op het persoonsgebonden budget (PGB) goed. Dit betekent dat de persoon met een handicap altijd zelf zijn budget krijgt toegewezen en hiermee op zijn maat zorg kan organiseren en/of inkopen bij de bestaande voorzieningen. "Op die manier kan de zorg veel beter aansluiten bij de concrete vraag en is de persoon met een handicap niet meer totaal afhankelijk van de voorziening," aldus Vogels.

Om deze nieuwe visie al een stukje waar te maken kunnen personen met een handicap sedert een tweetal jaar als vertegenwoordiging van gebruikers deelnemen aan de Regionale overlegvergaderingen (ROG) . Daar worden de wachtlijsten opgevolgd en beslissingen genomen inzake zorgplanning en zorgafstemming. Het is niet langer alleen de individuele voorziening die kan bepalen welke gehandicapte er terecht kan en welke niet. Alle voorzieningen uit één regio en de vertegenwoordigers van de gebruikers beslissen dit samen in het ROG. De gebruikers worden ondersteund door het Vlaams gebruikersoverleg voor personen met een handicap, deze werkwijze werd vastgelegd in een aantal besluiten van de Vlaamse regering.

"In haar beleidsnota maakt minister Vervotte meteen een einde aan de hele zorgvernieuwing," zegt Mieke Vogels die minister Vervotte verwijt weinig solidair te zijn met de personen met een handicap. "Het decreet op het persoonsgebonden budget wordt niet uitgevoerd, de besluiten die de gebruikers een stem geven in het regionaal overleg worden in de ijskast gestoken en de personen met een handicap die hoopten via een PAB op langere termijn zelf hun zorg – en dus hun leven - te kunnen organiseren kunnen het ook wel vergeten."

De minister wil geen nieuwe PAB’s toekennen en het PAB eerst grondig evalueren. "Dat is een vrij mager excuus te meer daar deze evaluatie al gebeurde op vraag van de vroegere minister. Professor Breda van de Universiteit Antwerpen bezorgde zijn evaluatie samen met een aantal aanbevelingen een kleine maand geleden aan minister Vervotte," weet Vogels.

De gehandicaptenzorg in Vlaanderen was in vergelijking met de andere Europese landen erg cliëntonvriendelijk en vooral instellingsgericht.

Moeizaam en in overleg met alle betrokkenen werd de voorbije jaren werk gemaakt van en zorguitbreiding en zorgvernieuwing.

Concludeert Vlaams parlementslid Mieke Vogels (Groen!): "Om de wachtlijsten weg te werken waren minstens 1000 extra plaatsen noodzakelijk. Minister Vervotte belooft er nu 500. Ze voert met die 500 extra plaatsen in 2005 de beloftes inzake het wegwerken van de wachtlijsten niet uit en ze draait bovendien de klok 5 jaar terug. Ze toont zich weinig solidair met de zorgbehoevende maar kiest resoluut de kant van de instellingen. Kortom, ze kiest voor een aanbodgestuurde zorg waar niet de cliënt maar wel de voorzieningen opnieuw alle touwtjes in handen hebben."

Ik vind dat Groen hier wel een beetje over de schreef gaat!

Ze gaan nu de heilige gaan spelen terwijl ze in de vorige vlaamse regering zelfs verantwoordelijk waren voor de sector non profit en nu uithalen naar de nieuwe vlaamse Regering is maar al te gemakkelijk!

jullie zijn ook verantwoordelijk voor het geld dat er niet meer is net als de vld en de sp.a

Vervotte heeft gelijk. Onze openbare financiën staan er zeer slecht voor. Overal waar er kan bespaard worden, moet er dan ook bespaard worden. Luxe-uitgaven zoals het persoonsgebonden assistentiebudget voor gehandicapten kunnen dan ook maar beter worden afgeschaft. En bovendien, wat is er nu toch verkeerd aan dat zwaargehandicapten worden opgevangen in gespecialiseerde instellingen ?

Er zijn te weinig plaatsen beschikbaar in de instellingen, bovendien, bleek dat het PIB regelmatig minder kostte aan de Vlaamse schatkist dan het geld naar de instellingen doorsluizen. Een financiële reden lijkt me dus niet juist, of op zijn minst onvoldoende.

Als socialist wil ik even duidelijk mijn mening geven. Het gaat hier om een complex dossier die men niet zomaar in de prullenbak kan werpen.

