| Anna List |
30 september 2019 14:17 |
Walbanië zendt zijn zonen uit :
https://www.standaard.be/cnt/dmf20190930_04636603
Citaat:
Michel Lelièvre komt vervroegd vrij
Vandaag om 14:00 door cel, evdg
Foto: Photo News
Michel Lelièvre, die in Ittre een gevangenisstraf uitzit van 25 jaar voor zijn aandeel in de affaire-Dutroux, komt vervroegd vrij. Dat heeft de strafuitvoeringsrechtbank beslist.
Lelièvre kreeg in 2004 25 jaar cel als lid van de bende-Dutroux. Hij werd toen schuldig bevonden aan een lange reeks aanklachten, waaronder die van foltering en opsluiting van vier meisjes.
Lees ook: Michel Lelièvre, de kleine psychopaat
Nu komt hij dus vervroegd vrij. Aan die vrijlating zijn wel enkele voorwaarden verbonden. Zo moet hij binnen de zes maanden een woning vinden. Lelièvre zou aan die voorwaarde kunnen voldoen. Hij heeft naar eigen zeggen een akkoord met een immokantoor dat hem een appartement heeft beloofd indien hij de gevangenis mag verlaten.
De strafuitvoeringsrechtbank besliste ook dat Lelièvre kan vrijkomen zonder enkelband. Toch mag hij niet gaan en staan waar hij wil: zo mag hij bepaalde trein- en metrotrajecten niet nemen en mag hij niet in Limburg, Nederlands Limburg, Luik, Luxemburg, Vlaams-Brabant en Henegouwen komen. Ook een aantal straten in het centrum Brussel zijn verboden terrein. Lelièvre mag ook slechts korte periodes naar het buitenland.
Lelièvre noch zijn advocate was aanwezig in de strafuitvoeringsrechtbank. Jean Lambrecks, de vader van de vermoorde Eefje, was er wél. Hij kantte zich eerder deze maand nog tegen een mogelijke vrijlating.
Michelle Martin, de ex van Dutroux, werd in 2012 vervroegd vrijgelaten onder voorwaarden. Martin was veroordeeld tot 30 jaar cel. Dutroux zelf diende recent een verzoek in om vervroegd vrij te komen. De strafuitvoeringsrechtbank behandelt zijn verzoek op 17 oktober. Dutroux werd wel veroordeeld tot een levenslange celstraf en 10 jaar terbeschikkingstelling van de regering.
Lees ook
Vandaag om 14:02
Michel Lelièvre, in alles de kleine Dutroux
|
Citaat:
Michel Lelièvre, de kleine psychopaat
Vandaag om 14:02 door mark eeckhaut
Foto: Belga
Een psychopaat, maar dan een kleintje. Zo omschreven de gerechtspsychiaters Michel Lelièvre (48), handlanger van Dutroux, op het proces in 2004 in Aarlen.
De 'kleine' Michel. Zo noemden zijn vrienden uit de cité van Tamines Michel Lelièvre begin de jaren negentig. Blijkbaar hadden ze het niet zo slecht gezien want de psychiaters op het assisenproces in Aarlen gebruikten dezelfde woorden om het karakter van Lelièvre te schetsen. Gerechtspsychiater Maurice Korn noemde hem ‘een kleine psychopaat en een kleine drugsverslaafde'.
Volgens de psychiaters betekende Lelièvre alleen in combinatie met andere personen een gevaar voor de samenleving. Net zoals Michelle Martin onder de knoet van haar echtgenoot en meester-manipulator Marc Dutroux zat, kon ook Lelièvre zich nooit ontworstelen aan de greep die Dutroux sinds 1995 op hem had.
Fascinatie voor Dutroux
Dutroux was de chef naar wie Lelièvre opkeek. Dat bleek overduidelijk op het proces. 'Hij was gefascineerd door Dutroux. Zelfs na jaren in de gevangenis blijft Lelièvre een diepe angst en fascinatie koesteren voor Dutroux', zeiden de pyschiaters in 2004.
Zijn drugsverslaving en zijn angst voor Dutroux, dat zijn de twee redenen die Lelièvre aangaf als reden waarom hij Dutroux geholpen heeft bij de ontvoeringen van An, Eefje, Sabine en Laetitia. 'Voor ik Dutroux kende, was ik een bon-vivant. Nu ben ik een mort-vivant, een levende dode', zei Lelièvre aan de gerechtspsychiaters die hem onderzochten.
