Telefoon
 

'Het misbruik van de telefoon voor huiselijk gebruik doodde alle gezelligheid tusschen kennissen. Men zag elkaâr niet meer, men hoefde zich niet meer te kleeden en het rijtuig - de wagen - te laten inspannen, want men cauzeerde door de telefoon, in sarong en kabaai, in nachtbroek en kabaai, en zonder zich bijna te bewegen. De telefoon was vlak bij de hand en door de achtergalerij tjingelde telkens het belletje. Men belde elkaâr op om niets, alleen om het pleizier te bellen. De jonge mevrouw De Harteman had een intieme vriendin, die zij nooit zag en iederen dag, gedurende een half uur lang, besprak door de telefoon. Zij ging er bij zitten, zoo vermoeide het haar niet. En zij lachte en schertste met haar vriendin, zonder zich behoeven te kleeden en zonder zich te bewegen. Zoo deed zij met andere kennissen ook: zij maakte hare visite's door de telefoon. Zij bestelde hare boodschappen door de telefoon. Eva, in Laboewangi niet gewend aan dat eeuwig getjingel en telefoongebel, dat alle conversatie doodde, dat in de achtergalerij - luid op - de helft van een gesprek - het antwoord onhoorbaar voor wie er verder zaten - klinken liet, als een onophoudelijk eenzijdig gerammel, werd er zenuwachtig om en ging naar hare kamer.'

Uit: De Stille Kracht - Louis Couperus (1900)

De telefoon is net een hele vooruitgang. Beter dan in morsetekens of met brief-bodes te moeten communiceren. Ondertussen is het trouwens smart- of iphone.

Of heb je die ook nog steeds niet?

(hoe denkt u dat ik forum... :|)

Wat een romantisch gezever. Dat kleeden altijd hoeft toch helemaal niet.

1900.. Boeken uit dat tijdperk zijn allang niet meer relevant en hoef je niet te lezen.

Alleen Twitter is relevant voor Genever

Dus boeken uit de jaren 600 mogen helemaal op het stort dan?

Jij zegt Genever, ik zeg Guinness. Ze heeft dat schuim dubbel en dik verdiend.

Als je iets gelijkaardigs kan schrijven... :roll:

Je hebt het trouwens over een Universeel Boek, want God's woord.

Twitter is relevant, ja.

Romans uit 1900 niet meer, daar ze inhoudelijk zwaar gedateerd zijn.

Wat met hedendaagse schrijvers die hun verhaal situeren in 1900?

Zoals? Met welk doel? Wie zit daarop te wachten?
En hoe kan zoiets goed verlopen? We zijn allang niet meer in 1900.

Edit: het is altijd interessanter om half autobiografische romans met de hedendaagse fantasieën (of dromen e.d.) van de schrijver te lezen.

Een schrijver die z'n verhaal in 1900 situeert, zonder dat het iets of wat een remake is van een reeds bestaande historische roman, die zal de bal zwaar mis slaan, denk ik.

Doe me niet lachen.

Romans kunnen ons een uniek tijdbeeld geven waar geen levende ziel vandaag nog toegang toe heeft. En dan heb ik het niet alleen over historische gebeurtenissen, maar ook over de mentaliteit van dat tijdsgewricht, het concrete, soms alledaagse leven. Voor ons is een telefoon vanzelfsprekend, maar ooit was het een nieuwigheid, die dan ook anders beleefd werd dan vandaag, omdat men nog de tijd kende dat er geen telefoon was. Gelijkaardige bedenkingen werden trouwens gemaakt bij de opkomst van de radio, de televisie en, jawel, heden ten dage ook bij de computer, de smartphone, enz. Couperus beschrijving van Eva's onvrede mag dan al uit 1900 stammen, eigenlijk is die onvrede over het nieuwe, dat oude gebruiken verstoort, van alle tijden. Daarom ook is er niets "gedateerd" aan dit boek.

Het is trouwens opvallend hoe scherp Couperus inzag dat het koloniale regime in Nederlands-Indië niet kon blijven bestaan. Hij kende het milieu van kolonialen goed: sommige van zijn (aangetrouwde) familieleden vervulden er belangrijke posten. Hij voelde ook feilloos de enorme culturele kloof aan die gaapte tussen de Hollanders en de inheemse (islamitische) bevolking, maar hij had ook oog voor de fijnere nuances, de Hollanders die er al generaties verbleven en onmiskenbaar waren "verindischt". Ook die vervreemding tussen mensen uit verschillende culturele tradities is brandend actueel.

Overigens lees ik zelf nauwelijks boeken van nu. Ik leef al in dit tijdperk; ik beleef het al. Hedendaagse schrijvers vervelen me. En het talent van een Couperus hebben ze meestal niet.

Natuurlijk. De cirkel des levens: nieuwe generaties volgen de vorige op, enz. De uitdaging bestaat erin om alle generaties min of meer verbonden te houden zodat niemand zich al te ontevreden of uitgesloten voelt.

Maar kan een schrijver anno 2020 serieus z'n verhaal situeren in 1900? Onmogelijk dus, tenzij het een soort van remake is, om die oude bijzondere roman te herwaarderen of onder aandacht van het hedendaagse publiek te brengen. Want de nieuwe generaties kijken wel een beetje naar de oudere maar kunnen niet zo intensief bezig zijn met de mentaliteit van een bepaalde tijd.

Zo ver zou ik niet durven gaan. Couperus stamt misschien uit een tijdperk waarin romans schrijven meer gewaardeerd was, ook door mannen. Maar eerlijk... bij de hedendaagse man en zeker vrouw slaat het allemaal niet echt aan.

Een aanklacht tegen telefoons die het sociale leven verstoren?

Waarom niet? Een kwestie van research, creativiteit en inlevingsvermogen. Hoe kon Spielberg anders een film als Schindler's List maken? Of James Cameron Titanic?

Ik ben niet hedendaags, of wat? :-)

Dat zijn films gebaseerd op historische feiten. Dus niet in het wilde weg een non fictie -verhaal als 'De Stille kracht' dat je als schrijver nu situeert in 1900. De mensen moeten het trouwens ook nog willen lezen of als film bekijken.

Je komt wel een beetje ouderwets over misschien. En dat komt doordat je zo met het verleden bezig bent. :-P

Hebben die allemaal een serieus sociaal leven nodig? Die afbeelding is een karikatuur. Men legt de smartphone heus wel eens weg.

De Stille Kracht is geen non-fictieverhaal...

Ook ouderwetse mensen zijn hedendaags.

Op straat moet ik voortdurend mensen op mijn aanwezigheid attent maken of de ene na de andere smartphone-zombie botst pardoes tegen mij aan. :-)