Gehandicapte personen hebben er zelf niet voor gekozen om gehandicapt door het leven te gaan. Het is dan ook onze sociale plicht om voor hen te zorgen op de best mogelijke manier. Hier mag dan ook niet bespaard worden op thuiszorg, zorg in een instelling en alles wat daarrond hangt. Men moet hier dringend werk van maken en de best mogelijke zorgen aanbieden aan gehandicapten en hen familie. Dringend lijkt mij om meer geld vrij te maken voor dagcentra, waar gehandicapeten van alle leeftijden terrecht kunnen, deze kunnen dan 's avonds gewoon naar huis om daar in hen vertrouwde familiale omgeving de rest van de dag door te brengen.

Ouders die hun kinderen toch liever thuis houden moeten daar ook in gesteund worden, ook op finantieel gebied zodat zij thuis aanpassingen kunnen doen die voldoen aan de noden van de gehandicapte persoon. Maar ook om de ouders en hun kind(eren) de kans te bieden zich verder te ontwikkelen (in het mate van het mogelijke van de persoon in kwestie).

Ook moet daar rekening gehouden worden met wat de gehandicapte persoon zelf wil. Voor diegenen waar dat niet mogelijk is moet samen met de familie bekeken worden wat de beste oplossing is voor hen en hun kind. Centra waar gehandicapten definitief en 24/24 uur worden geplaatst (of gedumpt door hen ouders) raad ik af. Laat deze personen zoveel mogelijk in hen vertrouwde familiale omgeving opgroeiën, maar zorg voor een goede opvang buitenshuis tijdens de dag (vooral voor ouders die beiden werken is dit een oplossing).

Mijn moeder heeft jaren lang pleegkinderen opgevoed waaronder ook enkele gehandicapte kinderen (één van hen woont nog steeds bij mijn moeder). Deze kinderen waren niet gewenst door hun ouders of kwamen uit een sociaal moeilijk milieu. Bij ons groeiden deze gewoon op alsof zij onze broers of zussen waren, er werd geen enkel onderscheid gemaakt tussen pleegkinderen en eigen kinderen (daar hebben wij als eigen kinderen nooit last mee gehad). Mijn moeder werd daar wel voor verloond, maar volgens mij niet genoeg. Zij kreeg enkel een toelag voor het opvoeden van pleegkinderen, maar daar werd geen onderscheid gemaakt tussen gehandicpte kinderen en normaal behaafde kinderen. Dit terwijl gehandicapte kinderen en intensere en duurdere zorg vroegen. Ook aan dergelijke situaties moet iets gedaan worden.

Instellingen krijgen per gehandicapt kind drie maal een zo hoge toelage voor zorgen en opvang dan wat mijn moeder als pleegmoeder kreeg. Dit terwijl deze kinderen ook 24/24 uur en 7/7 dagen bij ons in het gezin verbleven. Alle extra kosten die dit met zich meebracht heeft mijn moeder zelf moeten dragen. Is dit een eerlijk systeem??? Volgens mij niet!!! En dit is eveneens zo voor ouders die hun eigen gehandicapt kind thuis opvangen en verzorgen!!! Instellingen zitten nu net zo overvol, omdat er nood is aan dagcentra. Waar deze gehandicapte kinderen overdag terrecht kunnen, zodat de ouders ook wat ontlast worden, maar 's avonds dan terug de zorg over hen kind overnemen.

Net omdat daar nood aan is zien heel wat ouders het niet meer zitten en zijn ten einde raad, op deze manier belanden hen kinderen dan in een instelling terwijl de ouders dat eigenlijk niet willen, maar door het gebrek aan hulp en dagopvang geen andere uitweg meer zien. Op deze manier gaat er heel wat geld naar instellingen waar deze kinderen vaak ook niet de ideale zorg kunnen genieten, omdat deze instellingen ondebemand zijn. Is dit dan ideaal voor gehandicapte personen??? Neen zeg ik daar tegen.

Instellingen zijn geldopslorpend en zijn daareenboven erg duur, wat de staatskas en de ouders heel wat meer kost dan dagcentra. Herbekijk het dossier en besteed het geld op een beter manier, snoei zeker niet in het budget. In tegendeel, laat hier meer geld naartoe gaan, maar besteed het op een betere en efficiëntere manier en je zal zien dat het op vrij korte termijn heel wat soelaas zal brengen en dat de wachtlijsten voor hulp en instellingen zal inkrimpen, net door het feit dat gehandicapten en hun omgeving kunnen rekenen op meer en betere dagopvang. Schakel desnoods pleeggezinnen in die de dagzorg voor gehandicapten op hen willen nemen. Dus een soort van Créches voor gehandicapten of pleegzorg zoals mijn moeder deed.

opgesplitst in alinea's - jules

Peter001, ik raad je aan, meer in alinea's te schrijven, dat bevordert het leesgemak en -plezier.
Maar als ik je goed begrijp, ben je het meer eens met de keuze van Groen! voor een PGB, dan met de keuze van Inge Vervotte voor meer geld via de instellingen?