De twee leerden elkaar in 1995 kennen door drugs, het enige waar Lelivère in die periode waarde aan hechtte. 'Dutroux bood me aan zijn huis in Jemeppe-sur-Sambre te huren. Ik had geen geld om de huur te betalen. Dutroux stelde voor dat ik voor hem drugs zou verkopen. Ik heb zijn drugs aangenomen, maar in plaats van ze te verkopen heb ik ze zelf gebruikt. Toen hij geld kwam vragen, kon ik hem dat niet geven. Toen is hij me beginnen lastigvallen. Hij wilde 20.000 frank (500 euro). Hij dreigde ermee dat hij me uit het huis zou zetten. Toen heeft hij me voorgesteld om samen met hem meisjes te ontvoeren. Ik nam hem niet au sérieux. Het heeft geduurd tot de nacht dat hij An en Eefje ontvoerde en ze in de auto sleurde, dat ik wist dat het hem ernst was. Door de drugs had ik alle zin voor realiteit verloren. Achteraf kon ik niet meer terug. Ik was medeplichtig. Ik zat mee in het bad en Dutroux bedreigde me.' (Lelièvre in een verhoor op 5 december 1999 tegen onderzoeksrechter Jacques Langlois)
Stukje toneel gerepeteerd
Lelièvre nam in 1995 de plaats over van Bernard Weinstein als helper van Dutroux, na de ontvoeringen van Julie en Melissa. Toen vermoordde Dutroux Weinstein. Maar de rol van Lelièvre ging in de ontvoeringen van An, Eefje, Sabine en Laetitia vaak verder dan die van willoze uitvoerder, zoals hij het zelf voorstelt.
Hij misbruikte de kinderen niet, maar werkte voluit mee aan de manipulatie die Dutroux in elkaar had gestoken.
De kernpsychopaat Dutroux maakte er een spel van om zijn slachtoffers wijs te maken dat hij in opdracht werkte van een groot netwerk. Lelièvre speelde mee in dat spel. Zo speelde hij bij de aankomst van de ontvoerde Sabine Dardenne in het huis van Dutroux in Marcinelle een perfect stukje toneel om Sabine ervan te overtuigen dat haar ouders geen losgeld wilden betalen aan de imaginaire grote chef. En dat ze daarom in de kelder van Dutroux opgesloten werd.
'We hadden dat vooraf goed gerepeteerd', bekende Dutroux achteraf. Lelièvre hielp Dutroux ook enkele dagen bij de bewaking van An en Eefje.
In pleeggezin op elf maanden
Het leven van Lelièvre is niet over rozen gegaan. Hij werd op 11 mei 1971 geboren in Namen in een achtergesteld milieu. Op de leeftijd van elf maanden werd hij al in een pleeggezin geplaatst. Zijn moeder was verslaafd aan alcohol. Zijn vader heeft hij nooit gekend.
Zijn stiefvader, Christian Lelièvre, van wie hij de naam draagt, werd later veroordeeld voor moord. Lelièvre werd geplaatst bij een opvanggezin met vier natuurlijke en vier pleegkinderen. Daar stapte hij met ruzie op toen hij achttien jaar was. Ondertussen had hij al een paar keer gependeld tussen zijn natuurlijke moeder en zijn opvanggezin. Bij zijn moeder leefde hij in de vierde wereld, bij het opvanggezin waren er strenge godsdienstige regels waaraan hij zich moest houden.
Op zijn 18de trok Lelièvre de wereld in en raakte van de regen in de drop. Met als dieptepunt zijn ontmoeting in 1995 met Dutroux.
Gewetenswroeging
De psychiaters lieten in 2014 in het midden of Lelièvre spijt heeft van zijn daden. 'Hij heeft in de eerste plaats spijt van zijn eigen zwakheid. Hij drukt er ook altijd op dat hij niet verantwoordelijk is voor de dood van de kinderen. Dat was Dutroux. De laatste tijd lijkt hij ook echt gewetensproblemen te krijgen.'
Bij de assisenjury bestond er een zeker begrip voor Lelièvre. Een jurylid wilde weten of Lelièvre zou kunnen hervallen. 'Dat hangt af van het milieu waarin hij terechtkomt', klonk het voorzichtige antwoord van de psychiater. 'Als Lelièvre in een goed milieu terechtkomt, wordt hij een fantastisch mens. Als hij opnieuw een Dutroux tegenkomt, zal het opnieuw misgaan.'
Uiteindelijk gaf de jury hem nog een kans door hem tot 25 jaar te veroordelen. Een straf waarvan hij ondertussen al 23 jaar heeft uitgezeten. Zelfs als Michel Lelièvre vandaag niet buitenkomt met een elektronische enkelband, komt hij in 2021 definitief vrij.
|
|
