Minderheidsregering Paarsgeel
 

Op ‘De Standaard’ staat het bericht:

Helaas is de bijbehorende link: https://www.standaard.be/cnt/dmf20200806_94966127

niet (meer) te consulteren.

Het idee zou zijn, om een regering bestaande uit N-VA-PS-SP.A-CDH-CD&V op de been te brengen. Bij de vertrouwensstemming zouden een aantal groene Kamerleden zich onthouden (dat laatste stond ook in het editoriaal van DS van vandaag,
link).

Een haalbaar idee?

Wel ja. Het wordt een festijn in de oppositie.

Dat is toch niet Paarsgeel?

Rood+Oranje=Roze.

De Roze-Gele regering. :lol:

Maar wel goed gevonden om de liberalen tot concessies te dwingen.

FORMATIE MINDERHEIDSREGERING

Nu eens met groen, dan weer met blauw

https://www.standaard.be/cnt/dmf20200806_94412057

De ‘bubbel van vijf’ telt 70 zetels, tegenover de 26 van de restregering Wilmès. Met deze ‘relatieve meerderheid’ kunnen de onderhandelaars in principe starten.

Zo’n minderheidsregering met gedoogsteun zou een primeur zijn.

Bart Brinckman
Donderdag 6 augustus 2020 om 16.55 uur


Preformateurs Bart De Wever (N-VA) en Paul Magnette (PS) hebben met CD&V, CDH en SP.A alvast drie partijen aan boord. Voor een meerderheid van 76 zetels of meer willen ze nog een zesde partij verleiden. Vooralsnog profileren Open VLD en MR zich als een en ondeelbaar. De groenen zijn alleen op papier welkom en die hebben dat ook zo aangevoeld.

In principe kunnen de preformateurs concluderen dat hun opdracht is mislukt. Maar ze lijken vastbesloten. Hun samenwerking is meer dan een kaartenhuisje, al zou de vergelijking met een bunker overdreven zijn. Zeker N-VA en SP.A hebben geen zin om de twee liberale partijen aan boord te nemen, ze wantrouwen vooral MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Daar verandert een goed woordje van Europees commissaris Didier Reynders (MR) bij de N-VA niets aan.

Meteen rest het alternatief om alvast onderhandelingen op basis van 70 kamerleden te starten, waarbij de uit de PS gezette Emir Kir gemakshalve wordt meegerekend. Die eer valt Jean-Marie Dedecker, verkozen op een N-VA-lijst, (nog) niet te beurt. Voor Open VLD blijft een plaats gereserveerd, mocht de partij zich onder aansporing van Alexander De Croo – waarvan iedereen zegt dat hij absoluut minister wil blijven – toch bedenken.

Ook een minderheidsregering kan nog. Zeventig zetels maken meer indruk dan een liberale restregering met 26 zetels: de bestaande regering-Wilmès zonder de CD&V.

Groen of blauw

In september heeft een minderheidsregering aan een relatieve meerderheid genoeg om het vertrouwen te krijgen, daarvoor is het voldoende dat een of meerdere fracties zich onthouden, hoewel grondwetsspecialisten daarover van mening verschillen. Het wordt dan uitkijken of de groene en liberale partijen het zouden aandurven om de in coronatijden broodnodige relanceregering in de kiem te smoren. Het verwijt dat de liberalen omwille van de ‘postjes’ de boel torpederen ligt klaar.

Meteen kan de minderheidsregering aan de slag waarbij ze de keuze heeft tussen links of rechts om de meerderheid vol te maken. Voor sociale maatregelen zullen de ecologisten, Vlaams Belang en PVDA zeker bijspringen. Hetzelfde kan bij bedrijfsvriendelijke voorstellen over de liberalen worden gezegd.

België heeft absoluut geen ervaring met minderheidsregeringen. Maar ?* la guerre comme ?* la guerre. Een minderheidsregering is beter dan geen regering of erger. Niemand zit te wachten op nieuwe verkiezingen. De kans dat ze niets oplossen of de kaarten nog moeilijker leggen, blijft reëel. Franstalige stemmen die opnieuw pleiten voor Vivaldi (socialisten, liberalen, groenen en CD&V) vallen op een koude steen.

Versnippering

Europa telt steeds meer minderheidsregeringen. Dat is een gevolg van de politieke versnippering. Zeker de traditionele partijen – christendemocraten, socialisten, liberalen – kalven af. Dat de drie in België samen niet over een meerderheid beschikken, is een historische primeur. Koepelcoalities worden niet alleen moeilijker, het compromis oogt steeds dunner. Regeringspartijen verliezen hierdoor aan profiel en geloofwaardigheid, hun aanhang slikt die compromissen niet meer.

