Lockdown weegt op jongeren
 

Als leerkracht werd ik al onmiddellijk na mijn terugkeer van een schoolreis geconfronteerd met de onrust tot zelfs de paniek van m'n leerlingen die in België gebleven waren.

Van zodra de 'lockdown' bekend werd gemaakt, dacht ik terug aan diezelfde leerlingen. Ik kan niet ontkennen dat ik me zorgen maak.

Na het opheffen (of zelfs gewoon verslappen) van de maatregelen, verwacht ik nog méér miserie.

Zie artikel:

https://www.hln.be/nieuws/binnenland...eten~a90fb7d1/


<< LOCKDOWN WEEGT OP JONGEREN: CHATLIJNEN KRIJGEN DRIEVOUD AAN HULPKRETEN

...


Sinds het begin van de lockdown is het aantal gesprekken bij "Nu praat ik erover", de chatlijn van de Vertrouwenscentra Kindermishandeling, sterk gestegen. Medewerkers hadden vorige week 30 uitgebreide chatsessies, de week daarvoor – toen de lockdown inging – 22, drie weken geleden slechts 8.

“We merken ook dat wie voor het eerst contact opneemt met de hulplijn vaak praat over conflicten thuis door de coronamaatregelen”, zegt coördinator Ilse Van Campenhout...


Ook hulplijnen die zich meer algemeen op jongeren richten, hebben dezer dagen meer werk. CLBch@t, een chatbox van de Centra voor Leerlingenbegeleiding, ziet een toename in het aantal gesprekken, maar ook een stijging in het aantal crisissituaties, waarbij direct ingegrepen moet worden. Concreet is het aantal vragen over conflicten in het gezin en over angsten meer dan verdubbeld in vergelijking met dezelfde periode van 16 tot 30 maart vorig jaar.
Eenzelfde geluid is ook nog te horen bij de chatlijnen van het CAW, die allerlei hulpvragen behandelen. “Jongeren worden nu gedwongen om van thuis uit hun vragen te stellen”, zegt CAW-directeur Anita Cautaers. “Chatten is misschien een betere manier, omdat je dan anoniemer bent. Als je chat, kunnen je huisgenoten niet horen welke vragen je stelt. Aan de telefoon wel. Ook merken we dat de vragen rond angst of een woonsituatie nu scherper naar boven komen.”


...

Andere hulplijnen zoals Stop it now (pedofilie) of 1712 (geweld tegen kinderen) zien geen toename in het aantal oproepen, of vinden het nog te vroeg om over tendensen te spreken.

Luisterend oor

Dat jongeren via de chat in coronatijden om hulp zoeken, hoeft op zich niet te verbazen. Vaak worden gevallen van misbruik, of een moeilijke thuissituatie opgepikt door de omgeving. “Vrienden van de sportclub, of leerkrachten zijn vaak de eersten om hier signalen over door te geven”, zegt Van Campenhout. “Normaal kunnen jongeren gesprekken voeren met begeleiders of met psychologen. Maar vaak valt dat nu weg. Wij bieden een luisterend oor en proberen een oplossing te vinden.”

Wie het voor de lockdown dus al moeilijk had met zijn thuissituatie, of worstelde met zijn mentale gezondheid, is nu dus een pak slechter af. Jongeren die thuis mishandeld worden of donkere gedachten hebben, vinden veel moeilijker een uitweg of afleiding. Gaan sporten met vrienden? Mag niet. Naar de grootouders? Ook niet...


>>



En dan verwacht mijn ministre van Enseignement dat ik die jongens en meisjes (Franstalige PUBERS, hé !) ga lastig vallen met herhalingsoefeningen Nederlands op basis van de reeds geziene leerstof.

Ik heb daar toch een groot probleem mee, moet ik zeggen.


Veel liever zou ik op patrouille gaan, en mishandelende ouders verklikken :twisted:

Het is dat, of het land valt uiteen.

Hopelijk kan je deze verantwoordelijkheid aan.

Ik word er ook zot van, zit al 3 weken binnen opgesloten.

Maargoed, ik kan dat wel relativeren. Vermoed dat zo ene van 16 jaar die enorm nood hebben aan sociaal leven, nu zot draaien.

Er is nauwelijks een verschil te merken.

Door onze manier van leven zijn er meer en meer jongeren met mentale problemen. Het hoeft dus niet te verbazen dat zij zich nu nog slechter voelen want alles waar ze zich misschien aan konden optrekken is nu ook weggevallen.

Ik zit goed hier. Doe een langzaam aan actie met klusjes die blijven liggen zijn in de jaren. 'k Heb nog minstens 4 weken in deze toestand.

Als die zich nu eens suf zou kunnen & mogen masturberen, hé.

Maar begin daar maar eens aan, als het hele gezin zich OOK thuis te pletter zit te vervelen, of alle kamers gaat herschilderen :-(

Wordt dat niet allemaal een beetje overdreven? De papa en de nonkels hebben in hun jonge tijd allemaal een jaar in een kazerne in Duitsland mogen zitten, zonder GSM, zonder internet en zonder het lief.

Ja, die gaan 't écht niet gemakkelijk hebben de komende maanden (en zelfs jaren, als ze een beetje té hard door het lint gaan).

Idem hier.

Maar met het mooie weer ga ik toch liever wandelen tot aan 't park.

De lucht is ook zo véél frisser, hé.

Een echte verademing :-o

Ik merk het verschil niet, behalve dat ik niet met mijn fiets naar het bureau ga. En dat ik niet gedwongen wordt om met mijn vrouw gaan te shoppen. Ik zit het liefst van al thuis, gerust, en zonder volk. Dus wat mij betreft is, op dat fietsen na, dit zaaaalig.

Mijne jongste vindt het ook plezant. Veel videogames tussen papa en mama die hem les geven in, en in de tuin spelen. Ook de moment om eens alle oude klassiekers boven te halen qua film.

Mijnen oudste mist zijn lief, maar kan zich nu bezig houden met zijn studies. Examens gaan door via skype !

Mijn vrouw was er eerst niet goed van dat ze niet naar haar ma kon, maar dat zou het allerdomste geweest zijn wat ze kon doen. Alles bij elkaar is het hoe langer hoe gezelliger eigenlijk.