Luisteren
 

Dit is een draad over echt luisteren.

In mijn ogen zijn er 4 grote categorieën van luisteren. Daartussen zullen er zeker nog zijn, soms zal er menselijk gedrag zijn die er nog buiten valt maar toch als "luisteren" wordt bestempeld, onterecht vaak.

1. ontkennen/wegvluchten

Stel dat er iemand zegt: "ik voel me niet zo goed". Dan is de reactie van sommigen: "zeg, wat een goed weer vandaag hé!", of gelijkaardig. maw, ze ontkennen hetgene wat er gezegd is of willen helemaal niet in gesprek gaan. In feite luistert men niet echt, men hoort wel iets maar negeert wat er juist is gezegd.

2. naar de eigen situatie luisteren

Idem als hierboven, iemand zegt: "ik voel me niet zo goed". Reactie van velen is dan onmiddellijk "weet je wat ik altijd doe als ik me niet goed voel? ik doe.... (vul maar in)".
Men heeft dus wel gehoord wat de andere zei maar onmiddellijk wordt er terug gegrepen naar de eigen situatie, eigen leefwereld. Men leeft zich helemaal niet in in de leefwereld van diegene die voor hen staat, in feite luisteren ze enkel naar hun eigen situatie.

3. eerst luisteren naar de andere dan naar zichzelf

Deze categorie zit gekneld tussen de vorige en de volgende en volgens mij zitten hier de meeste mensen.
Zelfde stelling, iemand zegt: "ik voel me niet zo goed". Eerste reactie is echt luisteren, men vraagt "wat scheelt er?" of "wat kan ik doen?". Maar op een gegeven moment gaat men toch teruggrijpen naar de eigen situatie. Men gaat vanuit de eigen ervaring proberen oplossingen te vinden. Meestal goed bedoeld, vaak is dat het enige wat men kan doen, men heeft gewoon te weinig informatie over de andere om doelgericht te luisteren.

4. zichzelf uitschakelen

in mijn ogen het doel van luisteren. Op de zelfde stelling, iemand zegt "ik voel me niet goed" gaat men niet alleen de vraag stellen "wat scheelt er" maar de eigen ervaringen, eigen situatie worden uitgeschakeld. Men gaat op zoek naar wat er echt leeft binnen de persoon die met de problemen zit, men zoekt naar de puntjes binnen de persoon om te verbinden zodat er een oplossing kan komen.
Dit kan alleen als men de persoon echt goed kent maar vooral als men durft zichzelf weg te cijferen. Op geen enkel moment mag er dan gedacht worden "hoe zou ik dit oplossen?" maar er moet altijd gedacht worden in termen als "ok die persoon heeft die karaktertrekken, komt uit die situatie".


Voila, dat moest er efkes uit, als iemand wil aanvullen, commentaar geven, discussiëren, doe maar!

Als het over luisteren gaat is het toch niet de bedoeling dit allemaal te moeten gaan lezen, niet?

Want als het daar over gaat, wie heeft dan mijn atoomtheorie al gelezen?

Niet dat ik me niet zo goed zou voelen, integendeel...:-D:-D:-D

Iemand die zich niet goed voelt, die moet naar de dokter gaan, die luistert wel.

maw, jij blijft hangen in 1.

Die vierde lijkt me toch een moeilijke. Ook al 'zeg' je in je antwoord naar de boodschapper misschien niets over je eigen situatie, wat je zegt zal altijd op één of andere manier bepaald worden door de eigen ervaring. Je kan dat m.i. niet volledig onderdrukken.

Om te beginnen, dan is de rest niet meer nodig.

het is wel iets waar je naar toe moet streven, denk ik.