| De schoofzak |
4 maart 2019 10:11 |
Waterval Coo in de Limburgse mijnen
We hadden al eens een draad over een opslag van energie, kleinschalig genoeg dan, door een kranencomplex te bouwen, waar betonblokken omhoog getild worden wanneer er overschot is van groene energie; om de energie te recupereren ... bla bla ... zelfde principe van de waterkrachtcentrale van Coo.
Er was ook de zever over het energie-atol in zee. Veel te duur blijkt nu.
Ik wist ook niet dat er uitbreiding in Coo mogelijk was, maar dat de groensels tegen zijn.
En het feit dat naarmate de buurlanden hun kernenergie vervangen door zon en wind, wij niet bij hen gaan moeten aankloppen, als over gans West-Europa er weinig wind en zon is, maar wel een grote vraag naar elektriciteit.
Nu komt er een oude man, die blijft studeren, met iets anders op de proppen. Why not ?
http://www.standaard.be/cnt/dmf20190303_04224982
Interview
Jan Huynen Energiedeskundige
Jan Huynen promoveerde tot doctor in de Geowetenschappen met een plan om overtollige windenergie op te slaan in de Limburgse ondergrond.
‘Wind en zon hebben we niet in de hand’
Citaat:
Jan Huynen (86) is afkomstig van Valkenburg, maar woont al 35 jaar in Lanaken en studeerde in 1972 als licentiaat Economie af aan de EHL in Diepenbeek, de voorloper van Universiteit Hasselt. Later promoveerde hij aan Universiteit Utrecht tot doctor in de Sociale Wetenschappen met het proefschrift Trends in Trade Fairs. Hij stapte in de ondernemerswereld, leidde verscheidene buitenlandse bedrijven en was vicevoorzitter van de Belgische elektroreus Acec. Vandaag is hij de nog altijd zeer actieve voorzitter van Sogecom, een in Maastricht gevestigde vennootschap die hij in 1985 oprichtte en die activiteiten ontwikkelt in diverse sectoren. Energie is de corebusiness, naast onder meer telecommunicatie, ICT en biotechnologie.
Ondanks zijn drukke zakenagenda bleef Jan Huynen altijd actief als wetenschapper. Hij exploreert al enkele decennia de mogelijkheden van een ondergrondse waterkrachtcentrale om een black-out te voorkomen als het niet waait en de zon wegblijft. ‘Wat heb je dan aan windmolens en zonnepanelen?’ zucht hij. Zijn onderzoek resulteerde in het lijvige proefschrift Blue Battery for Green Energy. Een opmerkelijke intellectuele prestatie voor een man van zijn leeftijd.
Zijn oplossing is behoorlijk revolutionair. Een energiebuffer in de Limburgse bodem moet een snelle groei van groene energie mogelijk maken. ‘Die buffer maakt gebruik van waterkracht’, preciseert hij. ‘De homogene laag hardsteen is stevig genoeg om een waterreservoir aan te leggen op 1,4 kilometer diepte. Bovengronds komt een meer van pakweg vijftig hectare als tweede reservoir. Tussen die twee reservoirs circuleert het water. Op windstille dagen laat je het water uit het bovengrondse meer naar beneden lopen. Als het 's nachts hard waait en er een overschot aan elektriciteit is, pomp je het water opwaarts terug in het meer.’
Is zo'n energiebuffer financieel haalbaar?
‘De bouw kost 1,8 miljard euro en duurt zes jaar, maar door de lage rente verdient de investering zichzelf snel terug. Het inmiddels afgevoerde energie-atol van de Vlaamse regering ter hoogte van Wenduine zou twee keer zo duur zijn. Bijkomend voordeel van mijn voorstel: je hoeft geen dure energie te kopen in het buitenland en je moet geen vervuilende elektriciteitscentrales bouwen. Waar die ondergrondse energiebuffer komt, maakt me niet zoveel uit. Onder de Maas in Belgisch- of Nederlands-Limburg lijkt me ideaal.’
Is de uitbreiding van de windmolen- en zonneparken dan geen oplossing?
‘Ik voorspel dat we in 2025 Deense toestanden krijgen en dat het gedaan is met het trading system. In Denemarken produceert men zoveel windenergie, dat die vaak voor dumpingprijzen of zelfs gratis moet geëxporteerd worden. Als we in West-Europa meer windmolens gaan bouwen, treedt het probleem van de simultaneïteit op: we zullen in alle landen tegelijk te veel of te weinig stroom hebben, want de wind trekt zich niets aan van landsgrenzen. Dan is er geen buurman meer aan wie je je energie kunt verkopen.’
‘De Fransen hebben nog altijd energiezekerheid omdat ze over 53 kerncentrales beschikken. Vanaf het ogenblik dat ze beginnen te vergroenen, zitten ze met hetzelfde probleem. Ook zonneparken bieden geen duurzame oplossing. In Lommel wordt het grootste park van de Benelux gebouwd. Mooi, maar de lithium-ionbatterijen waarin de zonne-energie wordt opgeslagen, moet je na zeven jaar vervangen. Daarbij komt dat die batterijen worden gemaakt van zeldzame materialen, terwijl er in de wereld al een tekort aan grondstoffen is.’
Waarom doet u dit nog op uw 86ste?
‘De eerste reden is maatschappelijk: ik wil iets doen voor de volgende generaties. Bovendien is water wereldwijd de grootste krachtbron voor duurzame energie. Er is één groot probleem: het hoogteverschil waarmee turbines in beweging worden gebracht. In bergachtige landen als Zwitserland en Oostenrijk is dat niet aan de orde. Maar wat doe je in pakweg het vlakke Nederland, Vlaanderen en Denemarken?’
‘Bovengrondse meren aanleggen en stuwdammen bouwen, zal je zeggen, maar we zitten hier niet in China. Daar hebben ze geen protesterende ecolo's. Kijk naar Coo, waar ze een waterkrachtcentrale van 1/164 megawatt hebben, goed voor de bevoorrading van een miljoen mensen. Het nadeel is dat de buitenbassins in volle natuur liggen. Men wil uitbreiden, maar de groenen zijn ertegen. Daarom stel ik voor om ondergronds te gaan.’
|
|