Je zou het zo kunnen bekijken dat ik uit ervaring spreek, omdat ik dergelijke situatie van dichtbij heb meegemaakt. Ik heb het als het ware met de paplepel ingekregen. Men zou beter eens luistern naar mensen zoals ik en mijn moeder, om een beter doorzicht te krijgen op het terrein zelf. En ja inderdaad ik betracht dat er meer geld zo gaan naar thuiszorg en dagopvang dan naar instellingen. want instellingen zijn geldopzuigende instellingen die er alleen maar rijk op worden en dit ten koste van ouders en pleeggezinnen waar gehandicapte kinderen leven en opgevangen worden. deze gezinnen vragen meer hulp overdag, door bv dagcentra.

In deze dagcentra kunnen gehandicapten dan opgevangen worden terwijl de ouders gaan werken zijn of eens wat tijd voor zichzelf willen nemen. 's avonds nemen de ouders dan het heft terug zelf in handen. Het is altijd beter dat een gehandicapt persoon in zijn vertrouwde omgeving kan opgroeiën en niet in een instelling. Dus omkader dat beter en laat daar meer geld naartoe gaan!!! Op dit vlak kan ik onder andere de stelling van groen bijtreden, omdat zij blijkbaar meer rekening houden met de basis, waar het allemaal begint.

En als men met de basis (het gezin) rekening houd en vandaaruit vertrekt dan komt men tot een conclusie dat er eigenlijk niet meer nood is aan instellingen, maar aan meer dagcentra en hulp aan huis. En zeker niet te vergeten een groter finantiële bijstand voor ouders met gehandicapte personen ten laste. Want het zijn zij die trouwens het meeste geld moeten afdragen voor de goede zorgen van hun kind. Om aan de noden van gehandicapte personen te voldoen is heel wat geld nodig. Geef hen dit dan en je zal zien dat instellingen meer en meer overbodig worden.

Met het systeem die men nu uitbouwd kunnen ouders geen kant op en lopen met hun hoofd tegen de muur, waardoor zij dan uit pure wanhoop hen kind gaan plaatsten in een instelling terwijl zij hen eigenlijk liever thuis zouden houden. Als zij maar meer hulp kregen en op hen vraag zou worden ingegaan dan was dit in de meeste gevallen mogelijk geweest en zaten de instellingen nu niet zo overvol!!!

ook opgesplitst in alinea's - jules

Heb ik gezegd dat da verkeerd is?

Het persoonsgebonden Budget moet blijven en zelfs nog uitgebrijd worden, evenals de dagcentra moeten meer middelen krijgen. De lange wachtlijsten bij dagcentra moeten weggewerkt worden!!! Ook hulp aan huis moet bevorderd worden en meer geld voor vrij gemaakt worden. Dat is waar nood aan is en waar vraag naar is van ouders uit en niet die instellineg die handenvol geld kosten en woekerwinsten maken, ten koste van wie???? Lees verder op het forum mijn tekst en uitleg hierover!!!!

Peter, nu ga je toch een beetje kort door de bocht. In veel zorginstellingen wordt goed werk geleverd met het geld dat ze krijgen. Het is alleen de vraag of dat de beste manier is (vaak is opvang in het gezin veel beter), en of er inderdaad geen geld verloren gaat in zorginstellingen. Maar hen beschuldigen van het maken van woekerwinsten, vind ik er toch een beetje over.

Ach zo vind je dat??? Ikke niet hoor!!! Het is gewoon een feit wat ik uit ervaring van heel dicht bij kan beamen. De opleg voor opvang van een gehandicapt kind in een instelling kost aan ouders tussen de 600 tot zelfs 1800 euro per maand, afhangkelijk van de zwaarte van de handicap!!!! Vind je dat normaal??? Dat ouders nog eens zoveel geld moeten bijpassen elke maand??? Zonder dan nog rekening te houden met extra bijkomende medische kosten ed meer he!!! Mijn moeder kan u gerust enkele facturen en rekeningen onder uw neus duwen waarvan u achterover zult stuiken, wat een instelling allemaal aanrekend als extra kosten ed meer. En dat betalen ouders allemaal uit hun eigen zak he!!!! Waar gaat dan het geld naartoe die zij krijgen van de staat??? In de zakken van de Directie en aandeelhouders (van privé instellingen). Die rijden dan met bedrijfswagens rond die meer kosten dan 70.000 euro!!!