| reservespeler |
18 oktober 2020 18:53 |
Velen verwijten Ben Weyts dat hij negen jaar deed over z'n studie in pol en soc.
Het verhaal zit natuurlijk ietske anders in elkaar.
Ben Weyts is licentiaat in de politieke wetenschappen. Hij deed er negen jaar over, maar combineerde dit met werken en studeerde onderweg korte tijd aan de hogeschool. Tijdens zijn studententijd in Gent was Weyts een van de heroprichters van de Vlaams Nationale Studentenunie (VNSU).
Nadat Herman Van Rompuy in december 2008 de leiding nam van de regering-Van Rompuy, kwam Weyts als opvolger in de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar hij bleef zetelen tot in 2014. Als Kamerlid legde Weyts zich toe op het werk in de commissie Binnenlandse Zaken. Ben Weyts profileerde zich als federaal parlementslid vooral op de communautaire problematiek, de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, de werking van de politie en deugdzaam en efficiënt bestuur. Hij kreeg in korte tijd het imago van een actief parlementslid en een communautaire hardliner.
Eind juli 2009 diende Ben Weyts een wetsvoorstel in waardoor er nog maar één belangenconflict kan worden ingeroepen tegen één en dezelfde beslissing. Zodoende kan er geen carrousel meer ontstaan van opeenvolgende belangenconflicten van diverse parlementen. Weyts deed dit nadat het Grondwettelijk Hof zich eerder onbevoegd verklaarde in deze zaak.
In augustus 2009 pleitte Weyts voor een aanpassing van het dotatiesysteem, waarbij een onderscheid moet gemaakt worden tussen een persoonlijke vergoeding (bijvoorbeeld het loon van een minister) en een vergoeding voor de werkingskosten van de koning.
Op 18 oktober 2010 diende Ben Weyts een voorstel in voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Binnen N-VA voerde hij de onderhandelingen over BHV. Hij kreeg van de Franstaligen, voor zijn onverzettelijkheid, de bijnaam 'Ben Laden'.
Eind januari 2011 kreeg Weyts de Franstalige media over zich door een wetsvoorstel in te dienen dat artsen en andere beoefenaars van een gezondheidsberoep verplicht om de taal te kennen van het gebied waar ze werken. Het voorstel zou ervoor moeten zorgen dat artsen en verpleegkundigen in Brussel tweetalig zijn.
In maart 2011 haalde hij meermaals het nieuws met de zaak-Koekelberg. Na financiële wantoestanden op een dienstreis naar Qatar vroeg Weyts namens N-VA het ontslag van Fernand Koekelberg, de commissaris-generaal van de federale politie. De druppel was een omzendbrief die in 2008 werd verspreid naar alle directies van de federale politie met de bedoeling de instructies door te geven van boven naar beneden. Koekelberg maant in de omzendbrief aan tot "voorzichtigheid, gebaseerd op budgettaire discipline bij het plannen en uitvoeren van dienstverplaatsingen in binnen- en buitenland". Een regel die hij zelf met de voeten treedt. Enkele dagen later nam Koekelberg ontslag.
Na een incident met ambassadeur Jan De Bruyne eind 2012 in Congo-Brazzaville, waarbij tijdens een bijeenkomst van Flanders Investment and Trade enkel Nederlands zou zijn gesproken, sprak Ben Weyts over 'selectieve verontwaardiging'. Hij wees op de verzachtende omstandigheden en het feit dat er 'zelfs Belgische diplomaten te vinden zijn die geen Nederlands spreken'.
Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 stond hij op de eerste plaats van de N-VA-lijst in Vlaams-Brabant. Hij werd naast Vlaams Parlementslid ook deelstaatsenator. Deze mandaten waren van korte duur, want eind juli 2014 werd Weyts Vlaams minister van Mobiliteit, Openbare Werken, Vlaamse Rand, Toerisme en Dierenwelzijn in de regering-Bourgeois. Hij is de eerste Vlaamse minister die dierenwelzijn als een aparte en volwaardige bevoegdheid beheert. Hij profileert zich ook sterk op het thema verkeersveiligheid, en hamert op investeringen in de Oosterweelverbinding en de Ring rond Brussel.
In oktober 2014 werd het ontslag van Weyts als Vlaams minister geëist, omdat hij te gast was op een feest ter ere van de 90ste verjaardag van de omstreden Bob Maes. Maes verloor na de Tweede Wereldoorlog zijn burgerrechten, hoewel hij nooit veroordeeld werd. Hij was ook een van de oprichters van de Vlaamse Militanten Orde.
In de regering-Jambon, die op 2 oktober 2019 aantrad, werd hij Vlaams minister van Onderwijs, Sport en Dierenwelzijn. Hij bleef ook viceminister-president.
|
