Kleuterachtige automobilisten
 

Deze voormiddag ging ik naar mijn plaatselijke supermarkt. Toen ik weer buiten was en met mijn fiets aan de hand de parking afging, liep ik een stukje over een zebrapad. Een auto stopte, toen ik hem voorbij was, draaide de chauffeur zijn raampje open en riep verontwaardigd :”ge moet zeker gene merci zeggen, zenne”.
Ik heb met mijn liefste stemmetje “merci” geroepen.
Hoe kinderachtig! Waarom doen automobilisten nooit normaal? :roll:

Sterkte..

Als iemand voor mij stopt, steek ik altijd mijn hand op, zelfs als ik voorrang heb.

Ik ook. Een automobilist die hoffelijk is verdient een signaal dat het geapprecieerd wordt. Dat is ook een manier van hoffelijk zijn en communiceren in het verkeer.

Ik normaal ook maar ieder kind kon zien dat ik mijn fiets in evenwicht moest houden, er hingen zware boodschappentassen aan het stuur. Vandaar ook dat ik stapte en niet reed. Maar goed, in het vervolg zal ik voor ieder automobilistje waar ik zelfs maar van vermoed dat hij beleefd wil zijn een knieval doen!

Ge kunt toch wel nekeer knikken zeker! :-P

Dan hebt ge ook gene voorrang hé.

Excuseer dat ik, nederige voetganger, besta. Oh edele automobilist!

Allez, 't is goe voor ene keer.
Maar de volgende keer, is't over de motorkap hé.

Eens zien wat Stef Willems daarover denkt.

Wie is dat ?

De woordvoerder van VIAS institute.

Ah, was jij dat?

Was maar een graptje hoor. Ik doe dat wel meer, die van ons wordt daar zot van.

Naar iemand zonder armen roep ik, geef me de vijf.

Die dingen.

Da zal een schoon zicht zijn als je ze neemt over de motorkap. ;)
Zou ze dan ook merci zeggen nadien ? :lol:

Eerder mercy denk ik.

:lol:
Misschien te vermoeid om te spreken, waarop ik dan denk "Ge kunt toch wel nekeer knikken zeker!"

Eens lief glimlachen en/of knikken helpt ook. Maar zo kleuterachtig reageren als die automobilist zou ik inderdaad niet doen.

Als de zon schijnt heb ik per ongeluk wel eens voor dat een 'hoffelijke' automobilist een bedankje krijgt maar dat gebeurt zeer weinig. Iemand die de omgeving vervuilt met lawaai en stank en mensen vergiftigt met kankerverwekkende stoffen kan men moeilijk hoffelijk noemen.

Als voetganger smijt ik mezelf sowieso uit mijn ooghoeken kijkend op het zebrapad. Stoppen ze niet, dan sla, stamp en spuw ik naar moordenaar en roep ik nog een resem verwensingen achterna.

Ik vind het trouwens triest en vernederend als fietser te moeten afstappen om voorrang te krijgen op een zebrapad. Het voelt aan als een kniebuiging maken voor een absolute koning. En nu ik toch bezig ben : een fietser moet het recht hebben om vieze tweetaktbrommers van het fietspad te stampen als hij ze op zijn tong kan proeven of honderden meters lang kan ruiken.