| Patriot! |
23 november 2004 01:26 |
Vandaag in veto
Kritisch, maar eerlijk stuk. En laat het duidelijk wezen: LEUVEN=BELGISCH!!!
Liberale studenten nodigen monarchistische unitaristen uit
België barst? Eens op een blauwe maandag
 Het interieur van het zaaltje boven brasserie Notre-Dame paste perfect bij het aanwezige volk: nogal burgerlijk. Gesteven hemdjes, merkpulletjes en Italiaansleren mocassins. Eigenlijk niet zo verassend, want de meeting werd georganiseerd door het Liberale Vlaams Studenten verbond (LVSV). Spreker op deze Blauwe Maandag was Hans Van De Cauter, stichter en nationaal voorzitter van de Belgische Unie - Union Belge (B.U.B), die bij de laatste verkiezingen 30.000 stemmen wist te ronselen. Een heuse confrontatie hing in de lucht: blauw versus de tricolore.
Bram Delen & Maarten Goethals
Hans Van De Cauter stelde zich nogal stroefjes voor, maar naarmate hij zich meer op politiek terrein begaf, kwam de welbespraakte advocaat in hem naar boven. België was ten prooi gevallen aan separatisme, een verscheurd land zonder identiteit. Samen met zijn B.U.B. droomt Van De Cauter van een unitaire Belgische Staat -- zoals ze voor Gaston Eyskens was -- met de vorst als sluitsteen. België is "kapot gemaakt" en zelfs "vernietigd" door het "bipolaire confederalisme" van vandaag. Het DHL-debacle was volgens de B.U.B.'er het absolute dieptepunt veroorzaakt door regeringen die elkaar voor de voeten lopen. Een unitaire staat zou bovendien een grotere afzetmarkt voor buitenlandse investeerders vormen zodat België economisch veel sterker zou staan. Een betwistbare stelling die even later dan ook snel gecounterd werd door het publiek. Van De Cauter draafde echter rustig door en strooide met voorbeelden die wisselden in kwaliteit en overtuigingskracht. Hij dramatiseerde ook het feit dat "het volk" niet gehoord werd als men voor de zoveelste keer creatief knutselde met gemeenschappen, gewesten en taalgebieden. De B.U.B. maakt zich sterk dat bij een referendum -- dé manier om de burger te raadplegen -- het merendeel van de bevolking kiest voor een unitaire staat. Bij diezelfde partij is er echter geen sprake van een democratisch verkozen staatshoofd: de koning zit en moet blijven.
[size=5]Vingertje[/size]
U kunt het zich al inbeelden. De B.U.B.-standpunten leverden genoeg ammunitie om het liberale volkje eerst zachtjes te laten knorren en om het vervolgens over en weer te laten roepen: "Ge houdt dat toch niet voor mogelijk! Die kerel heeft ze niet alle vijf meer!" De rest van het debat zou als een hengstenbal verlopen. Een spichtige jongen zat al geruime tijd geërgerd te schuifelen op zijn stoel en nog voor Van De Cauters laatste woorden de achterste rijen bereikten, stak hij van wal: "Kijk meneer van De Cauter, ik ben een van die separatisten waarover u het had en ik kan u verzekeren dat er meer Vlaams nationalisten zijn dan unitaristen" Kort applaus. Van De Cauter in de tegenaanval. Een nuchtere ontkenning: "Mensen stemmen niet op het Blok omwille van hun separatistische standpunten, maar omdat ze een radicaal antwoord willen op het migrantenprobleem." Het gevolg was een bizar gegoochel met opiniepeilingen langs beide kanten, waarbij de bron altijd onvermeld bleef en uiteraard de stelling van de opponent getackeld werd.
Tweede liberale charge: een N-VA-lid met zwaar Kempens accent begon nogal hoogdravend over -- raadt u het? -- de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië. De eeuwenoude discussie over solidariteit en egoïsme ontspon zich. Het debat werd verlevendigd door de coördinator van de studiedienst van de B.U.B, Bruno Yammine. Hij verkeerde in permanente staat van hyperventilatie, sprak sneller dan gezond was en schoot op iedereen die ook maar zijn tong durfde roeren. Menig keer ging zijn vingertje de lucht in: "separatisten zijn simpel" poneerde hij smalend, waarop een geïrriteerde N-VA'er bijna begon te schelden. Tijdig snoerde Van De Cauter zijn coördinator de mond met een strenge "ssssht, Bruno!" en spoorde de LVSV-voorzitter de aanwezigen aan om "het beschaafd en op niveau" te houden. Hierop voelde de N-VA'er zich geroepen plechtig te verklaren dat hij "als democraat bereid was te sterven opdat meneer Van De Cauter zijn mening zou kunnen verkondigen". Geen kat die een boodschap had aan deze dooddoener en twee Veto-reporters deden moeite om hun lach te bedwingen.
[size=5]Uitgemolken[/size] We waren dan ook blij dat er wat leven in de brouwerij was, want wie voor nieuwe inhoudelijke inzichten naar het debat kwam, bleef op zijn honger zitten. Clichévragen en standaardantwoorden hielden elkaar in een al even saai evenwicht: het Europa van de regio's, een al dan niet verkozen staatshoofd, het Waalse economische dal en uiteraard de gestrikte PS'er uit Bergen waren onderwerp van discussie. Al deze topics werden door beide partijen te lijf gegaan met oppervlakkige voorbeelden in plaats van structurele argumenten. Er werd nauwelijks op elkaar ingespeeld want iedere discussiant verloor zich in het eigen discours. Niet zo verwonderlijk: wie zich geconfronteerd ziet met een mening die té ver van de zijne ligt, zoekt geen toenadering, maar probeert halsstarrig het eigen gelijk te bewijzen. Helaas boden ook de meer gematigden in het publiek geen echte meerwaarde aan de discussie. Het was geen debat, maar één lange herhalingssessie van uitgemolken stokpaardjes.
 |
