Politics.be - het anarchistische kiekenkot

De Morgen

Weer een lijn krijgen in het anarchistische kiekenkot zal een hele opdracht worden voor de nieuwe VLD-voorzitter. Tot dat besluit komt Yves Desmet, die in De Morgen zijn sympathie voor de groep Verhofstadt-Somers niet onder stoelen of banken steekt.

Even recapituleren, voor wie niet meer kan volgen. VLD-voorzitter Bart Somers zegt zondag dat hij de beste medicijnen wil voor de laagste prijs, en wil onderzoeken of dat met het Nieuw-Zeelandse model, verdedigd door Stevaert, bereikt kan worden. Dezelfde dag stellen een aantal van zijn parlementsleden dat hij beter het debat daarover in de bevoegde commissie afwacht, wat in wezen net dezelfde stelling is. Daags nadien bevestigt het VLD-bestuur hetzelfde, maar ondertussen is weer eens de indruk gewekt dat ze het in de VLD over niets nog met elkaar eens zijn.

Ook tijdens het debat over het migrantenstemrecht werd al gewezen op het onwaarschijnlijke vermogen tot zelfkastijding en masochisme van de Vlaamse liberalen, een neiging die bijvoorbeeld door Hugo Coveliers tot een ware kunstvorm verheven is. De uitleg dat zoiets een sterkte van de VLD zou zijn, omdat je alleen daar sterke individuen zou tegenkomen, begint stilaan lachwekkend te worden. De stoet van dwergen die naast Dedecker en Somers de kandidatenlijst bevolkt, wijst eerder op gebrekkige zelfinschatting en bovenmatige zelfoverschatting dan op iets anders.

De bitse campagne, het toenemende moddergehalte en de reële angst van de VLD-top voor de kandidatuur van een verdienstelijke BV, bewijzen dat er meer aan de hand is.

Vooreerst is het duidelijk dat Guy Verhofstadt en de man die als zijn kandidaat aanzien wordt, bij een behoorlijk deel van de eigen achterban niet langer in de hoogste schuif liggen. Ook macht heeft een houdbaarheidsdatum, en die dreigt nu langzaam maar zeker aan te breken voor de generatie die de VLD al decennia intellectueel beheerst en, men vergeet het gauw, ook elf verkiezingsoverwinningen heeft bezorgd. Alleen blijkt uitsluitend de laatste afstraffing van de kiezer in het geheugen te hangen, en neemt een deel van de achterban het niet dat de top dit als een klein accidentje blijft voorstellen, terwijl zij zelf er een heel andere analyse op na houden.

Bij de VLD-leden, iets rechtser in de leer dan de VLD-kiezers, speelt het idee-fixe dat de partij verloren heeft vanwege haar inhoudelijke stellingen, zoals die over het migrantenstemrecht, terwijl de andere analyse, eenvoudigweg dat de kiezer niet houdt van een bende kakelende ruziemakers, op geen enkele bijval meer kan rekenen.

Gemakkelijk rechts is de nieuwste moderichting geworden, en nogal wat VLD-leden menen daarin het ideologische wapen gevonden te hebben om af te rekenen met de Verhofstadt-periode.

Daarom begint de VLD steeds meer op een kiekenkot te gelijken, waarin loyauteit aan de partij zowat de laatste der interne waarden is geworden.

Rationeel gezien zou Bart Somers het moeten halen, maar ook binnen de VLD, net als in de rest van de samenleving, is die rationaliteit al een tijdje zoek. De nieuwe voorzitter zal alvast een hele opdracht hebben om weer een lijn te krijgen in het anarchistische kiekenkot. Want met iedere opstoot van oud-VLD-leden met nieuw-rechtse sympathieën die 'hun gedacht maar eens zeggen', twijfelen steeds meer nieuw-VLD-kiezers of hun keuze van de laatste jaren wel de goede is geweest....

bron: De Morgen