Zo’n minderheidsregering kan niet zonder een sterke premier. Ze vergt heel wat handigheid, behoedzaamheid en duidelijke afspraken. Hierdoor neemt de druk op Bart De Wever toe om zelf dat kabinet te leiden. Soms zal hij moeten toestaan dat de gedoogpartij met de communicatie en een prijs gaat lopen. Hoe dan ook blijft het een avontuur met veel instabiliteit, in die zin komt de beperkte termijn van twee tot drie jaar nog goed uit.

Rechte lijn

Overigens is het niet allemaal kommer en kwel. Een minderheidskabinet vergroot de macht van de parlementsleden ten nadele van de junta van de voorzitters. Ze worden niet langer veroordeeld tot een pavloviaanse ja- of neestem. Dat maakt het debat inhoudelijker en transparanter.

Tegelijk kan het kabinet een eigen identiteit opbouwen omdat het met minder partijen regeert en het compromis beperkt. Ook de gedoogpartijen houden ideologisch meer een rechte lijn. Ze hoeven alleen de ontwerpen te steunen die in hun kraam passen.

Maar zoals gezegd, het hoeft niet zo ver te komen. Als Open VLD zich losmaakt van MR dan kan de door de preformateurs bestuurde trein onmiddellijk vertrekken. Of mogen de twee liberale partijen toch aan boord in ruil voor minder inhoudelijke inspraak?

Zaterdag brengen De Wever en Magnette bij koning Filip verslag uit.

Een haalbaar idee, maar geen werkbare regeringk.

Rood + oranje = roze?
Toch eens terug naar de kleuterklas gaan.


Vroeger was rood met wit roze.
Rood met geel is oranje.

Waarom is volgens jou zo’n regering onwerkbaar?

een belgische farce

lol, bij gebrek aan serieus nieuws blijven de gazetten maar elke dat een nieuwe theorie lanceren als zijnde "de piste die men aan het volgen is " :lol:


er blijven volgens mij maar twee echte pistes over: écht paarsgeel. Of verkiezingen

Men meldt zelfs dat Paarsgroen terug even "aan" is.

:rofl:

Meerderheid zoeken voor alles.

Als de link niet meer werkt is er stront aan de knikker.

Een regering met vijf partijen die samen niet eens een meerderheid hebben is niet alleen onwerkbaar, de broodnodige staatshervorming die zowel de PS als de N-VA nodig hebben om hun doel te bereiken is niet mogelijk.
Ik zie geen enkele reden waarom de N-VA en de PS een regering zouden willen vormen waarin ze geen van beiden een kans maken om te bereiken wat ze beogen.

De link werkt opnieuw: https://www.standaard.be/cnt/dmf20200806_94412057 (zie ook hoger voor het integrale bericht).

Het is toch niet zomaar een idee van DS, want Le Soir meldt hetzelfde:

https://plus.lesoir.be/317641/articl...n-gouvernement.

Het was sowieso de bedoeling om deze legislatuur enkel functionele splitsingen door te voeren (met gewone meerderheid dus, geen 2/3). Ik veronderstel dat ze daarnaar ook op zoek moeten gaan dan. Maar wat dat betreft, heb je gelijk: die meerderheid zouden ze, gelet op het liberale en groene verzet, niet vinden...

Inderdaad, zelfs die functionele splitsingen mogen nu van de baan. De groenen, de PTB/PVDA en de Liberalen, defi...moeten daar niet van weten.

Ze kunnen VB Vragen, maar ik weet niet of de PS en CDH daar mee kunnen lachen, gedoogsteun van die partij.

Het wordt wel feest, vanop rechts schieten op de regering, en vanop links vanuit groen/ptb.

Whatever, sossen+tsjeven+NVA is niet paarsgeel. ;-)

Doel is uiteraard om de MR en VLD hun 10-tal ministers af te nemen.

Hoewel: worden die niet per KB geregeld? Althans voor een hervorming van ministeries.

Maar dan nog zijn er meerderheden nodig, bijvoorbeeld om aanpassingen in federale wetten aan te brengen en die te laten differentiëren per taalgroep.

is de reactie die rechts in Vlaanderen ook had op de regering Di Rupo. Die in de feiten beloond is geweest in de verkiezingen